“σβήστε μας απο το χάρτη σας
δεν κάνουμε για πάρτη σας
ήρθαμε απο άλλη εποχή
και σας χαλάμε τη γιορτή”
Την Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στον ΗΣΑΠ του Περισσού καταστρέφοντας τις μπάρες ελέγχου ροής των επιβατών και τον εσωτερικό μηχανισμό αυτών, τα εκδοτικά και επικυρωτικά μηχανήματα παλιών και καινούργιων εισητηρίων. Ουσιαστικά, με λίγα στοχευμένα χτυπήματα θέσαμε εκτός λειτουργίας κάθε μηχανισμό ελέγχου και απαγόρευσης της μετακίνησης των επιβατών “βάζοντας μέσα” τον προυπολογισμό της κορεάτικης LG και της ελληνικής ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ οι οποίες είναι εταιρείες-εργολάβοι του έργου εγκατάστασης και συντήρησηςόλων των μηχανισμών που συνδέονται με την εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισητηρίου στα μέσα μαζικής μεταφοράς(ΜΜΜ). Η δράση μας διήρκησε λίγα δευτερόλεπτα κατα τα οποία προλάβαμε να εισπράξουμε τα θετικά νεύματα όσων συνυπήρξαν μαζί μας για λίγο στις αποβάθρες. Ίσως ανησυχήσαμε για λίγο κάποιους αλλά συνολικά έγινε εμφανής η ευχαρίστηση όλων μας απο την μικρή διατάραξη της καθημερινότητάς μας, κάτι σαν μια δροσιστική νότα εν μέσω ανυπόφορου καύσωνα.
Η παρέμβασή μας συγκαταλέγεται σε μια σειρά πολύμορφων δράσεων ενάντια στα συστήματα ελέγχου, επιτήρησης και απαγόρευσης που στήνονται υον τελευτασίο καιρό στα ΜΜΜ. Η συνύπαρξη των δημόσιων μαζικών κινητοποιήσεων για την εναντίωση στα συστήματα ελέγχου και την υπεράσπιση των ελεύθερων μετακινήσεων με τις συλλογικές, αιφνιδιαστικές παρεμβάσεις σε σταθμούς και λεωφορεία/τρόλεϋ με σκοπό την απενεργοποίηση των μηχανισμών αυτών δίνουν στον αγώνα αυτόν συνέχεις, ουσία και βάθος μέσα στο κοινωνικό σώμα. Η δημόσια υπεράσπιση των ελεύθερων μετακινήσεων πλάϊ στην έμπρακτη προπαγάνδα και το σαμποτάρισμα των μηχανισμών ελέγχου τα ΜΜΜ συνθέτουν έναν πραγματικό κοινωνικό-ταξικό αγώνα που ξεπερνά τα όρια της διαμαρτυρίας και αναμετράται ουσιαστικά με την επιχειρούμενη αναδιάρθρωση στα ΜΜΜ.Δεν είναι τυχαίο οτι όλα τα χρονοδιαγράμματα του ελληνικού κράτους γύρω απο την εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισητηρίου έχουν πέσει έξω μεταθέτοντάς την όλο και αργότερα. Κι αυτό διότι πλάϊ στη κλασσική ελληνική “παθογένεια” της εργολαβικής μίζας, πλέον έχει να αντιμετωπίσειένα ευρύ και δυναμικό κύμα ανυπακοής και αντίστασης που αμφισβητεί την απρόσκοπτη εφαρμογή των σχεδίων του.
Σε αυτή την “χρονοτριβή” της αναδιάρθρωσης, θεωρούμε οτι αναπαρίστανται και οι καθημερινές μας “τριβές” με τον κόσμο της εξουσίας, των εντολών και των πειθαρχήσεων που παράγουν οι μηχανισμοί της. Ειδικότερα στο ζήτημα των ΜΜΜ, θεωρούμε οτι αυτή η καθημερινότητα αποκτά τεράστια σημασία για τον ίδιο των αγώνα. Οι καθημερινές μας αντιστάσεις και αρνήσεις απέναντι στους ελέγχους, τις ταπεινώσεις και τις απαγορεύσεις που βιώνουμε στα ΜΜΜ, οι επιθέσεις στις νέες τεχνολογίες ελέγχου και επιτήρησης, η συλλογική υπεράσπιση της ελεύθερης μετακίνησης μέσα στην πόλη συγκροτούν μια πραγματική κοινωνική δυναμική η οποία μπορεί να αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα για την εξέλιξη του αγώνα αυτού, όπως και για μια σειρά άλλων μικρών ή μεγαλύτερων αγώνων. Ουσιαστικά, η άμεση σύνδεση της καθημερινότητάς μας με πράξεις αντίστασης, η άμεση σύνδεση της πολιτικής συνείδησης με την καθημερινή πρακτική, η παρενόχληση ή η διαστροφή της “ουδέτερης” ροής των ανθρώπων-εμπορευμάτων μέσα απο πράξεις με πραγματικό νόημα, μετατρέπουν τον χώρο τον ΜΜΜ σε πραγματικό πεδίο αγώνα. Ας πάψουμε να λογιζόμαστε ως “επιβατικό κοινό”. Ας μετατρέψουμε κάθε συρμό και κάθε όχημα σε ένα πεδίο αγώνα, σε ένα πεδίο ανταγωνισμού όπου η αλληλεγγύη και η αντίσταση θα αναμετριέται με την απάθεια, την μοιρολατρεία, τον κανιβαλισμό.
