Ο δίκος μας φεμινισμός είναι αντιρατσιστικός – επανακτήστε τον φεμινισμό
ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΙΛΑ
Η χρονιά του 2016 ξεκίνησε με επιθέσεις σε γυναίκες *– σε πολλές πόλεις της γερμανίας –όπως και στην κολονία. Η έμφυλη βία εναντίον των γυναικών* εκδηλώθηκε την παραμονή της πρωτοχρονιάς και σύρθηκε στο δημόσιο διάλογο, ορατή για τους πάντες. Γιατί τράβηξε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης; Αρμόζει η ενασχόληση μας με αυτό το θέμα και είναι επιβεβλημένη. Οι επιζήσαντες από τις έμφυλες επιθέσεις την παραμονή πρωτοχρονιάς – και όσων δέχονται έμφυλες επιθέσεις καθημερινά – πρέπει να είναι αποδέκτες της αλληλεγγύης και της υποστήριξης που αναλογεί. Ωστόσο, η προσοχή των μέσων ενημέρωσης δεν επικεντρώθηκε στην ίδια την έμφυλη βία, άλλα στο υπόβαθρο και την καταγωγή των δραστών – και αυτό με κραυγαλέο ρατσισμό. Σύντομα η συζήτηση σταμάτησε να γίνεται για τον σεξισμό και άρχισε να γίνεται για σκληρότερους νόμους για το άσυλο, την εθνική απομόνωση και την απέλαση.
Το ευρέως αποδεκτό συμπέρασμα ήταν: Σε αυτή την χώρα δεν είναι πρόβλημα ο σεξισμός, αλλά οι πρόσφυγες. Όμως ο σεξισμός δεν μετανάστευσε στην γερμανία, ο σεξισμός είναι εγχώριος.
Είναι πάντα εδώ – συνέχεια και παντού. Ο θεσμικός σεξισμός παρατηρείται στις μισθολογικές ανισότητες αλλά και σε άλλες διαφορετικές μορφές διακρίσεων σε όλες τις γυναίκες*, ιδίως στις τρανς γυναίκες και τις έγχρωμες γυναίκες*, στην αγορά εργασίας αλλά και σχετικά με τις απαιτήσεις που προβάλλονται σε σχέση με τα “καθήκοντα του σπιτιού” πχ τη φροντίδα των παιδιών
Υπάρχει ακόμα στις σεξιστικές διαφημίσεις και στα εργαστήρια των λεγόμενων «pick-up artists» στα οποία διδάσκουν στους άντρες* πώς να εξαναγκάσουν γυναίκες* να κάνουν πράγματα που δεν θέλουν. Κανείς δεν μιλά για την έμφυλη ενδοοικογενειακή βία. Το 90% όλων των βιασμών λαμβάνουν χώρα από πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντος του ατόμου. Από συγγενείς, γνωστούς νυν και πρώην συντρόφους. Κανείς δεν μιλά για την καθημερινή έμφυλη και σεξουαλική επίθεση στις έγχρωμες γυναίκες διαφορετικού χρώματος.
ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ
Αντί να σερνόμαστε σε ρατσιστικές συζητήσεις σχετικά με τους δράστες, πρέπει να μιλήσουμε για την λειτουργία και την σημασία της έμφυλης βίας και του θεσμικού σεξισμού – σε όλο τον κόσμο. Η συζήτηση θα πρέπει να είναι σχετικά με τον ρατσισμό και τις συνεχιζόμενες βιαιότητες εναντίον των προσφύγων, όπως οι καθημερινές ένοπλες επιθέσεις εναντίων των προσφυγικών σπιτιών.
Η συζήτηση πρέπει να αφορά τους πολέμους στους οποίους συμμετέχει το γερμανικό κράτος. Σχετικά με τη βιαιότητα τους, τη στρατικοποίηση εκτός και εντός συνόρων και τέλος την κλιμακούμενη συνέχεια τους στην κατασκευή του φύλου. Αυτοί οι πόλεμοι εκτοπίζουν τους ανθρώπους, καταστρέφουν τη βάση της ύπαρξης τους και τους αναγκάζουν να φύγουν. Οι απάνθρωπες πολιτικές της ε.ε. πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για αυτές τις συνθήκες και πρώτη από όλα τα κράτη το γερμανικό.
