Η εντολή της εισαγγελέως ανηλίκων, Νικολού, με την οποία επιβάλλεται η κράτηση του παιδιού μας στο Ψυχιατρικό Τμήμα του Νοσοκομείου Παίδων, είναι η πιο σαφής απόδειξη ότι διεξάγεται ένας πόλεμος εναντίον του. Ένας πόλεμος που είναι προέκταση του πολέμου εναντίον μας, εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα, εναντίον των αμετανόητων ενόπλων αγωνιστών που μάχονται για την κοινωνική απελευθέρωση. Είναι όμηρος στα χέρια του κράτους, είναι αιχμάλωτος του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Δεν είναι μόνο η εκδίκηση εναντίον μας επειδή είμαστε αμετανόητοι εχθροί του κράτους και του κεφαλαίου, δεν είναι μόνο η εκδίκηση εναντίον μας επειδή παρά τα χτυπήματα που δεχόμαστε, δεν λυγίζουμε. Ο πόλεμος αυτός εναντίον του παιδιού μας είναι κυρίως ένας αυτοτελής πόλεμος. Και στόχος αυτού του πολέμου όσον αφορά το ίδιο το παιδί, είναι η βίαιη διάρρηξη των δεσμών του με την μητέρα του, η βίαιη παρέμβαση στην προσωπικότητα και την ψυχολογία του. Με δυο λόγια είναι μια βίαιη επίθεση σύνθλιψης του παιδιού.
Η πιο σαφής απόδειξη των παραπάνω, είναι η ίδια η εντολή της Εισαγγελέως Νικολού και το περιεχόμενό της, με την οποία διατάσσει τον εγκλεισμό του παιδιού στο Ψυχιατρικό Τμήμα του Νοσοκομείου Παίδων. Στην ίδια εντολή διατάσσει την επί 24ώρου φύλαξη του παιδιού από την Ασφάλεια και την απαγόρευση της επικοινωνίας του παιδιού με οποιοδήποτε άτομο χωρίς εισαγγελική εντολή. Και όσον αφορά την αιτιολόγηση αυτής της απόφασης, αυτή εστιάζει στην « εκκρεμή εκτέλεση εις βάρος της φυσικής μητέρας σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων δυνάμει των οποίων έχουν επιβληθεί ποινές κάθειρξης και φυλάκισης», «την σύλληψη της φυσικής μητέρας» από την ΔΑΕΕΒ και «το γεγονός ότι ο φυσικός πατέρας εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης».
Με βάση τα παραπάνω καταλήγει:
«Διατάσσουμε την προσωρινή αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας του ανήλικου τέκνου από τους φυσικούς του γονείς Παναγιώτα Ρούπα και Νικόλαο Μαζιώτη και αναθέτουμε αυτή προσωρινά στην Κοινωνική Υπηρεσία του Γενικού Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία», με ρητή εντολή απαγόρευσης επικοινωνίας οποιουδήποτε τρίτου προσώπου εκτός νοσοκομείου με τον ανήλικο».
Με δυο λόγια η ίδια η δράση μας συνιστά την αιτία που λαμβάνεται η απόφαση από το κράτος να αποσπαστεί βίαια τα παιδί από την μητέρα του, να αφαιρεθεί η άσκηση γονικής μέριμνας από τους γονείς του, να κρατηθεί απομονωμένο και φρουρούμενο απαγορεύοντας κάθε συγγενικό του πρόσωπο να έρθει σε επαφή μαζί του.
Και ο χώρος που επιλέγεται για την φυλάκιση του παιδιού είναι ένα Ψυχιατρείο.
Σύμφωνα με την εντολή της Νικολού, το παιδί χρήζει Ψυχιατρικής εξέτασης. Με αυτό δηλώνει ρητώς ότι το παιδί έχει υποστεί ψυχικές διαταραχές μέσα στο περιβάλλον το οποίο ζούσε μαζί μου μέχρι τη στιγμή που έγινε η σύλληψη.
