Με αφορμή την απεργία πείνας της Εύης Στατήρη, ένα κείμενο ενάντια στο σεξισμό απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Στις 14/9/2015 η Εύη Στατήρη ξεκινάει απεργία πείνας με μοναδικό αίτημα την απελευθέρωση της. Η Εύη βρίσκεται όμηρος στα χέρια του κράτους για περίπου επτά μήνες χωρίς να έχει διαπράξει (νομικά) κανένα ποινικό αδίκημα. Ακόμα και για το υποκριτικό αστικό «Κράτος Δικαίου» η φυλάκιση της είναι παράτυπη και παράνομη. Ωστόσο η Εύη διέπραξε (ηθικά) το αδίκημα της αμφισβήτησης της εξουσίας και της άρνησης δηλώσεις υποταγής στο ‘‘κοινωνικό κοπάδι’’.
Ενάντια λοιπόν στην εκδικητική στάση της ‘‘Δημοκρατίας’’ η Εύη Στατήρη χρησιμοποιώντας το ύστατο μέσω πάλης, το ίδιο το κορμί της, ξεκινάει απεργία πείνας η οποία θα διαρκέσει δεκαεννέα ημέρες μέχρι την απόφαση αποφυλάκιση της με δυσβάσταχτους περιοριστικούς όρους.
Στη μάχη αυτή η Εύη περίμενε να έχει μαζί της και τον αλληλέγγυο κόσμο που απαρτίζει το λεγόμενο ‘‘αναρχικό χώρο’’. Και ο «χώρος» απάντησε. Ήταν… σε πάρτι, σε χωρομάγαζα και οπουδήποτε αλλού εκτός από τις δράσεις αλληλεγγύης (χαρακτηριστικό παράδειγμα η συγκέντρωση στις 30/9 έξω από το Γενικό Κρατικό Νίκαιας με την παρουσία το πολύ 100 ατόμων).
Όμως η Εύη δεν τα λογάριασε καλά. Ξέχασε την πατριαρχία και το σεξισμό που βρίσκονται βαθιά ριζωμένοι όχι μόνο στους άλλους (την κοινωνία νεκροταφείο, τους μικροαστούς,κλπ) αλλά και εντός των τειχών του ‘‘χώρου’’ (αρνούμαστε να τον χαρακτηρίσουμε αναρχικό). Ξέχασε ότι η ίδια είναι γυναίκα και δεν πληροί την προϋπόθεση Άντρας-Αναρχικός-Όπλα [όπως π.χ. ο Νίκος Ρωμανός πριν περίπου ένα χρόνο (χωρίς να φταίει ο ίδιος ο Νίκος σε κάτι)] Σε ένα πολιτικό χώρο που όλοι είναι σεξιστές μέχρις αποδείξεως του εναντίου, η Εύη αλλά και εμείς βιώσαμε το σεξισμό στο πετσί μας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και τα κείμενα αλληλεγγύης (κατά τ’ άλλα) που δεν αναγνώρισαν (τα περισσότερα από αυτά) την Εύη ως αγωνίστρια. Γιατί μια γυναίκα δεν μπορεί παρά μόνο να ετεροκαθορίζεται από κάποιον (σπουδαίο πάντα) άντρα. Είναι απλά μια ερωτική σύντροφος. Μία ‘‘γκόμενα’’..
Η σύντροφος του Γεράσιμου Τσάκαλου, Εύη Στατήρη.
Αυτός ήταν ο χαρακτηρισμός/προσφώνηση της Εύης στην καλύτερη των περιπτώσεων (υπήρχαν κείμενα που έναν λόγο απλά για «απεργία πείνας της συντρόφου του Γεράσιμου Τσάκαλου που είχε συλληφθεί μαζί με τη μητέρα του»).