Πολλές γυναίκες* και παιδιά ξεφεύγουν περνώντας από επικίνδυνες για τη ζωή τους διαδρομές , ελπίζοντας να βρεθούν σε ασφαλέστερα μέρη. Έτσι είναι εκτεθειμένες σε ακραία έμφυλη βία μέσα στα καταφύγια των προσφύγων. Πολλές γυναίκες* και παιδιά ουσιαστικά εγκαταλείπονται από το κράτος στη μοίρα τους λόγω των ψηφισμάτων της γερμανικής κυβέρνησης, όπως για παράδειγμα τα μέτρα για το άσυλο, τα οποία τους εξαναγκάζουν να παραμείνουν σε εμπόλεμες περιοχές όπου διατρέχει κίνδυνο η ζωή τους ή σε περιοχές εκτός ευρωπαϊκών συνόρων. Η αυστηροποιήση των νόμων για το άσυλο, τους οποίους η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει ως απάντηση στις πρόσφατες έμφυλες επιθέσεις, στην πραγματικότητα επηρεάζει περισσότερο συνολικά τις γυναίκες* και τα παιδιά .
Στην γερμανία έχουμε αντιμετωπίσει αντιδράσεις για χρόνια, σε μια προσπάθεια να ανατραπεί η πρόοδος του φεμινισμού. Ένα μικρό παράδειγμα: Μισθολογικές ανισότητες, επίδομα ανατροφής τέκνου στο σπίτι, διαδηλώσεις κατά των αμβλώσεων, ομοφοβικές και τρανσφοβικές διαμαρτυρίες ενάντια στην σεξουαλική εκπαίδευση, αντιδράσεις σε αντιρατσιστικές καμπάνιες στο σχολείο και πρόσφατα η σιωπηρή αποδοχή των έμφυλων επιθέσεων. Επι του παρόντος οι αντιδράσεις εκδηλώνονται σε δημόσιες συζητήσεις, όπου κυριαρχούν οι ρατσιστικές και αντιφεμινιστικές απόψεις. Δεξιοί λαϊκιστές και κόμματα καθώς και ομάδες νεοναζί, αποκτούν δημοτικότητα γίνονται ευπαρουσίαστοι χρησιμοποιώντας αυτή την εικόνα για προωθήσουν τις ρατσιστικές τους πολιτικές.
ΤΙ ΓΙΟΡΤΆΖΟΥΜΕ
Γιορτάζουμε τις γυναίκες* επαναστάτριες, τις γυναίκες* των αγώνων, που αποδεικνύουν ότι ένα απελευθερωμένο μέλλον με αλληλεγγύη είναι πιθανό, όπως για παράδειγμα οι γυναίκες* που μάχονται για την επανάσταση στην ροζάβα.
Γιορτάζουμε όσες γυναίκες* δουλεύουν στα σπίτια ή υποστηρίζουν τους πρόσφυγες
Γιορτάζουμε όλες τις γενναίες γυναίκες*, λεσβίες, τρανς ή τα διεμφυλικά άτομα, που περήφανα αψηφούν το ιεραρχικό μοντέλο φύλου.
Γιορτάζουμε όλους εκείνους που ξεπέρασαν τους φράχτες και που έκαναν την ευρώπη φρούριο να τρέμει, έστω και για λίγο – τώρα περισσότερο από ποτέ.
Ας οργανωθούμε παγκοσμίως, χωρίς σύνορα!
Θέλουμε μια αντιιεραρχική κοινωνία χωρίς κυριαρχίες, χωρίς εκμετάλλευση, περιθωριοποιήσεις ή αποκλεισμούς, χωρίς σεξισμό και ρατσιστική κανονικότητα. Θέλουμε αλληλεγγύη και σεβασμό μεταξύ όλων.
Ζήτω η διαφορετικότητα
Στα πλαίσια της διεθνής ημέρας των γυναικών, θέλουμε να κατευθύνουμε τις διαδηλώσεις μας ενάντια στον σεξισμό και τον ρατσισμό. Θέλουμε να μεταφέρουμε το μήνυμα μέσα στους δρόμους της κολονίας δυνατά και οργισμένα: ο δικός μας φεμινισμός είναι αντιρατσιστικός – ειδικότερα μετά τις επιθέσεις την παραμονή πρωτοχρονιάς.
Ανυπομονούμε να σας συναντήσουμε στην πανεθνική διαδήλωση στις 12 Μαρτίου του 2016 στην κολονία
Το κείμενο κάλεσμα στα γερμανικά: reclaimfeminism.org
Μετάφραση baktirio