Και αφού από την πρώτη στιγμή που κάποιος ειδικός παιδοψυχίατρος, παιδοψυχολόγος, ακόμα και ασκούμενος χωρίς εμπειρία μπορεί να καταλάβει βλέποντας το παιδί ότι είναι ψυχικά υγιέστατο και ιδιαιτέρως ισορροπημένο παρά τα όσα έζησε τα τελευταία 24ωρα, η κράτησή του στο Ψυχιατρείο παρατείνεται επ’ αόριστων. Και μέχρι η Νικολού να πάρει την οποιαδήποτε απόφαση.
Η μόνη πηγή πρόκλησης ψυχικών διαταραχών στο παιδί μας είναι το κράτος και οι υπηρεσίες του. Αυτές που προβάλλονται ως «υπηρεσίες μέριμνας» για το ανήλικο παιδί μας, είναι αυτές που μπορούν να εξασφαλίσουν την ψυχική ανισορροπία του παιδιού μας. Και γι’ αυτό αρκεί και μόνο το γεγονός ότι είναι κρατούμενο σε ένα χώρο όπου βρίσκονται παιδάκια με σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα.
Τα ψυχικά τραύματα στο παιδί μας τα δημιουργούν οι διώκτες μας. Αυτοί που εισέβαλλαν στο σπίτι μας, που το άρπαξαν από την μητέρα του, που επέβαλλαν τον βίαιο και αμετάκλητο αποχωρισμό του από το φυσικό και οικείο περιβάλλον που ζούσε έως σήμερα. Που επέβαλλαν να απαγορευθεί η οποιαδήποτε επαφή των γονιών του μαζί του και κάθε άλλου συγγενικού προσώπου.
Αφού λοιπόν κρατάνε ένα υγιέστατο παιδί έγκλειστο και απομονωμένο σε ψυχιατρείο, είναι πασιφανές ότι στόχος του πολέμου είναι το ίδιο το παιδί και μάλιστα με τον πιο βίαιο και ωμό τρόπο: Επιχειρώντας την πρόκληση ανατροπών και διαταραχών στην ψυχική ισορροπία του. Μετά την αρπαγή του από την μητέρα του, μετά την απομόνωσή του από τους γονείς και τους συγγενείς του, μετά την απαγόρευση οποιουδήποτε να έρθει σε επαφή μαζί του (ακόμα και από παιδοψυχολόγο που έχουμε εμείς διορίσει να το επισκεφθεί), σειρά έχει η οργανωμένη προσπάθεια αποδιοργάνωσης της προσωπικότητας του παιδιού μας.
Της προσωπικότητάς του που – κατά τους διώκτες μας – προσδιορίζεται από το γεγονός ότι η μητέρα και ο πατέρας του είναι αμετανόητοι εχθροί του συστήματος, ότι έχουν σηκώσει τα όπλα ενάντια στο οικονομικό και πολιτικό καθεστώς, ότι πολεμάνε για την ανατροπή του κράτους και του κεφαλαίου, για την κοινωνική Επανάσταση. Της προσωπικότητάς του που προσδιορίζεται από το γεγονός ότι οι γονείς του είναι και θα είναι όρθιοι σε κάθε χτύπημα που δέχονται από το κράτος. Της προσωπικότητάς του που προσδιορίζεται από το γεγονός ότι οι γονείς του είναι Επαναστάτες.
Αυτός ο πόλεμος ενάντια στο παιδί μας διεξάγεται συντονισμένα από την εισαγγελέα ανηλίκων Νικολού, το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης, την κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ. Αυτοί πολεμούν το παιδί μας, αυτοί είναι που υπονομεύουν την ψυχική υγεία του παιδιού, αυτοί είναι που επιχειρούν να αλλοιώσουν την προσωπικότητά του.
