Πολιτική δήλωση ενόψει της δίκης μου για τη συμμετοχή στη διαδήλωση ενάντια στο 3ο μνημόνιο
Τα ακόλουθα αποτελούν πολιτική δήλωση για τη συμμετοχή μου στη διαδήλωση ενάντια στο 3ο μνημόνιο της 15ης Ιουλίου 2015, κάνοντας μια καταγραφή των γεγονότων που βίωσα πριν και μετά τη σύλληψή μου. Σε καμία, όμως, περίπτωση δεν αποτελεί απολογία προς τους δικαστές, καθώς ως αναρχική αγωνίστρια δεν πρόκειται να απολογηθώ για τίποτα απέναντι σε κανένα κρατικό όργανο καταστολής αγωνιστών.
Στα πλαίσια του διαρκούς αγώνα για την κατάλυση κράτους και κεφαλαίου συμμετείχα στις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις της 15ης Ιουλίου 2015 στην πλατεία Συντάγματος, τη νύχτα που περνούσαν τα μέτρα του πρώτου μέρους του 3ου μνημονίου από τη Βουλή. Το βράδυ εκείνο κατέβηκαν στον δρόμο για άλλη μια φορά τόσο στην Αθήνα όσο και σε άλλες πόλεις χιλιάδες διαδηλωτές για να εκφράσουν με διάφορους τρόπους και μέσα την εναντίωσή τους στο επερχόμενο κύμα επέλασης του κράτους στις ζωές του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού.
Έτσι, κι εγώ κατέβηκα με το μπλοκ των αναρχικών που είχε καλέσει σε προσυγκέντρωση στα Προπύλαια μαζί με άλλα μπλοκ του αναρχικού/αντιεξουαστικού χώρου, και τα οποία πορεύτηκαν προς την πλατεία Συντάγματος για να συναντήσουν τους υπόλοιπους διαδηλωτές. Λίγο πριν τις 21:00, στο πάνω μέρος της πλατείας ξεκίνησαν συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες κατά τη συνήθη τακτική τους προσπάθησαν να εκτοπίσουν τον συγκεντρωμένο κόσμο, ώστε να εκκενωθεί η πλατεία την ώρα των δελτίων ειδήσεων, προκειμένου να δείξουν τα ΜΜΕ ότι το 3ο μνημόνιο περνά χωρίς αντιστάσεις.
Έπειτα από λίγη ώρα, οι συγκρούσεις μεταφέρθηκαν στο κάτω μέρος της πλατείας,όπου έγινε και επίθεση σε τράπεζα στη συμβολή των οδών Φιλελλήνων και Όθωνος, οπότε κι έγινε η σύλληψη μου στο πάνω μέρος της πλατείας κοντά στα μπλοκ του αναρχικού-αντιεξουαστικού χώρου που παρέμεναν επί της Αμαλίας σε μια προσπάθεια να μην επιτρέψουν την εκκένωση του Συντάγματος. Η σύλληψή μου έγινε όταν απομακρύνθηκα από τα μπλοκ επί της Αμαλίας και προσπάθησα να βρω ένα σημείο για να έχω καλύτερη ορατότητα προς το κάτω μέρος της πλατείας, προκειμένου να ενημερώσω τηλεφωνικώς κινηματικά μέσα αντιπληροφόρησης για το τι συνέβαινε στη διαδήλωση. Εκείνη τη στιγμή μια διμοιρία ΜΑΤ χτυπούσε διαδηλωτές μπροστά από τα ΚΕΠ στη συμβολή Αμαλίας και Όθωνος. Τότε επικοινώνησα τηλεφωνικά με μέσο αντιπληροφόρησης και άρχισα να επιταχύνω το βήμα μου προς τη συμβολή για να έχω συνολικότερη ορατότητα, ώστε να δώσω πιο επαρκή ενημέρωση. Καθώς πλησίαζα, και μη αντιλαμβανόμενη ότι η διμοιρία των ΜΑΤ που βρισκόταν ακίνητη μπροστά και δεξιά από το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη είχε κινηθεί κι εκείνη προς το ίδιο σημείο, ένιωσα κάτι να μπλέκεται στα πόδια μου παρόλο που δεν υπήρχε κάποιο αντικείμενο ή εμπόδιο στο οδόστρωμα. Πιθανολογώ, λοιπόν, βάσει της συνήθους τακτικής τους, ότι ήταν ασπίδα της διμοιρίας, η οποία με έκανε να πέσω μπρούμυτα στο οδόστρωμα, ενώ σε κλάσματα δευτερολέπτου με πλάκωσαν με τις ασπίδες τους 3 άνδρες των ΜΑΤ ακινητοποιώντας με πλήρως.
Αφού οδηγήθηκα με περιπολικό στη ΓΑΔΑ, βρέθηκα με τους υπόλοιπους προσαχθέντες και προσαχθείσες εκείνης της μέρας. Οι μισοί από αυτούς αφέθηκαν ελεύθευροι μετά από λίγο, καθώς ήταν κυρίως προληπτικές προσαγωγές διαδηλωτών που κατευθύνονταν προς τη συγκέντρωση εκείνο το απόγευμα. Στο τέλος μείναμε 14 που θα περνούσαμε τη διαδικασία του αυτοφώρου. Όταν περάσαμε από εισαγγελέα την επόμενη μέρα για να μας απαγγελθούν κατηγορίες, βρεθήκαμε προ εκπλήξεως, καθώς αρχικά απήγγειλε σε όλους μας κακουργηματικές κατηγορίες, οι οποίες τελικά ύστερα από ένσταση των δικηγόρων ίσχυσαν για τους 6 από τους 14. Οι υπόλοιποι 8 χρεωθήκαμε τις συνήθεις πλημμεληματικές κατηγορίες.