Το παραίτητο όπλο σε αυτόν τον αγώνα δεν είναι άλλο απο την πολύπλευρη κατανόηση της καθημερινής αδικίας που βιώνουμε. Η ίδια η λογική του αντιτίμου για τις καθημερινές μας μετακινήσεις προς τη δουλειά και όχι μόνο, οι έλεγχοι, τα πρόστιμα, και οι ταπεινώσεις απο τους ρουφιάνους-ελεγκτές, η δημιουργία ενός ασφυκτικού περιβάλλοντος ελέγχου και επιτήρησης μέσα στα ΜΜΜ με ηλεκτρονικά εισητήρια, μπάρες και κάμερες, αναδεικνύουν απο μόνες τους τις “προβλεπόμενες και επιτρεπτές” συμπεριφορές απο τις “αποκλίνουσες και περισσευούμενες”. Η νέα συνθήκη που δημιουργείται στα ΜΜΜ ταυτίζει τον φτωχό με τον παραβάτη, πονικοποιεί και εξοβελίζει τα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας απο την ανάγκη της καθημερινής μετακίνησης μέσα στην πόλη. Ή πειθαρχημένος ή νεκρός! Με αυτό το μοτό θα ξυπνάμε τα πρωϊνά στις αποβάθρες του ΜΕΤΡΟ πηγαίνοντας στη δουλειά συνοδευόμενο απο μελωδίες κλασσικών requiem. Άραγε οι μηχανισμοί τους οποίους ορθώνει γύρω μας ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός του κράτους και του κεφαλαίου θα έχουν αίσθηση του χιούμορ;
Το σαμποτάρισμα, η απενεργοποίηση, η καταστροφή, το πάρσιμο ή όποια άλλη μορφή πάρει η αμφισβήτηση των σύγχρονων τεχνολογιών που στήνονται στα ΜΜΜ δεν είναι απλά πεδία εξάσκησης της αυτενέργιας κάποιων ειδικών. Δεν είναι τυχαίο οτι όλο αυτό το διάστημα έχουν δοκιμαστεί και προπαγαδιστεί αμέτρητοι ευρηματικοί τρόποι με τους οποίους μπορεί ο καθένας και η καθεμία να αμβισβητήσει έμπρακτα την λειτουργία αυτών των τεχνολογιών, αυτών των άψυχων μηχανημάτων: ένα τσιμπιδάκι ή ένας συνδετήρας στην σχισμή του ακυρωτικού, μια κόλλα στιγμής ή ένα διπλωμένο εισητήριο, ένα κατσαβίδι και ένα κοφτάκι ώστε να αφαιρέσεις εντελώς ένα ακυρωτικό, ένα επαναφορτιζόμενο τρυπάνι ώστε να το θέσεις εκτός λειτουργίας, ένα σφυρί ή ένα σκληρό αντικείμενο ώστε να σπάσεις την οθόνη του και η ανθρώπινη ευρηματικότητα αναμετριέται με το άπειρο… Οι τρόποι αλλάζουν αλλά τα “εργαλεία” παραμένουν ίδια. Και αυτά δεν είναι αυτά που κρατάμε στα χέρια μας αλλά αυτά που οδηγούν την βούληση και τη συνειδησή μας ώστε να είμαστε κομμάτι αυτού του αγώνα, να επενδύσουμε χρόνο και σκέψη για την προώθηση του, να υπερασπιζόμαστε δημόσια και ανοιχτά την ελεύθερη μετακίνηση και το σαμποτάζ στα συστήματα ελέγχου και επιτήρησης. Το μεγαλύτερο όπλο στα χέρια μας παραμένει η ίδια η αίσθηση του δίκιου που φέρουν οι κινήσεις μας μαζί με την καθημερινή ανάγκη για μετακίνηση που υπηρετούμε ανοίγοντας διαδρόμους ελευθερίας μέσα στην καθημερινότητά μας, μέσα στην πόλη. Ούτως ή άλλως, η ελευθερία δεν παραχωρείται, κατακτιέται.
Τα όππλα μας ήταν και παραμένουν η αποφασιστικότητα, η συλλογική αυτοοργάνωση, η μαχητική αλληλεγγύη. Και με αυτά μπορούμε να απενεργοποιήσουμε κάθε κρατικό σχεδιασμό, κάθε μηχανισμό ελέγχου, κάθε κατασταλτικό σχέδιο.
Τέλη Ιούλη, λοιπόν, κι είμαστε ακόμα εδώ. Περιμένοντας τα εγκαίνια της 1ης Αυγούστου οπότε και θα τεθεί σε επίσημη εφαρμογή το ολοκληρωμένο σύστημα που σχετίζεται με το ηλεκτρονικό εισητήριο.
Ακάλεστες και ακάλεστοι των εγκαινίων σας
Πηγή: athens.indymedia.org
