“Ποιος θα κομματιάσει τη πέτρα που εδώ και χιλιετηρίδες πλακώνει την ατομική αυτονομία; Είναι τόσος πολύς καιρός που το μαθαίνω να ζω σημαίνει μαθαίνω να πεθαίνω.”
Πόσα χρόνια εμπορευματικής κοινωνίας; Πόσα περισσότερα “πολιτισμένης” ύπαρξης; Και όλα αυτά γιατί; Παίρνουμε μέρος στο πιο παρανοϊκό πείραμα της ανθρώπινης κυριαρχίας. Από τα πρώτα στάδια της εξημέρωσης μέχρι την εισβολή της οικονομίας στη ζωή η καταπίεση, η εκμετάλλευση, ο καταναγκασμός θα αποτελέσουν από τα δομικότερα συστατικά της κοινωνίας. Οι εξουσιαστικές δομές και λογικές πασχίζοντας να εξασφαλίσουν την παρουσία τους στο πέρασμα των αιώνων μετασχηματίστηκαν, κέρδισαν σε ευελιξία πατώντας στις ανθρώπινες σχέσεις και τελικά επέβαλαν την καθολικότητά τους μέσω της εμπορευματοποίησης της ύπαρξης. Τα περιθώρια μη συμμόρφωσης στένεψαν. Οι τρόποι ξεράσματος των “αχρήστων” εξανθρωπίστηκαν. Η άλλοτε επιθετική και άλλοτε παθητική αδιαφορία του καπιταλιστικού κόσμου για την βιωσιμότητα των, με ποικίλους τρόπους, περιττών όντων, ανθρώπινων και μη, είναι διαπιστώσιμη απλά και μόνο με μια ματιά όχι και πολύ μακριά μας. Πόσα στοιβαγμένα σώματα ζωντανά ή νεκρά είτε σε θάλασσες είτε στην ψυχρότητα των γκρι δωματίων.
Απέναντι στο υπάρχον δεν υπάρχουν δικαιολογίες, όλοι βλέπουν και όλοι γνωρίζουν. Η δικιά μας θέση σε αυτή την κατάσταση παίρνει τη μορφή έκφρασής της μέσω της αναρχικής δράσης. Θα αποφύγουμε τις μακρινές και υποθετικές αναλύσεις. Γνωρίζουμε πως (όχι μόνο στις δικές μας ζωές) οι στιγμές ελευθερίας είναι τόσο αφομοιώσιμες από την επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα που αδυνατούμε να φανταστούμε την τροπή που μπορούν να πάρουν τα πράγματα. Το μόνο σίγουρο είναι πως νιώθουμε αυτόν τον κόσμο να γατζώνεται αβάσταχτα στο πετσί μας και όσο πιο πολύ του επιτεθούμε τόσο λιγότερα θα είναι τα σημάδια του επάνω μας.
Ενώ κάποιοι κοιμόντουσταν εξαντλημένοι και θαμπωμένοι από ένα τριήμερο ξέφρενης κατανάλωσης και διασκέδασης κάποιοι επέλεξαν να δράσουν. Τα ξημερώματα της Τρίτης 15/3 πυρπολήσαμε και καταστρέψαμε το βαν και το ΑΤΜ των ΕΛΤΑ Νέας Σμύρνης. Εξαιτίας της έκτασης της φωτιάς το εν λόγω κατάστημα απέκτησε και μια καινούργια πρόσοψη.
Επίσης αυτή η πράξη αποτελεί την ελάχιστη πράξη συνενοχής με τα έγκλειστα συντρόφια που αυτό το διάστημα αντίκρυσαν ή αντικρύζουν ξανά τις αίθουσες των δικαστών και των εισαγγελέων. Δύναμη στους Monica Caballero και Francisco Solar, στη ΣΠΦ, στον Ε.Α. και σε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς ανά τον κόσμο καθώς και σε όλους εκείνους και εκείνες που με τον οποιοδήποτε τρόπο συνεισφέρουν στην όξυνση του αναρχικού πολέμου με την εξουσία.
ΥΓ. Και επειδή η μνήμη είναι αναπόσπαστο κομμάτι για τη συνέχιση του αναρχικού αγώνα δεν θα μπορούσαμε να μην ανακαλέσουμε το θάνατο του συντρόφου Λάμπρου Φούντα στις 10/3/10 μετά από συμπλοκή με μπάτσους.
Μέχρι την αναρχία
Πυρήνας Εμπρηστικής Ανυπακοής
Πηγή: Contra info
