Το βράδυ της Τετάρτης 2 Μάρτη επιτεθήκαμε με μολότοφ στο Γαλλικό Ινστιτούτο στην Αθήνα.
Με αυτήν την ενέργεια στέλνουμε ένα μήνυμα ταξικής αλληλεγγύης στους κατατρεγμένους αγωνιστές που μάχονται απέναντι στην τρομοκρατία του Γαλλικού κράτους. Το Γαλλικό Ινστιτούτο εκφράζει την υποκρισία της Γαλλικής Δημοκρατίας, που κρύβει την αγριότητα της καπιταλιστικής κυριαρχίας πίσω από το ανεκπλήρωτο επαναστατικό σύνθημα Ελευθερία-Ισότητα-Αδελφοσύνη. Στην περιοχή Calais, δίπλα στα θαλάσσια σύνορα Γαλλίας-Βρετανίας, μετανάστες που φτάνουν εκεί με την ελπίδα να περάσουν στη Βρετανία ή εκδιωγμένοι λόγω της εκκένωσης άλλων προσφυγικών καταυλισμών, έχουν χτίσει μια αυτοοργανωμένη παραγκούπολη. Η ιστορία της Ζούγκλας, όπως έχει ονομαστεί η φαβέλα των κατατρεγμένων, ξεκινάει το 2002. Έχοντας εκδιωχθεί είτε λόγω φτώχειας είτε λόγω πολέμου από τους τόπους τους, ο εκδιωγμός των μεταναστών συνεχίζεται και εντός των ευρωπαϊκών συνόρων. Κυνηγημένοι από συνοριοφύλακες, μπάτσους και φασίστες, κι έχοντας αρκετοί περάσει ήδη από φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι νέοι κάτοικοι του Calais παίρνουν ένα κομμάτι της ζωής τους στα χέρια τους. Παρά τις πολλές προσπάθειες του κράτους στο διάστημα των χρόνων που πέρασαν να τη διαλύσει, αυτή η μεγάλη κοινότητα μεταναστών αντιστέκεται και αυτοοργανώνει με επιμονή τη ζωή της μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες απόλυτης φτώχειας και συνεχούς καταστολής. Στη Ζούγκλα λειτουργούν από τους ίδιους τους κατοίκους της μαζί με αλληλέγγυους αυτοσχέδια εστιατόρια, σχολεία, παιδότοποι χώροι τεχνών, όπως θέατρο, τζαμιά και εκκλησίες.
Η Ζούγκλα από τη μια αντανακλά την αγριότητα του καθεστώτος που εγκλωβίζει τους καταπιεσμένους σε αστικά γκέτο και στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταδικάζοντάς τους να ζουν επ αόριστον στο μεταίχμιο.Η επιβολή του πλήρους ελεγχου είναι η απάντηση των κυρίαρχων ενάντια σε εκείνους που αντιτίθεται σε αυτούς και επιχειρούν να αυτοοργάνωθούν.Ο,τι δεν ευθυγραμμίζεται με βάση την καπιταλιστική “ανάπτυξη” βαφτίζεται ως παραβατικό και καταστέλλεται. Η Χωροφυλακή και η αστυνομία κάνουν συχνές εφόδους χτυπώντας με χημικά όπλα και βασανίζοντας, διαλύοντας σπίτια και κοινές υποδομές, εκτοπίζοντας και φυλακίζοντας μετανάστες. Από την άλλη, η Ζούγκλα δηλώνει τον αγώνα των καταπιεσμένων για επιβίωση ενάντια στα σχέδια της κρατικής κυριαρχίας. Η ύπαρξή της και η σθεναρή αντίσταση στις επιχειρήσεις εκκένωσης αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα του αγώνα απέναντι στον κατατρεγμό και τον εγκλεισμό.
Τον περασμένο μήνα το Γαλλικό κράτος ανακοίνωσε ένα σχέδιο εκκένωσης του νότιου τμήματος της Ζούγκλας όπου ζουν περίπου 3000 μετανάστες, με πρόσχημα τον υγειονομικό κίνδυνο για την περιοχή. Το κράτος, για να λυγίσει την αντίσταση των μεταναστών κατοίκων, επιχείρησε αρχικά να επενδύσει με ανθρωπιστικά κίνητρα την εκκένωση, λέγοντας ότι οι άνθρωποι θα μεταφέρονταν σε κοντέινερς με θέρμανση, ενώ όσοι δεν χωράνε θα μεταφέρονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και άλλα σημεία της Γαλλίας, όχι με τη βία αλλά με “πειθώ”. Τελικά η νέα απόπειρα εκκένωσης ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα και έχει το γνώριμο πρόσωπο της κρατικής βίας και τρομοκρατίας. Εκείνοι που θα φυλακιστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης θα χωριστούν από τους ανθρώπους με τους οποίους έχουν χτίσει μια κοινότητα, θα φακελωθούν (φωτογραφίες, αποτυπώματα κλπ) και θα κατέλθουν σε καθεστώς ολοκληρωτικού ελέγχου, εξάρτησης και εκμετάλλευσης από το κράτος.
Η εκκένωση της Ζούγκλας είναι ξεκάθαρα μια επίθεση στην αυτοδιάθεση των μεταναστών. Είναι έτσι μια προσπάθεια να χτυπηθεί ένα εγχείρημα αυτοοργάνωσης των καταπιεσμένων. Η στρατηγική του Γαλλικού κράτους είναι κομμάτι της κοινής Ευρωπαϊκής “διαχείρησης του προσφυγικού”, που είτε έρχεται με ακροδεξιό λόγο είτε με ανθρωπιστικό προκάλυμα, αποσκοπεί στον έλεγχο των καταπιεσμένων και στην δημιουργία νέων δεξαμενών εξαθλιωμένων εκμεταλλεύσιμου ανθρώπινου δυναμικού για το κεφάλαιο. Η αντίσταση στην επιχειρούμενη ισοπέδωση της Ζούγκλας είναι αγώνας ενάντια στις χειρότερες συνθήκες ταξικής υποδούλωσης.
Στις συγκρούσεις του Calais έρχονται στην επιφάνεια η αποικιοκρατική παράδοση της Γαλλίας και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της, όπως σήμερα στην Β.Αφρική, αποκαλύπτεται ο εγγενής φασισμός της αστικής δημοκρατίας και ο υποκριτικός ανθρωπισμός της, ξαναθυμόμαστε τον Remi Fraisse που δολοφονήθηκε τον Οκτώβρη του 2014, αγωνιζόμενος για το δάσος του Σιβέν, από τα ίδια ένστολα καθάρματα που τώρα χτυπούν τη Ζούγκλα.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ Σ’ΟΛΗ ΤΗ ΓΗ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΩΝ
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ
ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΦΡΟΥΡΙΟ
Από τις γειτονιές της Αθήνας
Συμβούλιο Αναρχικής Δράσης “Γράκχος Μπαμπές”
Πηγή: athens.indymedia
