Μετά από αρκετούς αιώνες και το πέρασμα από διάφορα πολιτικο-οικονομικά συστήματα, κανένας θιασώτης της ελεύθερης αγοράς, του θεσμού της ιδιοκτησίας, της κρατικής εξουσίας, της στρατιωτικής επιβολής και του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν θα περίμενε τη σημερινή διάρθρωση της πραγματικότητας.
Το καπιταλιστικό σύστημα που εδραιώθηκε και εξελίχθηκε μέσα από τη συσσώρευση πλούτου, τις αποικίες, το υπερεθνικό εμπόριο, τη βιομηχανική επανάσταση και τις τεχνοεπιστήμες, έφτασε στο σήμερα να αποτελεί το κυριότερο και αδιαμφισβήτητο πυλώνα του εξουσιαστικού συμπλέγματος. Η σημερινή του σύσταση, παρ’ όλες τις κρίσεις και τις αναδιαρθρώσεις του, πραγματοποιήθηκε μέσα από δύο αντίθετες, αλλά και παράλληλες κινήσεις. Από τη μία “προς τα πάνω” με το υπερεθνικό κεφάλαιο να μην υπολογίζει σύνορα και κράτη, καθιστώντας τα τελευταία ως ασπίδα για τα συμφέροντά τους. Από την άλλη, “προς τα κάτω” μοριοποιώντας τα ιδεολογήματά του και κάνοντάς τα απόκτημα των κοινωνικών συνόλων. Έτσι, ιδεολογήματα όπως η ιδιοκτησία, η εργασία-καριέρα, το κέρδος, η κατανάλωση και η πρόοδος καλλιεργούνται από τα διάφορα κοινωνικά σύνολα και εκφράζονται στις μεταξύ τους σχέσεις και επιλογές, καθιστώντας το καπιταλιστικό σύστημα αδιαμφισβήτητο στις συνειδήσεις τους. Παράλληλα αποτελούν τα γρανάζια και τον κινητήριο μοχλό όταν κλονίζεται.
Το παζλ του εξουσιαστικού συμπλέγματος έρχεται να συμπληρώσει ο κρατικός μηχανισμός. Θεσμοί όπως η δικαιοσύνη, η αστυνομία, ο στρατός και το κοινοβουλευτικό σύστημα αποτελούν τους φορείς των εκτελεστικών, δικαστικών και νομοθετικών εξουσιών του σύγχρονου κόσμου. Παρ’ όλα αυτά, για να εδραιωθεί και να παρουσιαστεί ως χρήσιμος και αναγκαίος στους υπηκόους του, πρέπει και αυτός με τη σειρά του να καλλιεργήσει τα δικά του ιδεολογήματα. Έννοιες όπως νόμος και τάξη, ασφάλεια από εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς, απονομή δικαιοσύνης και πολιτική εκπροσώπηση δίνουν στο κράτος το γόνιμο έδαφος.
Το παζλ έρχονται να συμπληρώσουν και να ανατροφοδοτήσουν με μικρά και μεγάλα κομμάτια και διάφορα τμήματα της κοινωνίας.Αρχικά, στέρεες ανιλήψεις και εξουσίες από τις απαρχές του πολιτιστικού οικοδομήματος διαμόρφωσαν, τα ανα περιόδους, διαταξικά κοινωνικά πρότυπά. Έμφυλη καταπίεση και ανθρωποκεντρισμός, έρχονται να συνθέσουν μαζί με την εθνική ταυτότητα, το εκπαιδευτικό σύστημα και το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα, τα ενδεδειγμένα πρότυπα και τον τρόπο ζωής του σήμερα. Όλα αυτά, μαζί με τις επίπλαστες ανάγκες και επιθυμίες να διοχετεύονται στο κοινωνικό σύνολο από τα προπαγανδιστικά μέσα της κυριαρχίας, όπως τα ΜΜΕ και πλέον τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Παράλληλα, το προπαγανδιστιό σχέδιο περιλαμβάνει την συνειδησιακή νάρκωση και υποδούλωση του κοινωνικού συνόλου μέσω της καλλιέργειας του αισθήματος φόβου, τρομολαγνείας, της απονοηματοδότησης της επαναστατικής βίας και προβάλλοντας ως μόνους σωτήες τους κρατικούς θεσμούς.Ενώ, την ίδια στιγμή, ο κρατικός μηχανισμός χάρις στην ευελιξία του να μετατρέπεται από “κράτος πρόνοιας” σε “κράτος νόμου και τάξης” και το αντίστροφο, προσφέρει την ανάλογη βαλβίδα αποσυμπίεσης και αφομοίωσης των κοινωνικών αντιστάσεων. Όσοι, όμως, δεν επιλέγουν τις αντιθεσμικές και αδιαμεσολάβητες επιλογές αντίστασης, είτε “κοιτάνε την πάρτη τους”, είτε προστατεύοντας τα συμεφέροντα της κυριαρχίας στέκονται εμπόδιο στο επαναστατικό στρατόπεδο.
Στο σύνολό του, το εξουσιαστικο σύμπλεγμα, δεν αποτελείται από απρόσωπους θεσμούς και μηχανισμούς. Στελεχώνονται κυρίως από την πολιτικο-οικονομική ελίτ, αφήνοντας όμως το παραθυράκι στους φιλόδοξους υπηκόους να κυνηγήσουν την κοινωνική ανέλιξη και το καπιταλιστικό όνειρο.
