Στις 28-11 θα περάσω την πόρτα του ειδικού εφέτη ανακριτή για πέμπτη φορά μέσα στα τελευταία 6 χρόνια. Καλούμαι να απολογηθώ για την υποτιθέμενη συμμετοχή μου στην οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας, η οποία σύμφωνα με την δικογραφία προκύπτει από την εύρεση ενός δακτυλικού αποτυπώματος σε έναν οδικό χάρτη. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποια είναι η διαδρομή του χάρτη αυτού. Κάτι τέτοιο θα ήταν πρακτικά αδύνατο δεδομένου ότι ο χάρτης αυτός έχει εκδοθεί μια δεκαετία πριν και αποτελεί ως επί το πλείστον ένα κινητό αντικείμενο. Αυτό που ωστόσο γνωρίζω, είναι ότι βρέθηκε μέσα σε ένα ενοικιασμένο αυτοκίνητο το οποίο είχε κατασχεθεί, στα πλαίσια σύλληψης ενός ανθρώπου που ανήκει στο ευρύτερο φιλικό μου περιβάλλον.
Να θυμίσω , πως δεν είναι η πρώτη φορά ( και πιθανότατα ούτε η τελευταία) που επιχειρεί ο αστυνομικοδικαστικός μηχανισμός να με εμπλέξει σε μια υπόθεση με κυριολεκτικά ανύπαρκτα στοιχεία. Δεν είναι η πρώτη φορά που με εντελώς αβάσιμες ενδείξεις οι οποίες δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αναχθούν σε έστω και μικρής αξίας στοιχεία, επιδιώκουν να με σύρουν σε ακόμα μια δίκη που θα μοιάζει λιγότερο με τέτοια και περισσότερο με παρωδία . Δεν είναι η πρώτη φορά που καλούμαι να αντιμετωπίσω μια στημένη σκευωρία τέτοιου τύπου. Μια σκευωρία που για εμένα τουλάχιστον δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επιβεβαιώνει την πραγματικότητα, η οποία θέλει συνεχώς τους ίδιους και τους ίδιους ανθρώπους στοχοποιημένους εφ’ όρου ζωής.
Τον Απρίλιο του 2012 είχα προφυλακιστεί από τον ειδικό εφέτη ανακριτή και τον αρμόδιο εισαγγελέα και στη συνέχεια παραπέμφθηκα σε δίκη για την υπόθεση των «250» εκρηκτικών και εμπρηστικών ενεργειών που καταλογίστηκαν στο σύνολο τους ως ενέργειες της ΣΠΦ. Τότε ανακριτής και εισαγγελέας βασιζόμενοι σε ένα δακτυλικό αποτύπωμα που βρέθηκε σε κάποιο βιβλίο στην οικία μου στην Καλλιθέα, παρέτειναν την ήδη μέχρι τότε 18μηνη προφυλάκισή μου κατά 12 μήνες και εξέδωσαν βούλευμα με το οποίο παραπέμφθηκα σε δίκη. Προφανώς θεώρησαν πως η εύρεση δακτυλικού αποτυπώματος ενός ανθρώπου που ανήκε κάποτε στο φιλικό, συντροφικό μου περιβάλλον και το οποίο συνέβη να είναι μέλος της ΣΠΦ, ήταν αρκετό στοιχείο για να με σύρουν σε ένα δικαστήριο το οποίο τελικά ύστερα από 2,5 χρόνια έκρινε όπως ήταν αναμενόμενο πως είμαι αθώος. Μάλιστα η προφυλάκιση μου για την συγκεκριμένη υπόθεση επιδιώχθηκε να παραταχτεί κατά 6 μήνες από το συμβούλιο εφετών ,κάτι που φυσικά δεν κατάφεραν, αφού βρέθηκαν αντιμέτωποι τόσο με την δική μου αντίσταση που εκφράστηκε με την απεργία πείνας την οποία έκανα , όσο και με το κίνημα αλληλεγγύης που την πλαισίωσε.
