Όμηρος ετών 6
Το 6χρονο παιδί της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη έχει ουσιαστικά απαχθεί, κρατείται φυλακισμένο, ανακρίνεται, βασανίζεται.
Ένα 6χρονο παιδί κρατείται όμηρος της δικαστικής και αστυνομικής εξουσίας με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Τσίπρα που κάλυψε με ανακοίνωση του υπουργού Δικαιοσύνης την απαγωγή και το διαρκές έγκλημα της κακοποίησής του.
Ένα αθώο 6χρονο παιδί μπαίνει άνανδρα και ποταπά, με ταξικό μίσος και μοχθηρία, να συνθλιβεί στη διαδικασία του κοινωνικού πολέμου ως τιμωρία και εκδίκηση απέναντι στους γονείς του. Αυτή η αποτρόπαια πρακτική φέρνει στη μνήμη στιγμές εμφυλίου πολέμου και λατινοαμερικανικών δικτατοριών.
Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή που περνά χωρίς να αποδίδεται το παιδί στο οικείο συγγενικό περιβάλλον του βαθαίνουν οι πληγές στην ψυχούλα του. Και βαθαίνει η εγκληματική ευθύνη των πολιτικά υπεύθυνων, με προεξάρχοντα τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Δημήτρης Κουφοντίνας
7 – 1 – 2017
“Έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί…”
Ξημερώματα, σπάνε την κλειδωμένη πόρτα του σπιτιού οι ράμπο της αντιτρομοκρατικής. Προφανώς το παιδί τέτοια ώρα θα κοιμάται, σίγουρα ξυπνάει μέσα στα βίαια και άγρια γεγονότα που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια του. Όπλα, άγριες φωνές και ποιός ξέρει τι άλλο!
Και τελικά του αρπάζουν τη μητέρα. Που όπως φαίνεται έχει μάθει να ζει μαζί της. Σίγουρα αυτή ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο γεγονός, αφού ήταν ένα πιθανό ενδεχόμενο στο δρόμο που αποφάσισε να ακολουθήσει στη ζωή της. Όμως το παιδί;
Πριν ενάμιση χρόνο περίπου στις 24-09-15, την ώρα που επιβιβαστήκαμε σε Ι.Χ αμάξι, ο σύντροφος μου, εγώ, και τα δύο μικρά μας παιδιά, μας ακινητοποίησαν βίαια, στρέφοντας τα όπλα τους απέναντι σε όλους μας.Τα παιδιά μας 2 και 4,5 ετών αντίκρισαν τις κάνες των όπλων να τα σημαδεύουν! Μετά οδηγηθήκαμε στην αστυνομική διεύθυνση Μαγνησίας, εγώ με τα παιδιά, όπου αναμέναμε κάποιες ώρες μέχρι να έρθουν συγγενικά πρόσωπα της επιλογής μας, να τα πάρουν σε ενα ήσυχο και προστατευμένο περιβάλλον. Παρ’ολα αυτά, είναι ακόμη εμφανή τα σημάδια του σοκ που έχουν υποστεί αυτές τις λίγες ώρες, και σίγουρα τα σημάδια του τραύματος αυτού θα αργήσουν πολύ να επουλωθούν αλλά και ποτέ δε θα εξαφανιστούν.
Το παιδί αυτό, ο Βίκτωρας, μετά από τις στιγμές που βίωσε, δεν βρέθηκε σε ένα ασφαλές και ήρεμο περιβάλλον που θα το καθησυχάσει και θα το αγκαλιάσει ώστε να απαλύνει τις πληγές του από το τραγικό γεγονός της βίαιης απώλειας της μητέρας του. Αντίθετα κρατείται με τη βια, για μέρες, μακρυά από όλους τους δικούς του ανθρώπους, με αγνώστους που σίγουρα αντιλαμβάνεται ότι είναι οι διώκτες των γονιών του, άρα σε ένα περιβάλλον που το νιώθει εχθρικό. Κρατείται από “ειδικούς” που έχουν το επαίσχυντο θράσος να ισχυρίζονται ότι μπορούν να αποφασίσουν ποιό είναι το ώφελος του παιδιού. Αυτοί οι ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι αν έχουν διαβάσει έστω ένα βιβλίο της επιστήμης που υποτίθεται πως είναι λειτουργοί, θα πρέπει να γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι διαπράττουν έγκλημα. Τόσο αυτοί όσο και το κράτος που υπηρετούν. Και εγκληματούν κάθε δευτερόλεπτο που περνάει και συνεχίζουν να κρατούν το παιδί αιχμάλωτο, για να εκδικηθούν τους γονείς του, Π.Ρουπα και Ν.Μαζιωτη.
Ως άνθρωπος και ως μητέρα, καταδικάζω απερίφραστα την τρομοκρατική πράξη της ομηρίας του παιδιού, από το κράτος.