Έτσι, οι θεσμοί και οι μηχανισμοί, πέρα από τις προκαθορισμένες λειτουργίες τους, αλλάζουν προσωπείο ανάλογα με το εκάστοτε άτομο στην ανάλογη θέση. Δεν έχουμε αυταπάτες, το εξουσιαστικό σύμπλεγμα από τη φύση του στέκεται εμπόδιο στην ελευθερία μας, ακόμα και όταν αλλάζουν τα άτομα που το στελεχώνουν, δεν αλλάζει η φύση τους. Οι πολιτικοί είτε έχουν πιο ριζοσπαστικό λόγο, είτε πιο συντηρητικό, ανέκαθεν αποτελούσαν τους ρήτορες του εκάστοτε πολιτικού συστήματος χειραγωγώντας τις μάζες. Δίπλα τους στέκονται οι εισαγγελείς, κομμάτι του δικαστικονομικού συρφετού, που ανάλογα με την διάθεσή τους και το “χτύπημα ενός σφυριού” καταδικάζουν στο βασανιστήριο του εγκλεισμού όσους παρεκκλίνουν από την κοινωνική κανονικότητα ή αποτελούν εμπόδιο στην ομαλή ροή του συστήματος. Όλα αυτά, αλλά και γενικότερα το εξουσιαστικό σύμπλεγμα δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί αν δεν είχε και την ανάλογη προστασία και προπαγάνδα. Την ασφάλειά του έρχεται να διασφαλίσει το αστυνομικό σώμα με τα ΜΑΤ-ΥΜΕΤ να καταστέλλουν πορείες, την αντι-τρομοκρατική να εξαπολύει κυνήγι μαγισσών στους εχθρούς της δημοκρατίας, της δυνάμεις περιπολίας να σταματάνε και να προσαγάγουν όποιον δεν τους αρέσει. Τους λογής λογής ασφαλίτες να παρακολουθούν….
Από τη μεριά μας, δεν περιμένουμε ούτε θέλουμε ποτέ κανένα πολιτικό να έρθει σε ρήξη με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, κανένα εισαγγελέα να πάψει να έχει το σύμπλεγμα του θεού που τον κάνει να χωρίζει τους ανθρώπους σε αθώους και ενόχους, κανένα μπάτσο να αυτομολήσει στο επαναστικό στρατόπεδο.
‘Ετσι, την 1/2 τοποθετήσαμε εκρηκτικούς μηχανισμούς σε οικία του βουλευτή του συριζα Κουράκη Αναστάσιου στην οδό Αλεξάνδρειας 27 (Ανάληψη), στην οικία του εισαγγελέα Πουλιανίτη Απόστολου στην Χείρωνος 5 (Άνω Πόλη) και στην οικία του μπάτσου Μακρή Γεώργιου στην Αρητής 17 ( Αμπελόκηπους).
Άμεση δράση
Η επιλογή της άμεσης δράσης αποτελεί μια αναγκαιότητα, η οποία πηγάζει όχι από την κοινωνική μας θέση, ούτε από την οικονομική μας κατάσταση αυτή καθ’ αυτή. Αντιθέτως, αποτελεί ένα συνοθήλευμα παραγόντων που μας φέρνουν αντιμέτωπους με τους ρόλους που έχουν δημιουργήσει για μας και την ανάγκη για άρνησή του, που μας φέρνουν αντιμέτωπους με όλα τα νοητά κελιά που μας περιβάλλουν. Με την καθημερινή καταπίεση και κάθε εξουσιαστική σχέση που δημιουργείται μέσα σε αυτή τη δομή που ονομάσαν κοινωνία.
Για μας, η μόνη λύση για την καταστροφή του υπάρχοντος αποτελεί η πολύμορφη επαναστατική δράση. Η πραγμάτωση των σκεπτικών μας και η διάχυση της αναρχικής θεωρίας και πράξης μέσα στα αστικά κέντρα, από προπαγανδιστικές δράσεις (αφισοκολλήσεις, τρικάκια, καταλήψεις, πορείες,κλπ), έως την καθημερινή μας στάση ενάντια στις εξουσιαστικέςχέσεις, από τα σαμποτάζ έως τις βόμβες και τις επιθέσεις σε στόχους-κλειδιά, είναι όλα εκείμα που μας δίνουν το έναυσμα ώστε να σπάσουμε τον ασφυκτικό κλοιό που στενέυει ολοένα και περισσότερο. Να κόψουμε την θηλιά γύρω από τον λαιμό μας και να αντιπαρατεθούμε με κάθε μέσο με τον εξουσιαστικό κόσμο και τους εχθρούς της ελευθερίας.
Η ύπαρξη του κόσμου της εξουσίας από μόνη της αποτελεί για μας την αφορμή για να επιτεθούμε ως την ολική καταστροφή του. Οι κατασταλτικές κινήσεις ενάντια σε αναρχικούς και επαναστάτες είναι ακόμα ένα έναυσμα να οπλιστούμε και να πολλαπλασιάσουμε τις επιθετικές ενέργειες.
Έχουμε τις αφορμές, να περάσουμε από την άμυνα στην επίθεση.
Στον κοινωνικό πόλεμο που ζούμε δεν υπάρχουν ουδέτερες θέσεις – είτε με το επαναστατικό στρατόπεδο, είτε εναντίον του.
Ενάντια στις λογικές του συμβιβασμού, της ανάθεσης και του πασιφισμού – εξέγερση στο εδώ και στο τώρα – πόλεμος ως την αναρχία!
Λευτεριά σε όλους τους αναρχικούς αιχμαλώτους και φυλακισμένους αγωνιστές!
Σύμπραξη Επαναστατικών Πυρήνων
Πηγή: athens.indymedia.org
