Στις 26 Σεπτέμβρη (σημ. baktirio: 2009), 1:30 π.μ., 15 μπάτσοι εισβάλουν σε χαμόσπιτο πακιστανών εργατών, στην οδο Ηλιουπόλεως 82, στη Νίκαια. Ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ξυλοκοπείται μαζί με συγγενείς και συγκατοίκους του και οδηγείται στο Α.Τ. Νίκαιας ως ύποπτος για ξυλοδαρμό ανηλίκου. Ο άγριος ξυλοδαρμός συνεχίζεται. Τον δένουν χειροπόδαρα και τον χτυπούν με γκλομπς. Του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα. Ο μηνυτής δεν τον αναγνωρίζει, αποσύρει τη μήνυση και οι μπάτσοι τον αφήνουν ελεύθερο, αφού βάζουν τον αδερφό του να υπογράψει ότι τον παρέλαβε χωρίς ούτε έναν μώλωπα.
Στις 9 Οκτώβρη (σ.b. 2009), ο Μοχάμεντ Καμράν πεθαίνει εξαιτίας της αστυνομικής «περιποίησης» που είχε δεχτεί λίγες μέρες πριν».
από προκήρυξη/ καταγγελία που μοιράσθηκε στις γειτονιές:
Στις 17 Οκτώβρη (σ.b. 2009) διοργανώνεται συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας στους δρόμους της Νίκαιας, η οποία περνά μπροστά από το σπίτι του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ, και στο ύψος του δολοφονικού αστυνομικού τμήματος της Νίκαιας μέρος της επιτίθεται με πέτρες στο φραγμό των ΜΑΤ. Τα ΜΑΤ απαντούν με ρήψη δακρυγόνων και προσαγωγές/συλλήψεις/ξυλοδαρμούς στο πλήθος των διαδηλωτών που απομακρύνεται. Έπειτα συλλαμβάνονται και άλλα άτομα στη γύρω περιοχή.
Μεταξύ άλλων οι περισσότεροι συλληφθέντες κατηγορούνται για απόπειρα επικίνδυνων σωματικών βλαβών, οπλοκατοχή κλπ.
Με αφορμή αυτές τις συλλήψεις εγκαινιάζεται ο κουκουλονόμος, αναβαθμίζοντας σε κακουργηματικές τις κατηγορίες πέντε εκ των οχτώ συλληφθέντων.
Στις 18/4/15 όπου μετά από 48 ημέρες απεργίας πείνας εγκρίνεται μέρος των αιτημάτων των πολιτικών κρατουμένων η συγκεκριμένη επιβαρυντική διάταξη για πράξεις που τελέστηκαν με καλυμμένα χαρακτηριστικά (κουκουλονόμος) καταργείται.
Η δίκη ξεκίνησε την Δευτέρα 2/3/16 με τις καταθέσεις των μπάτσων οι οποίοι δεν αναγνώρισαν κανέναν από τους συλληφθέντες και δηλώνουν στην πλειοψηφία τους πως δε θυμούνται απολύτως τίποτα.
Αύριο, Τετάρτη 9/2 η διαδικασία συνεχίζεται με τους μάρτυρες υπεράσπισης και τις απολογίες των κατηγορουμένων.
“Η δημοκρατική φαιδρότητα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» δεν μπορεί να αποκρύψει ότι η ζωή στον καπιταλισμό δεν αξίζει το ίδιο. Οι σύγχρονοι φυγάδες θεωρούνται αναλώσιμοι για την πιο εντατική εκμετάλλευση και αιματηρή καταστολή.
Στα σύνορα, στα ναρκοπέδια, στις θάλασσες, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις ουρές για αίτηση ασύλου, στις σκούπες, στα ρατσιστικά πογκρόμ, στις φασιστικές επιθέσεις, στις ακροδεξιές ρητορείες, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Η ρητορεία περί «μεμονωμένων περιστατικών» και «ατυχών συμβάντων» δεν μπορεί να πείσει κανέναν πια, ούτε τους πιο αφελείς.
Η δημοκρατία δολοφονεί καθημερινά. Η αστυνομική βαρβαρότητα δεν είναι παρά η κατασταλτική έκφραση της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Κι αυτό δεν αλλάζει με καμία αλλαγή κυβέρνησης…”
…παρά μόνο με την ατομική και κοινωνική χειραφέτηση…
συντρόφισσες- σύντροφοι
Πηγή: athens.indymedia