Πέντε μήνες μετά από την αποφυλάκιση μου, τον Γενάρη του 2014, συλλαμβάνομαι εκ νέου από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία και οδηγούμαι στον ειδικό εφέτη ανακριτή, αυτή την φορά για ένα δακτυλικό αποτύπωμα σε σακούλα σκουπιδιών που βρέθηκε στην γνωστή οικία του Χαλανδρίου το 2009. Τότε με την γελοία πρόφαση των αρχών πως δεν είχα μέχρι τότε σημανθεί, επιχείρησε να με ξαναστείλει στη φυλακή, στην πραγματικότητα ως ανάγκη να δοθεί μια άμεση απάντηση σε επικοινωνιακό επίπεδο από την κυβέρνηση Σαμαρά για την φυγή του Χ.Ξ. Παρόλο που τελικά δεν προφυλακίζομαι ( κάτι το οποίο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα αντανακλαστικά του κινήματος αλληλεγγύης) παραπέμπομαι με βούλευμα που εκδίδει ο εισαγγελέας οδηγώντας με έτσι σε μια νέα δικαστική οδύσσεια, η οποία θα διαρκέσει περίπου δύο χρόνια για να με κρίνει στο τέλος και αυτή την φορά αθώο.
Φυσικά δεν απασχολεί κανέναν από τους αρμόδιους δικαστικούς που είχαν την ευθύνη για αυτές τις αποφάσεις, τι μπορεί αυτό να συνεπάγεται για έναν άνθρωπο σε κοινωνικό, ψυχολογικό και οικονομικό επίπεδο.
Σήμερα έρχονται οι κύριοι αυτοί και με λίγα λόγια μου δηλώνουν εμμέσως πλην σαφώς ,πως εφόσον δεν τους «βγήκε» η εξαετής δίωξη μου για την οργάνωση ΣΠΦ, τώρα θα το επιχειρήσουν εκ νέου για την οργάνωση Ε.Α .
Η αντιμετώπιση αυτή από τους δικαστικούς μηχανισμούς δεν είναι αποτέλεσμα βέβαια μιας προσωπικής βεντέτας (η τουλάχιστον όχι μόνο), όσο μιας συνολικότερης στάσης απέναντι σε αυτά που επιλέγουμε να εκφράζουμε ως άνθρωποι του αγώνα . Είναι η στάση με λίγα λόγια που υιοθετούν ως γνήσιοι εκπρόσωποι της αστικής δικαιοσύνης, ως υπερασπιστές της τάξης τους , ως προασπιστές των συμφερόντων αυτής και ως εκφραστές της εξουσίας της .
Η σημερινή «αριστερή κυβέρνηση των δικαιωμάτων και των κοινωνικών ευαισθησιών», η κυβέρνηση της «ελπίδας και της ανανέωσης» , η κυβέρνηση που «αλλάζει σελίδα στην ιστορία του τόπου» , όχι μονάχα δεν παίρνει τη ρεβάνς από την δεξιά αντιπολίτευση όπως προεκλογικά είχε κατηγορηθεί ότι σκόπευε να κάνει, αλλά κάνει το ακριβώς αντίθετο. Λειτουργεί , με μένος και εκδικητικότητα κατά των ιδεολογικών και πολιτικών εχθρών της προηγούμενης δεξιάς και φασιστικής κυβέρνησης. Επιτίθεται και αυτή προς τα αριστερά της, όπως η προηγούμενη, τη στιγμή που το συνολικότερο πολιτικό της στίγμα μέχρι τώρα είναι αμιγώς αντιλαϊκό και το ταξικό της πρόσημο, ως κατ επίφαση αριστερή κυβέρνηση ανύπαρκτο. Συνεχίζουν με λίγα λόγια στα χνάρια των προκατόχων της. Προδότες του λαού, πωρωμένοι εξουσιολάγνοι , παρελθόν του κοντινού μέλλοντος…
Όσο με αφορά ας γνωρίζουν πως δεν πρόκειται να μείνω άπραγος απέναντι στην εμμονική και εκδικητική στοχοποίηση μου από τον αστυνομικοδικαστικό μηχανισμό. Δεν πρόκειται να επιτρέψω στους πολιτικούς προϊστάμενους αυτού, να παίξουν τα όποια πολιτικά τους παιχνίδια στις πλάτες μου. Δεν το έκανα ποτέ δεν θα το κάνω ούτε τώρα . Στο κομμάτι της βίας που δέχομαι ως « ένας από κάτω» να είναι σίγουροι πως θα εισπράξουν το κομμάτι της αντίστασης που αναλογεί.
Κώστας Σακκάς
Ειδική πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού.
Πηγή: athens indymedia
