Το κείμενο που ακολουθεί αφορά την επίθεσή μας, με σκύλες και βαριοπούλες στα κεντρικά του ΟΑΣΘ τα ξημερώματα της 20/10
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΕΝΟΣ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟΥ
Το 1957 ιδρύεται με σκανδαλώδη τρόπο ο οργανισμός αστικών συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης. Αφού έχουν ξηλωθεί οι τροχιόδρομοι και το τράμ έχει αποσυρθεί από την κυκλοφορία, η κυβέρνηση Καραμανλή υπογράφει προνομιακή μονοπωλιακή σύμβαση με τους λεωφορειούχους της πόλης, παραχωρώντας τους τις δημόσιες συγκοινωνίες χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Σαν να μην έφτανε αυτό η ιδιωτική επιχείρηση που απέκτησε το μονοπώλιο μιας υπηρεσίας κοινής ωφέλειας λαμβάνει ετήσια κρατική επιχορήγηση για να κρατά χαμηλές τις τιμές των εισιτηρίων και ταυτόχρονα να μην ζημιώνονται οι 424 μετοχές του οργανισμού. Να έχει δηλαδή εγγυημένο σταθερό κέρδος. Τα αναλυτικά έξοδα του οργανισμού δεν παρουσιάζονται επισήμως όπως και η μετοχική σύνθεση. Η σύμβαση με τους ίδιους σκανδαλώδεις όρους ανανεώθηκε το 1981, το 2001 και το 2008 με ισχύ μέχρι και δύο χρόνια από την λειτουργία του μετρό.
Οι κρατικές επιχορηγήσεις φτάνουν εξωφρενικά μεγάλα ποσά την ίδια στιγμή που ο Ο.Α.Σ.Θ αυξάνει συνεχώς τις τιμές των εισιτηρίων και δίχως να κάνει το παραμικρό ώστε να μειώσει το υπέρογκο κόστος λειτουργίας του για τις τόσο υποβαθμισμένες υπηρεσίες που προσφέρει. Εδώ αξίζει να αναφερθεί για να γίνει πιο κατανοητό το φαγοπότι που έχουν στήσει οι μέτοχοι του οργανισμού στο σκάνδαλο <<Ηρακλής>>. Ο προμηθευτικός οργανισμός αυτοκινητιστών <<Ηρακλής>> που ανήκει κατά κύριο λόγο σε μέτοχους του ΟΑΣΘ αγόρασε το 1957 με χρήματα του εν λόγω οργανισμού τις εκτάσεις που έφτιαξε τα αμαξοστάσια τις οποίες αργότερα ενοικίασε το Δ.Σ του οργανισμού που ουσιαστικά αποτελείται από τα ίδια πρόσωπα. Έτσι αρκετοί μέτοχοι είναι ταυτόχρονα εκμισθωτές και μισθωτές εισπράττοντας τεράστια ενοίκια τα οποία εμφανίζονται σαν έλλειμμα του οργανισμού. Αξίζει να σημειωθεί πως κατά την τριετία 1989 – 1991 αυξήθηκαν κατά 100% τα κέρδη και παρέμειναν σταθερά στα χρόνια της κρίσης.
Αυτά τα ελλείμματα καλύπτει το κράτος. Στις όποιες πιέσεις για μείωση των λειτουργικών εξόδων του οργανισμού θίγοντας τα μερίσματα των μετόχων ο ΟΑΣΘ απαντούσε με προσφυγές στα αρμόδια δικαστήρια που τις κέρδιζε λόγο της μονοπωλιακής υπογεγραμμένης σύμβασης που ισχύει. Τελευταία έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιεί τους εργαζόμενους του αφήνοντάς τους απλήρωτους ώστε να προβαίνουν σε επίσχεση εργασίας και να πιέζουν με αυτό τον τρόπο το κράτος.
Την επταετία 2007- 2013 το κράτος επιχορήγησε τον ΟΑΣΘ με 910 εκατ. ευρώ ενώ τον ΟΑΣΑ με 980 όταν οι γραμμές του ΟΑΣΘ έχουν μήκος 42 εκατ. χιλιόμετρα ενώ του ΟΑΣΑ 143 (ανάλογη είναι και η διαφορά στον στόλο των δύο επιχειρήσεων). Την τριετία 2007 -2009 μάλιστα ο ΟΑΣΘ αύξησε την κερδοφορία του κατά 15,8% εξαιτίας της αύξησης της κρατικής επιδότησης. Ακόμη η τιμή του απλού εισιτηρίου από 0,44 το 2002 φτάνει το 2014 το 1 ευρώ.
Κανείς δεν πρέπει να περιμένει να δοθεί λύση στο πρόβλημα του πιο μισητού οργανισμού στη Θεσσαλονίκη από το κράτος. Το κράτος που στην ουσία δημιούργησε αυτό το έκτρωμα που χρυσοπληρώνουμε όλοι μας για της απαράδεκτες υπηρεσίες του, τις φασιστικές συμπεριφορές ελεγκτών του, τα απαρχαιωμένα λεωφορεία του.