Η δικαστική πίεση, όμως, δεν σταμάτησε εκεί. Μετά την 3ήμερη προθεσμία για δικάσιμο, ζητήσαμε αναβολή της δίκης λόγω κωλύμματος της δικηγόρου μου αλλά κι επειδή είχε καθυστερήσει η παραλαβή της δικογραφίας από τους δικηγόρους. Οι δικαστές αρνήθηκαν και διαχώρισαν την υπόθεσή μου, ώστε να γίνει κανονικά η δίκη των υπόλοιπων, κάνοντας χαριστικά διακοπή 1 ώρας για να έρθουν οι μάρτυρες στο δικαστήριο και να γίνει η σχετική προετοιμασία. Η δίκη αυτή μέσα από μια fast-track διαδικασία ολοκληρώθηκε στις 23 Ιουλίου, μία ημέρα μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου, με αθώωση για τους 4 και βαριές καταδίκες για τους υπόλοιπους 3 διαδηλωτές. Ήταν μια διαδικασία που είχε εμφανώς σαν στόχο να κρατήσει ως ομήρους μακριά από τον δρόμο τους συγκεκριμένους διαδηλωτές την ημέρα της ψήφισης. Ενώ, ταυτόχρονα, σκόπευε στην τρομοκράτηση όλων όσων κατεβαίνουν στον δρόμο για να αντισταθούν με κάθε μέσο. Φυσικά, η τακτική αυτή απέβη άκαρπη καθώς την ημέρα της ψήφισης μεγάλο πλήθος κόσμου βρέθηκε και πάλι στο Σύνταγμα.
Κάπου εδώ θέλω να αναφερθώ στην επιλογή μου να συμβάλλω στον αγώνα κάνοντας αντιπληροφόρηση, δηλαδή κάνοντας απευθείας ενημέρωση μέσα από κινηματικά μέσα για το τι συμβαίνει στον δρόμο. Η αντιπληροφόρηση είναι ένα ακόμη όπλο στον αγώνα για την καταστροφή κράτους και κεφαλαίου. Με την παρουσίαση των γεγονότων όπως είναι από τους ίδιους τους αγωνιστές, καταργείται το μονοπώλιο της ενημέρωσης των καθεστωτικών ΜΜΕ που με τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη ή ακόμη και τη δημιουργία ψευδών ειδήσεων εξυπηρετούν τον λόγο και τις στοχεύσεις της εξουσίας. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ, δικάζοντας και καταδικάζοντας αγωνιστές, διαμορφώνουν συνειδήσεις μέσα από τρομολαγνικές αφηγήσεις στο πλαίσιο της στρατηγικής της εξόντωσης του εσωτερικού εχθρού και της δημιουργίας ενός εικονικού κλίματος ασφάλειας και σταθερότητας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της διαστρέβλωσης γενονότων ήταν και η σύλληψή μου. Στο σημείο, λόγω της καλής ορατότητας που προανέφερα, βρέθηκαν αμέσως δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ που ήταν τριγύρω, οι οποίοι όρμησαν να καταγράψουν το συμβάν με θεαματικό τρόπο, ενώ κάποιοι από αυτούς προσπάθησαν να εξάρουν τη σύλληψή μου από τους μπάτσους παρουσιάζοντάς με ως άτομο «σίγουρα κάτω των 18 ετών που προκαλούσε φθορές». Κάτι που προφανώς είναι ψευδές, καθώς από τη μια οι συγκρούσεις και οι επιθέσεις εκείνη την ώρα γίνονταν σε άλλα σημεία γύρω από την πλατεία, ενώ από την άλλη η συντριπτική πλειοψηφία των συλλήψεων στις διαδηλώσεις γίνεται στον σωρό. Δηλαδή, οι δυνάμεις κατασταλής συλλαμβάνουν αδιακρίτως όποιους και όποιες μπορούν φορτώνοντάς τους ετοιμοπαράδοτες κατηγορίες χωρίς καμία βάση. Έτσι, κι εγώ φορτώθηκα τις συνήθεις κατηγορίες ‘διατάραξης κοινής ειρήνης’, ‘αντίσταση’, ‘απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης σε βάρος αστυνομικού από κοινού’ και ‘περί όπλων’, με τις οποίες δικάζομαι την Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2017 (δικ. ευελπίδων 9:00, κτ.8, αίθ.3).
Τέλος, κάνοντας μια δημόσια αυτοκριτική καταθέτοντας το βίωμά μου, ώστε να βοηθήσω στην καλύτερη οργάνωση και αυτοβελτίωση όλων όσων κατεβαίνουν στον δρόμο για να αγωνιστούν, θεωρώ πως αυτή τη σύλληψη θα μπορούσα να την είχα αποφύγει. Η σύλληψή μου οφείλεται εν μέρει στο ότι απομακρύνθηκα αρχικά από τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μου κι ύστερα από τα οργανωμένα μπλοκ στο πάνω μέρος της πλατείας στην προσπάθεια συνολικής παρατήρησης όσων συνέβαιναν. Κυρίως, όμως, η σύλληψή μου οφείλεται στο ότι γύρισα τα νώτα μου στη διμοιρία των μπάτσων με αποτέλεσμα να μην έχω πλήρη αντίληψη του πού βρίσκονται, κι οπότε να είμαι εύκολη λεία για αυτούς. Ο αγώνας έχει και τα λάθη, τις αστοχίες και τις κακές στιγμές του. Με όπλα την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και το πάθος για ελευθερία συνεχίζουμε τον αγώνα μας ως την Αναρχία.
Κωνσταντίνα Καραμάνη
Πηγή: athens.indymedia.org