Και επειδή στα ψυχιατρεία συνηθίζεται να χορηγούνται ψυχοφάρμακα, η πιθανή χορήγηση του οποιουδήποτε φαρμάκου στο παιδί είναι η αποκορύφωση της εγκληματικής δράσης του υπουργείου Δικαιοσύνης ενάντια στο παιδί μας.
Και κάθε ώρα που περνά και το παιδί συνεχίζει να είναι στο Ψυχιατρείο, μπορεί να συνεπάγεται μη αναστρέψιμες ψυχολογικές διαταραχές και μόνιμες βλάβες στον ψυχικό του κόσμο.
Συνεπώς ο πόλεμος ενάντια στο παιδί μας δεν είναι μόνο ένα μέσο πίεσης και εκδίκησης προς εμάς τους γονείς του. Δεν είναι μόνο μια εκδίκηση για την ένοπλη επαναστατική δράση μας. Δεν είναι μόνο μια εκδίκηση για τους αμετανόητους γονείς του. Ο πόλεμος ενάντια στο παιδί μας είναι και ένας αυτοτελής πόλεμος, καθώς ο στόχος τους είναι και το ίδιο το παιδί μας.
Εμείς, καθώς και η συντρόφισσα, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου συνεχίζουμε την απεργία πείνας και δίψας ενάντια στο παιδί μας και να δοθεί άμεσα σε συγγενείς μας.
Πόλα Ρούπα
Νίκος Μαζιώτης
Ξημερώματα Πέμπτης 5 του Ιανουαρίου εισβάλουν ομάδες των ΕΚΑΜ και της αντιτρομοκρατικής στην οικία όπου μένω, σπάζοντας τις πόρτες όλων των ορόφων μέχρι να φτάσουν και στην δική μου.
Κατευθείαν αντιλήφθηκα τον λόγο για τον οποίο με επισκέφθηκαν τόσο θερμά και δεν εξεπλάγην για την ξαφνική τους παρουσία στο χώρο όπου διέμενα. Ο λόγος δεν είναι άλλος από την επιλογή μου να δράσω μέσα από την ένοπλη οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας. Πιστεύω ως αναρχικιά ότι η κατάρρευση του καπιταλισμού αλλά και το ξέσπασμα μιας κοινωνικής επανάστασης μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μέσω του ένοπλου αγώνα, χτυπώντας ένοπλα κομβικούς πυλώνες του καπιταλιστικού κεφαλαίου, αποσταθεροποιώντας έτσι την οικονομία της χώρας και θέτοντας επί τάπητος στην κοινωνία το ζήτημα της επαναστατικής προοπτικής.
Όπως είναι ήδη γνωστό, έχω ήδη προχωρήσει και εγώ σε απεργία πείνας και δίψας (από την μέρα της σύλληψής μας) μαζί με τους συντρόφους Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη διεκδικώντας την άμεση παράδοση του παιδιού τους σε συγγενείς πρώτου βαθμού. Λίγες ώρες μετά την σύλληψη της συντρόφισσας Π. Ρούπα, το παιδί απήχθη από τους μπάτσους της αντιτρομοκρατικής και οδηγήθηκε στην μονάδα της Ψυχιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία», όπου και βρίσκεται σε καθεστώς εγκλεισμού μέσα στο Ψυχιατρείου, όντας φρουρούμενο από μπάτσους και ψυχιάτρους, αντί να δοθεί άμεσα στους συγγενείς των συντρόφων, πράγμα πρωτοφανές στα χρονικά. Ο πόλεμος αυτός που διεξάγεται πάνω στο παιδί των συντρόφων είναι μια πολιτικής μορφής πίεση που ασκεί το κράτος σε αυτούς με τον πιο γελοίο και ανήθικο τρόπο. Είναι, λοιπόν, αυτονόητο ότι στέκομαι δίπλα τους στον αγώνα αυτόν, αλλά και σε όποιον προκύψει στο μέλλον.
μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου
7/1/2017
Πηγή: athens.indymedia.org