Λευτεριά στον Βίκτωρα-Λάμπρο!
Θεοφίλου Μαρία
Κείμενο αλληλεγγύης γονέων σχετικά με την ομηρία του μικρού Βίκτωρα – Λάμπρου
…Γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα…
Από τα ξημερώματα της Πέμπτης 05.01.2017 το κράτος έθεσε σε ομηρία ένα μικρό παιδί, ένα παιδί έξι ετών. Πρόκειται για τον γιό των επαναστατών, μελών του Επαναστατικού Αγώνα, Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη. Οι σύντροφοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας και δίψας έως ότου το παιδί δοθεί στους συγγενείς πρώτου βαθμού, γιαγιά και θεία.
Και λες, ακόμα και στον πόλεμο υπάρχουν πράξεις που είναι τόσο μα τόσο αήθεις, ώστε εκεί να μπαίνει μια τελεία. Και πιστεύεις ότι υπάρχουν ηθικοί φραγμοί, στους οποίους ο κάθε άνθρωπος θα έκανε πίσω, όπως είναι η βίαιη απομάκρυνση ενός μικρού παιδιού από την μητέρα του…
Και συνειδητοποιείς για άλλη μια φορά ότι αυτός ο πόλεμος είναι βρώμικος. Και σου θυμίζουν για άλλη μια φορά ότι δεν πρόκειται για ανθρώπους μα για σκουλήκια που κρύβονται σέρνοντας πίσω από μηχανισμούς, αρμοδιότητες και ιδιότητες. Πίσω από επιστημονικοφανείς διατυπώσεις προσπαθούν να κρύψουν το αυτονόητο, ότι η απομάκρυνση και φρουρούμενη κράτηση σε άγνωστο χώρο αποτελεί πράξη εκδίκησης, απαγωγής και ομηρίας του παιδιού.
Ο γιός της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη βρίσκεται σε συνθήκη ομηρίας καθαρά για λόγους εκδίκησης και πίεσης προς τους επαναστάτες γονείς του, που τόσα χρόνια έχουν κρατήσει μια σταθερή και αμετανόητη στάση. Χρησιμοποιούν το παιδί σαν ύστατο μέσο για να λυγίσουν τους συντρόφους.
Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη κανείς δε μπορεί να μείνει αμέτοχος. Ως γονείς και αγωνιστές παίρνουμε θέση δίπλα στους συντρόφους και το παιδί τους και απαιτούμε την άμεση ικανοποίηση του αιτήματός τους. Απαιτούμε να δοθεί άμεσα το παιδί στους συγγενείς του και να σταματήσει εδώ η ομηρία του!
Αλληλεγγύη στην απεργία πείνας και δίψας των συντρόφων Πόλα Ρούπα, Νίκο Μαζιώτη και Κωνσταντίνας Αθανασοπούλου
Να λήξει εδώ η ομηρία του παιδιού!
Δημήτρης Αναστασιάδης,
Μιχάλης Αρχοντίδης,
Θεόδωρος Μανωλόπουλος,
Κατερίνα Ρούτση,
Μ.Κ,
Γιώργος Τσο.,
Αλεξάνδρα Παπαργυρίου,
Λάζαρος Ντωνιάδης,
Χριστόφορος Κορτέσης,
Ευτυχία Καραγιώργου,
Στέλλα Ιορδανίδη,
Βαγγέλης Μποτζατζής,
Ανδρέας Λευθεριώτης,
Άννα Ζαχαράκη,
Γρηγόρης Αθαναηλέας,
Γιώργος Γκούμας,
Χάρης Σαραφίδης,
Νίκος Νάκος,
Δέσποινα Μπούνη,
Μάνθα Πανταζή,
Θανάσης Σαραφούδης,
Μαρία Κογκωρώζη,
Βασίλης Τσιριδάκης,
Σάββας Γιαντζακλίδης,
Ελευθερία Μορέλα,
Δήμητρα Πατούλια,
Ανδρόνικος Καρακατσάνης,
Ηλίας Σαραφούδης,
Γιάννης Ευσταθίου,
Αγαθή Θεοτόκου,
Γιώργος Ζέρβας,
Όλγα Χαμαλίδου,
Κωνσταντίνα Αλεξίου,
Σαββανίδης Κλεομένης,
Νίκος Λιαπούρης,
Αντωνία Παπαντρέου,
Μαρία Θεοφίλου,
Βασιλική Βαλμά,
Παύλος Περπίνιας,
Μιχάλης Μπαξεβάνης,
Μάριος,
Γιώργος Αλεξιάδης,
Λεωνίδας Ιαπωνίκης,
Μανώλης Φιλιάς,
Γωγώ Στάμου,
Πάτροκλος Γούλας,
Ελευθέριος Λοντσάκος,
Αλέξανδρος Γκούμας,
Γιώργος Πετρακάκος,
Χρύσα Κουβράκη,
Καλλιόπη Βασιλικάρη,
