Στις 31 Μαΐου φυλακισμένοι μετανάστες, που βρίσκονται στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη, διαμαρτύρονται για την κράτηση τους. Χτυπώντας την καγκελόπορτα του κελιού τους, ζητούν μια συνάντηση με τον διευθυντή της φυλακής ώστε να ενημερωθούν για το πόσο ακόμα θα βρίσκονται υπό κράτηση. Τότε, οι μπάτσοι εισβάλουν στο κελί τους και αφού τους ξυλοκοπούν άγρια, συλλαμβάνουν όποιον βρίσκουν μπροστά τους. Η απεγνωσμένη αυτή προσπάθεια των μεταναστών να διεκδικήσουν το στοιχειώδες δικαίωμά τους είχε ως αποτέλεσμα στις 6 Ιουνίου, 8 κρατούμενοι να οδηγηθούν για ανάκριση στην Ευελπίδων με εμφανή τα σημάδια της κακοποίησής τους (σπασμένο χέρι, χτυπημένα κεφάλια, μώλωπες παντού) και με τη συνοδεία μπάτσων που είχαν τατουάζ μαιάνδρους. Οι μετανάστες κατηγορούνται για «στάση κρατουμένου» (κακούργημα), «επικίνδυνη σωματική βλάβη» και «οπλοφορία» (πλημμελήματα), ενώ πλέον κρίθηκαν προφυλακιστέοι. Πρόκειται φυσικά για μια στημένη δικογραφία στην οποία οι μπάτσοι έχουν εκδορές, ενώ σύμφωνα με τις καταθέσεις των ίδιων, οι κρατούμενοι με τα σπασμένα κεφάλια και χέρια τραυματίστηκαν μόνοι τους πέφτοντας πάνω στα κάγκελα (!). Η δίκη δεν έχει οριστεί ακόμα και προς το παρόν δεν έχει εμφανιστεί το πιο σημαντικό στοιχείο της δικογραφίας, το υλικό των καμερών από το εσωτερικό του κέντρου κράτησης, αν και έχει ζητηθεί.
Οι 8 προφυλακισθέντες έχουν ήδη περάσει πάνω από 8 μήνες έγκλειστοι, ως διοικητικοί κρατούμενοι στην Πέτρου Ράλλη και αλλού, χωρίς να έχουν δυνατότητα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο (χωρίς ουσιαστική δυνατότητα τηλεφωνήματος ή επισκεπτηρίου) μέσα σε άθλιες συνθήκες. Όλοι οι κρατούμενοι που βρίσκονται στη φυλακή της Πέτρου Ράλλη τελούν υπό διοικητική κράτηση. Αυτό σημαίνει πως δεν έχουν δικαστεί και καταδικαστεί, αλλά κρατούνται επί μήνες επειδή δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγραφα παραμονής στη χώρα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις, μπορούν να απελαθούν. Αίτημα του συνόλου των μεταναστών/τριών είναι η ενημέρωση τους σχετικά με τη λήξη της κράτησης τους, την οποία στερούνται ή παραπληροφορούνται σκόπιμα.
Αυτή τη στιγμή κρατούνται περίπου 300 άτομα στο κολαστήριο αυτό. Μετανάστες και μετανάστριες στοιβάζονται σε βρόμικα κελιά, με ελάχιστη πρόσβαση σε προαυλισμό και υπό τη συνεχή πίεση των μπάτσων που τους ελέγχουν, τους απειλούν και τους κακοποιούν. Βασικό πρόβλημα, μέσα σε όλες αυτές τις τραγικές συνθήκες και ελλείψεις, αποτελεί η σχεδόν ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η απάνθρωπη διαβίωση, οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήρια που υφίστανται οι μετανάστες, καθώς και τα κυκλώματα δικηγόρων/μπάτσων/μεταφραστών που βγάζουν κέρδος από την απελπισία των έγκλειστων ανθρώπων, δεν είναι το αποτέλεσμα κάποιου είδους παραμέλησης ή λάθους διαχείρισης. Πρόκειται για τις διαφορετικές και αλληλένδετες όψεις του συμπλέγματος του ίδιου του εγκλεισμού, το οποίο είναι κομβικό εργαλείο της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους και της ευρώπης-φρούριο. Σε αυτό το πλαίσιο η Πέτρου Ράλλη έχει επιτελικό ρόλο. Έτσι, οποίος και όποια τολμάει να σηκώσει το κεφάλι και να διεκδικήσει την ελευθερία του, ή έστω να ενημερωθεί για τη διάρκεια της κράτησης του, έρχεται αντιμέτωπος/η με την ωμή βία και την εκδικητική πειθάρχηση του κράτους, όπως έγινε ξεκάθαρο με τους 8 προφυλακισθέντες. Σταθήκαμε αλληλέγγυες/οι στους διωκόμενους μετανάστες με την παρουσία μας στα δικαστήρια και θα συνεχίσουμε να είμαστε δίπλα στους μετανάστες και τις μετανάστριες που αντιστέκονται και αγωνίζονται μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής.
Για έναν κόσμο χωρίς εξουσίες και εκμετάλλευση, σύνορα και φράχτες, καταπιεστές και καταπιεσμένους
Αναδημοσίευση από ssaekk.espivblogs.net