Εδώ πρέπει να γίνει μια αναφορά και στην επίσχεση εργασίας των εργαζομένων του ΟΑΣΘ. Είναι απολύτως κατανοητό , θεμιτό και δίκαιο εργαζόμενοι να διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους. Στην περίπτωση όμως του ΟΑΣΘ τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά καθώς πολλοί εργαζόμενοι είναι και μικρομέτοχοι του οργανισμού. Επίσης μέχρι στιγμής ποτέ δεν έχουν πάρει θέση για το μείζον θέμα των συγκοινωνιών της πόλης προβάλλοντας μόνο συντεχνιακά αιτήματα κατηγορώντας το κράτος και βγάζοντας λάδι την διοίκηση του οργανισμού. Ποτέ δεν έχουν πάρει θέση για τις συνεχείς αυξήσεις των τιμών των εισιτηρίων, την ποιότητα των συγκοινωνιών και τις βίαιες επιθέσεις ελεγκτών. Μαζί με όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η συνάντηση του προέδρου των εργαζομένων του ΟΑΣΘ με τα νεοναζιστικά καθάρματα της Χρυσής Αυγής. Ας ξεκαθαρίσουν επιτέλους τη θέση τους, αν είναι δηλαδή με την κοινωνία ή είναι απέναντί της.
Όσον αφορά το κράτος, αυτό δηλαδή που εξέθρεψε αυτό το θηρίο που λέγεται ΟΑΣΘ τώρα θυμήθηκε να καταγγείλει την μονοπωλιακή σύμβαση παραχώρησης που το ίδιο υπέγραψε και να σκεφτεί τους κακόμοιρους φορολογούμενους. Δεν πείθουν κανένα, μιας και λίγες μέρες αργότερα αυτών των καταγγελιών ψηφίστηκε η ένταξη και άλλων εταιριών κοινής ωφέλειας όπως η ΔΕΗ, η ΕΥΑΘ και η ΕΥΔΑΠ στο ταμείο αποκρατικοποιήσεων. Είναι έτοιμο το κράτος να επαναλάβει το ίδιο έγκλημα που έκανε με τον ΟΑΣΘ και με πιο καίριους τομείς όπως είναι το νερό και το ηλεκτρικό, ιδιωτικοποιώντας τα.
Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΑ Μ.Μ.Μ
Η δόμηση των σύγχρονων αστικών κέντρων είναι τέτοια όπου οι αποστάσεις που καλείται να διανύσει κανείς καθημερινά είναι αρκετά χιλιόμετρα προκειμένου είτε να ανταποκριθεί στις διάφορες υποχρεώσεις που οι περισσότερες βίαια επιβάλλονται από τα πάνω, είτε να καλύψει τις ανάγκες του για κοινωνικοποίηση.
Σε μια τέτοια καθημερινότητα αντιλαμβανόμαστε τα Μ.Μ.Μ ως τον συλλογικό -μαζικό τρόπο μετακίνησης. Συλλογικό όχι γιατί περικλείει κάποια συλλογική απόφαση αλλά μια συλλογική ανάγκη, κυρίως των κατώτερων στρωμάτων της κοινωνίας, μιας που αυτά δεν έχουν την δυνατότητα ατομικής μετακίνησης (αυτοκίνητα ,ταξί,..). Ακόμα δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς την αναγκαιότητα της μαζικής μετακίνησης, δεδομένης της οικολογικής καταστροφής που συντελείται καθημερινά από το αδηφάγο καπιταλιστικό σύστημα. Γι’ αυτό βλέπουμε τα Μ.Μ.Μ ως ένα κοινωνικό αγαθό, ένα αγαθό στο οποίο πρέπει όλοι και όλες να έχουν ελεύθερη πρόσβαση χωρίς κανενός είδους περιορισμό.
Όμως επειδή η πραγματικότητα είναι ζοφερή καλούμαστε καθημερινά να αντιμετωπίζουμε τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα Μ.Μ.Μ. Να αντιμετωπίζουμε αραιά δρομολόγια, καθυστερημένα λεωφορεία, λεωφορεία καρμανιόλες, το εισιτήριο, τον πιθανό έλεγχο, το συνεχές άγχος, τους σεκιουριτάδες -μπράβους, την αποχαύνωση και τον ατομικισμό που επικρατεί.
Έτσι λοιπόν καθώς τα Μ.Μ.Μ αποτελούν συλλογική ανάγκη και στις συλλογικές ανάγκες δεν χωράνε προσωπικές λύσεις, ούτε καβάντζες, απεναντίας συλλογικές απαντήσεις, συλλογική στάση, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια, αντίσταση. Συλλογική αντίσταση στον οδηγό, στον ελεγκτή, στον σεκιουριτά, στον μπάτσο που θα έρθει να πάρει τα στοιχεία σου ενω σε έχουν απαγάγει ελεγκτές και σεκιουριτάδες, στον μαλάκα που θα σου πει κοιτώντας σε απαξιωτικά χτύπα εισιτήριο.
Δεν ξεχνάμε λοιπόν την δολοφονία του 19χρονου Θανάση Καναούτη στην Αθήνα από ελεγκτές του Ο.Α.Σ.Α , την κοπέλα στην Θεσσαλονίκη όπου ελεγκτές του Ο.Α.Σ.Θ την τραβάγανε και κρεμόταν απ’το παράθυρο, τα δεκάδες ρατσιστικά περιστατικά με θύματα μετανάστες και κάθε επιβλητική στάση σεκιουριτάδων και ελεγκτών.
Στην καθημερινή βία και τρομοκρατία που ασκείτε θα μας βρίσκετε μπροστά σας, στα λεωφορεία, στις στάσεις, στα κουβούκλια, στα γραφεία σας.
Δαμόκλειος Σπάθη
Πηγή: athens indymedia