Η Εύη δεν μπορούσε λοιπόν να είναι τίποτε άλλο παρά η σκιά ενός ανδρός στον αυτοχαρακτηριζόμενο αντισεξιστικό «‘‘αναρχικό’’» χώρο. Χωρίς ωστόσο να φταίει ο ίδιος ο Γεράσιμος Τσάκαλος σε κάτι. Απλά η στάση του ‘‘κινήματος’’ προς τον αγώνα της Εύης μας υπενθυμίζει που ζούμε και με ποιους συναναστρεφόμαστε. Η μη ταύτιση με μια γυναίκα είναι ‘‘λογική’’ όταν το κυρίαρχο πρότυπο του «χώρου» είναι Αρρενωποί Άντρες Μπάχαλοι που ρίχνουν φάπες σε φασίστες…
Απλά καμιά φορά το χέρι τους ‘‘ξεφεύγει’’ και η φάπα βρίσκει στόχο στη σκιά τους. Την ερωτική τους σύντροφο στην προκειμένη…
Τέτοιο μισογυνικό περιστατικό έγινε γνωστό στην πόλη (Βόλος) καθώς μια κοπέλα δέχθηκε ΜΙΣΟΓΥΝΙΚΗ λεκτική/σωματική επίθεση από τον ‘‘σύντροφο’’ της –και άτομο της περιφέρειας του «‘‘αναρχικού’’» χώρου–. Το περιστατικό αυτό συνέβη σε δυο διαφορετικά μαγαζιά και μπροστά σε πολλούς θαμώνες.
Οι αντιδράσεις που υπήρξαν –κατά τη διάρκεια και μετέπειτα—ήταν διχασμένες. Φυσικά καμία «ακραία» αντίδραση δεν υπήρξε καθώς οι ευαισθησίες όλων των ελευθεριακών ‘‘συντρόφων’’ βγαίνουν μόνο όταν πρόκειται για Κουφάλες (τους φασίστες εννοούμε, έτσι;!). Βέβαια όλοι μας θα έχουμε βρεθεί μπροστά σε περιστατικό όπου Άντρες του χώρου να χαρακτηρίζουν Κουφάλες όλες τις γυναίκες συλλήβδην.
Αυτά όμως είναι προβληματικές που βγάζουν/με κάποι@ από τα μυαλά μας… καθώς είναι απλώς η καθομιλουμένη. Σε έναν πολιτικό χώρο που στις συνελεύσεις του ακούγονται σε μόνιμη βάση οι χαρακτηρισμοί Πουστιά, Πούστηδες, Πουτάνες, Αρχίδια, κλπ και στις δράσεις του άτομα απευθύνονται στους μπάτσους με το «ελάτε να σας γαμήσουμε πουστράκια» μην ψάχνουμε να βρούμε τι πάει στραβά… Προφανώς όλα πάνε κατά διαόλου.
Σε έναν τόπο που η Αναρχία είναι κλινικά νεκρή και ο Αναρχισμός κυριαρχεί, όποι@ εκφράζει τέτοιες ευαισθησίες γίνεται αντικείμενο χλεύης….
Ο φεμινισμός και οποιεσδήποτε μη μαρξιστικές τάσεις χαρακτηρίζονται ως μεταμοντέρνες και παιδιάστικες, μιας και οι «σοβαροί αναρχικοί» δεν ασχολούνται με τέτοια…
Το έμφυλο ζήτημα και η έμφυλη καταπίεση προς τις γυναίκες θα λυθούνε μετά την επανάσταση (άμα, όταν και όποτε) με το μαγικό ραβδάκι του Διαλεκτικού Υλισμού. Αυτό πιστεύουν τα σκουληκιασμένα μυαλά των παλαιοκομουνιστών αναρχοκομουνιστών και άλλων -ιστών…
Εμείς λέμε ότι τα σεξιστικά, ομοφοβικά και ρατσιστικά περιστατικά πρέπει να κοπούν καθώς και τα χέρια και τα πόδια που τα προκαλούν…
Θέλουμε άμεση άρση των εκδικητικών περιοριστικών όρων της Εύης Στατήρη και της Αθηνάς Τσάκαλου.
Θέλουμε την άμεση αποφυλάκιση της Μαρίας Θεοφίλου.
Θέλουμε να δούμε τον Νίκο Ρωμανό στο Τ.Ε.Ι. Αθήνας.
Me, Myself, and I
Ατομικότητες για τη διάχυση της Αναρχίας
Πηγή: athens.indymedia