Νικολέτα Λυμπεροπούλου,
Στεφανία Κρομυδάκη,
Παναγιώτης Ασπιώτης,
Μαρία Μανάση,
Μαρία Πανουτσοπούλου,
Ντίνα Μπάλα,
Σ. Μ.,
Στέλιος Τζιβιάς,
Γιώργος Βασιλείου,
Χρήστος Μαρτκάρης,
Ιωάννα Κολοκύρη,
Κατερίνα Ριτσάκη,
Βασίλης Μπούτσης,
Γεωργία Θεοχαρίδου,
Ελευθερία Καστρινάκη,
Αδάμ Σιάγας,
Robert Homsi,
Δημήτρης Κουκουβάνης,
Πηνελόπη Σιαμαντά,
Κική Κωσταντινίδου,
Δ. Π.,
Ηλίας Λάμπρου,
Μάρτα
Ευαγγελία Ιορδανίδη
Γιάννης Μπαλής,
Κώστας Διαβολίτσης,
Ελένη Νικητοπούλου,
Λεωνίδας Ιασονίδης
Αντρέας,
Πολύκαρπος Γεωργιάδης,
Γιώργος Γερογιάννης,
Αφροδίτη Αλεβίζου,
Ιωάννα,
Ερρίκος Ράλλης,
Ανδρομάχη Καπασακάλη,
Αγγελική Μπουρζούκου,
Γιούλη Στάμου,
Χάρης Πουρνιάς,
Βασίλης,
Δημήτρης Καλογερόπουλος,
Φαίη Μάγιερ,
Γιώργος Νάκας,
Έφη Χουλιάρα,
Κατερίνα Μουστάκα,
Φαίδων Μπελεγρίνος
Παύλος Καραφουλίδης,
Όλγα Καούκη,
Ε. Λ.,
Κική Μιχελουδάκη
Αντιγόνη Λ.
Παναγίωτης Μουσταφέλλος
14,5 χρόνια μετά – Από το κακό στο χειρότερο
Ιούνης 2002, το καλοκαίρι της τρομοϋστερίας. Πρώτη προσαγωγή στη ΓΑΔΑ με το 12χρονο γιό μου τον οποίο κρατούν και ανακρίνουν επί 13 ώρες μόνο του σε κάποιο γραφείο. Τη δεύτερη φορά που μας πήραν πάλι με το γιό μου στη ΓΑΔΑ διαμαρτυρήθηκα τόσο ώστε ήρθε ο εισαγγελέας και έστειλε το παιδί σε συγγενείς μου. Όταν με συνέλαβαν τον Σεπτέμβριο και ενώ τα χρυσοπληρωμένα φερέφωνα των ΜΜΕ ουρλιάζανε να πάει το παιδί σε ίδρυμα κανένα εισαγγελέας δεν τόλμησε να το κάνει και το παιδί χωρίς φασαρία πήγε στη γιαγιά του.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ με μια πρωτοφανή και αποκρουστική εκδικητικότητα, απέναντι στην Πόλα Ρούπα και το Νίκο Μαζιώτη που επαναφέρει τις μαύρες εποχές των παιδουπόλεων, κρατά φρουρούμενο το 6χρονο παιδί τους, μακριά από τους ανθρώπους που γνωρίζει και το αγαπούν. Όσο για την “φροντίδα” κανένας πραγματικά ειδικός στη ψυχική υγεία δε θα άφηνε ένα παιδάκι που έχει υποστεί τέτοιο σοκ χωρίς οικεία πρόσωπα αδιαλείπτως. Κάθε ώρα που περνά η ζημιά μεγαλώνει. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη γι αυτό;
Αγγελική Σωτηροπούλου
Για να σπάσει η ομηρία…
Ο καπιταλισμός δεν είναι μόνο ένα άδικο οικονομικό σύστημα που προκαλεί τεράστιες κοινωνικές ανισότητες ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς. Είναι και ένα βαθιά ανήθικο σύστημα αξιών που πρεσβεύεται καθημερινά, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, από μια τάξη που συγκεντρώνει τα χειρότερα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου είδους.
Και όσο για τους εγχώριους τιμητές του, τους υπηρέτες των οικονομικών συμφερόντων που προσκυνούν τα μεγάλα αφεντικά ενώ παράλληλα επιδεικνύουν την πυγμή τους στους αδυνάτους, καθημερινά καταδεικνύουν μεγαλοπρεπώς την πολιτική τους δειλία και τη μικρότητα τους.
Γιατί μόνο ως πράξη δειλίας μπορεί να χαρακτηριστεί η εκδικητική μεταχείριση, η ομηρία ενός μικρού παιδιού ως όχημα πίεσης προς τους επαναστάτες γονείς του.
Να δοθεί άμεσα ο γιος της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη στο συγγενικό του περιβάλλον.
Κώστας Γουρνάς
Πηγή: athens.indymedia.org
