Βασικό χαρακτηριστικό του καπιταλισμού αποτελεί η διαρκής διαδικασία απόδωσης κάθε πολιτικής επιλογής/στρατηγικής κίνησης της κυριαρχίας είτε σε κέρδος, είτε σε ζημία για την οικονομική ελίτ. Σε αυτά τα πλαίσια, εντάσσονται και οι οικονομικές, πολιτικές ή δημοσιονομικές επιλογές, γύρω από τον τομέα της εκμετάλλευσης της φύσης και του περιβάλλοντος ως οικονομικούς πόρους για την παραγωγική διαδικασία. Έτσι, το φυσικό περιβάλλον μπορεί, άλλες φορές να αποτελεί το πεδίο πάνω στο οποίο θα εκτονωθεί η ίδια η επεκτατικότητα του καπιταλιστικού συστήματος (εξορύξεις, αποψιλώσεις δασικών εκτάσεων κλπ) με σκοπό την μέγιστη δυνατή εκμετάλλευσή του, και άλλες να μετατρέπεται το ίδιο σε εμπορεύσιμο αγαθό.
Ως «φυσικό» επακόλουθο, αναπτύσσεται μέσα στους κόλπους του εξουσιαστικού οικοδομήματος μια αλληλένδετη σχέση μεταξύ οικονομικών και πολιτικών στρατηγικών από πλευράς της κυριαρχίας. Είναι άλλωστε οι επιμέρους πολιτικές επιλογές αυτές που θα στρώσουν το δρόμο για να προελάσει η οικονομική ανάπτυξη. Αυτό προσπάθησε να κάνει το κράτος όταν θέλησε να ανοίξει δρόμο στην καπιταλιστική επέλαση στην περίπτωση των Σκουριών. Έτσι, ευθύς εξ αρχής αντιπαρατέθηκε με τον αγώνα των κατοίκων και όσων αγωνιζόμενων τάσσονται ενάντια στην λεηλασία της φύσης στην περιοχή μέσω της εξόρυξης χρυσού,που στην προκειμένη επειχηρείται από την el dorado. Οι στρατηγικές καταστολής που ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια, αναπτύχθηκαν με κάθε μορφή που αυτή θα μπορούσε να λάβει,αρχικά τον χαρακτήρα της ωμής υλικής αντιπαράθεσης (με ξυλοδαρμούς, ΜΑΤ, φυλακίσεις κλπ) και εν συνεχεία συνδυαστικά με τον έμμεσο αφομοιωτικό χαρακτήρα (μέσω ΣΥΡΙΖΑ πχ).
Στις 23 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε δυναμική πορεία στην εν λόγω περιοχή, κατά την οποία οι προσπάθειες προσέγγισης των εργοταξίων της εταιρίας οδήγησαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία. Οι μπάτσοι μετά από πογκρόμ συλλήψεων, οδήγησαν, μεταξύ άλλων, τους συντρόφους Errol και Andrea στην δικαιοσύνη, αφού αρνήθηκαν να υποβληθούν στην διαδικασία καταγραφής των αποτυπωμάτων τους. Στη συνέχεια, και μετά από αρκετές μέρες κράτησης, επεβλήθη η απέλασή τους την οποία οφείλουν να υλοποιήσουν οι ίδιοι, όντες πλέον αποφυλακισμένοι, μέχρι τη 1 Οκτώβρη .
Η άρνηση των συντρόφων να υποβληθούν στην διαδικασία της σήμανσης δεν είναι τίποτα λιγότερο από μία ακόμη άρνηση ενάντια στην διαρκή διαδικασία σταδιακής μεταβολής του κοινωνικού περιβάλλοντος σε μία κοινωνία ελέγχου. Στην υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού από τους εξουσιαστές εντάσσονται άλλωστε οι σχεδιασμοί «πρόληψης», περισυλλογής και διαχείρισης δεδομένων και πληροφοριών που έχουν στόχο τόσο την διασφάλιση της ακεραιότητας του εξουσιαστικού συστήματος, όσο και την κερδοφόρα συνέχισή του: από τις βάσεις DNA και αποτυπωμάτων στα «συρτάρια» του εγκληματολογικού, ως τα κεντρικοποιημένα συστήματα καμερών παρακολούθησης και από τα συστήματα ασφαλείας ιδιωτών (οι οποίοι έχουν εσωτερικεύσει τον κοινωνικό έλεγχο ως ιδεολόγημα και ενεργούν με αυτό ως κίνητρο) ως τον έλεγχο των αστικών συγκοινωνιών στις πόλεις και την ανάπτυξη αστυνομικών δυνάμεων σε κάθε γωνιά τους.
Κομμάτι αυτής της πολιτικής ελέγχου αποτελεί και κάθε προσπάθεια διαχείρισης πληθυσμιακών ομάδων. Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να δούμε αποκομμένα από αυτή, όλες τις επιλογές στη διαχείριση των «μεταναστευτικών ρευμάτων», καθώς, ασχέτως κυβερνητικού χρωματισμού, ο σύγχρονος καπιταλισμός αντιλαμβάνεται τους μετανάστες άλλοτε ως υποβαθμισμένο εργατικό δυναμικό έτοιμο προς εκμετάλευση και άλλοτε ως «πλεονάζον ανθρώπινο δυναμικό» το οποίο αν δεν δολοφονηθεί στα σύνορα, θα σφραγιστεί σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μέχρι νεωτέρας, ή θα πάρει τον δρόμο της απέλασης, μία συνθήκη την οποία έχουν να αντιμετωπίσουν και οι δύο σύντροφοι.
Αναπόσπαστο κομμάτι του αναρχικού αγώνα, αποτελεί η αλληλεγγύη, ως αξία στις σχέσεις που αναπτύσσονται στο εσωτερικό του, ως αξία που ενδυναμώνει την συλλογική μας αντιπαράθεση με τις κατασταλτικές στρατηγικές του κράτους. Αποτελεί αναγκαίο για μας το να αναζητήσουμε τις συνδέσεις εκείνες με τους αγώνες που αντιστέκονται στη λεηλασία της φύσης με αγώνες που αντιστέκονται στην καπιταλιστική επέλαση, να σταθούμε δίπλα στους μετανάστες και σε κάθε καταπιεσμένο/η που αντιμετωπίζει την καταστολή ως συνθήκη ζωής, αλλά πολύ περισσότερο να μπορέσουμε να εντοπίσουμε με αυτούς κοινούς τόπους για να διαμορφώσουμε τις προοπτικές οργάνωσης και αγώνα για την οριστική κατάλυση κράτους και κεφαλαίου.
Βλέποντας πως η υπόθεση απέλασης των δύο συντρόφων μπορεί να αποτελέσει ένα ακόμη πεδίο για την αναζήτηση και ανάδειξη αυτών των προοπτικών, όπως και θεωρώντας πως είναι επιτακτική η ύψωση αναχωμάτων και η αντιπαράθεση με την επιβολή ακόμη μίας κατασταλτικής κίνησης προς τον κόσμο του αγώνα από το κράτος, προτείνουμε την 26/09/2015 και μέρα Σάββατο ως πανελλαδική ημέρα δράσεων αλληλεγγύης στους συντρόφους.
Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους
δύο αναρχικούς Andrea και Errol
