Olikiarnisi.espivblogs.net: Αναδημοσιεύουμε και μεταφράζουμε την δήλωση που βγήκε πριν λίγες ημέρες, από εδώ:
Η Τάνια Γκολάν είναι αναρχική, βίγκαν, ακτιβίστρια σε οικολογικούς αγώνες και μέλος της Ένωσης Ahdut-Wihdeh. Αρνείται να συμμετάσχει στον σιωνιστικό στρατό. Δημοσιεύουμε τη δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης, η οποία περιλαμβάνει τον λόγο της και την κοινωνική κριτική της:
Η απόφαση του να καταγείς ή όχι στον στρατό είναι μία πολιτική απόφαση, την οποία ο καθένας θα έπρεπε να μπορούσε να πάρει για τον εαυτό του. Εναντιώνομαι στον νόμο που απειλεί νέους/ες έφηβους/ες* για να καταταγούν στον στρατό.
Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στην εξουσιαστική ιεραρχία. Ο στρατός είναι το χέρι της αστικής τάξης, της κυβέρνησης και της πολεμικής βιομηχανίας. Είναι αυτοί που κερδίζουν από την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή διαμάχη και δεν πρόκειται να αφήσουν τον οικονομικό έλεγχο πάνω στην Δυτική Όχθη. Αυτές οι δυνάμεις έχουν δημιουργήσει τον ρατσισμό και τους διαχωρισμούς. Η κρατική χρηματοδότηση του Ισραηλινού στρατού (η οποία πηγάζει επίσης από τις ΗΠΑ) τείνει να μεγαλώνει χρονιά με τη χρονιά, εις βάρος της παιδείας, της υγείας και της πρόνοιας. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει καμία ασφάλεια – υπάρχουν πολλές απειλές στο Ισραήλ. Θεωρώ ότι ο φόβος μας γίνεται εκμεταλλεύσιμος ως αποδιοργάνωση και αποτροπή της βαθιάς σκέψης.
Κανείς δεν μπορεί να χτίσει μία δίκαιη κοινωνία στη βάση της αδικίας. Αρνούμαι να πάρω μέρος σε μία ρατσιστική, φασιστική, μεροληπτική και καταπιεστική οργάνωση. Αρνούμαι να πάρω μέρος σε μία οργάνωση η οποία, για χρόνια, κρατάει εκατομμύρια ανθρώπους δίχως πολιτικά δικαιώματα. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εμάς, με τις ίδιες ανάγκες με εμάς, που το μόνο που θέλουν είναι να ζήσουν τις ζωές τους. Συλλήψεις, διοικητικές φυλακίσεις, βασανιστήρια από τον στρατό και τους Ισραηλινούς εποίκους, μισθωτή σκλαβιά, καμία περίθαλψη – δεν μπορούμε να είμαστε ασφαλείς όταν δίνουμε καλούς λόγους να μας πολεμάνε.
Ο στρατός, όπως το σχολείο, είναι ένας θεσμός που επιτελεί κοινωνικοποίηση. Όπως ο βασικός στόχος του δημόσιου σχολείου είναι να συγκολλήσει μία κοινωνία σε μία μονολιθική ενότητα, έτσι και ο κύριος στόχος των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων δεν είναι να προστατεύει τον κόσμο, αλλά να αποτελεί ένα χωνευτήρι (Ισραηλινή αργκό για τον στρατό ως ένας θεσμός που ομογενοποιεί τους ανθρώπους) το οποίο διατηρεί ζωντανή την ηθική και κάνει το λαό να λατρεύει τον εαυτό του, ενώ επί της ουσίας προστατεύει μόνο την ιεραρχία.
Είναι ένας θεσμός με ατσούμπαλη γραφειοκρατία, τομείς που συνδιαλέγονται μόνο μεταξύ τους και δεν έχουν καμία σχέση με τον πραγματικό κόσμο, και άλλους τομείς που ασχολούνται με πολιτικά ζητήματα. Αυτή η δομή εκπαιδεύει τις νέες ηλικίες σε έναν δογματικό τρόπο σκέψης ο οποίος διαιωνίζει την ιεραρχική σχέση μεταξύ του καταπιεστή και του καταπιεζόμενου. Αυτό το μέρος της ζωής είναι το τελικό στάδιο πριν την είσοδο στην ενήλικη ζωή σε αυτό το μέρος του πλανήτη, μεταξύ ποταμού και θάλασσας.
Πιστεύω ότι η συμμετοχή σε έναν οργανισμό θα έπρεπε να εκκινείται από την προσωπική βούληση και σκέψη. Αυτό λειτουργεί, αν πάρουμε σαν παράδειγμα το παράδειγμα της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Ροζάβα, όχι και πολύ μακρυά από εδώ. Ίσως μπορούμε να μάθουμε ένα δύο πράγματα από εκεί. Δεν έχουν καμία νομοθεσία υποχρεωτικής κατάταξης, αλλά παρόλα αυτά έχουν παρόμοια ποσόστωση στρατολόγησης στο YPG και το YPJ με του Ισραήλ στον IDF. Αν δεν υπάρχει επιθυμία να προστατεύσεις κάτι, τότε πιθανόν να μην του αξίζει να είναι προστατευμένο.
Αρνούμαι τα επιχείρηματα υπέρ της στρατιωτικής κατάταξης: συντροφικότητα, κατεύθυνση στη ζωή, εμπειρία, βοήθεια στην κοινότητα. Επιλέγω να μη θυσιαστώ σε δύο χρόνια αναστάτωσης, εξευτελισμού, και καταπίεσης για το τίποτα. Δε θα φορέσω στρατιωτική στολή, κι έτσι δε θα συμβάλλω στην κοινωνική πίεση για την στρατιωτική θητεία. Η άρνηση της κατάταξης δεν είναι απλή υπόθεση, αλλά ούτε είναι και η κατάταξη στον στρατό. Τέλος, αλλά εξίσου σημαντικό, υπάρχει το κοινωνικό ζήτημα της δικαιοσύνης. Ο στρατός θέτει σε κίνδυνο το περιβάλλον με το να μολύνει με πετρέλαιο και λύματα, με το να ξεφορτώνεται τον εξοπλισμό του πετώντας τον στη θάλασσα και με διαρκή δραστηριότητα που διακινδυνεύει τη χλωρίδα και την πανίδα. Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν δίχως την παραμικρή λογοδοσία, ακριβώς όπως συμβαίνει και με την κρατική χρηματοδότηση.
Το να χρησιμοποιείς τη φωνή σου, σε κάθε περίπτωση, είναι μεγάλη προσφορά, και καλώ τον καθένα/καθεμία που έχει φωνή να την χρησιμοποιήσει.
Ολοφάνερα, άσχημα πράγματα συμβαίνουν όταν καλοί άνθρωποι μένουν άπραγοι.
Tanya Golan
* Σ.Μ.: στο Ισραήλ η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική τόσο για τους άντρες όσο και για τις γυναίκες
