Η μνήμη κοιτάζει την τρομοκρατία και την υποκρισία της εξουσίας με οργή. Τα κόκκαλα δεν αντέχουν να θαφτούν κάτω από τα λουλούδια που θα σαπίσουν το ίδιο βράδυ. Προσμένουν να αγκαλιαστούν και να ζωντανέψουν από τις νέες σάρκες της εξέγερσης.
Σήμερα 15 Νοέμβρη 2017 προχωρήσαμε στην κατάληψη του Πολυτεχνείου για να φέρουμε στο προσκήνιο τη ζωντανή εξέγερση που προσπαθεί να ξαναθεριέψει εδώ κι εκεί σε όλο τον πλανήτη. Οι λόγοι βρίσκονται παντού, σε κάθε σημείο της ευρυθμίας και της ειρήνης που επιβάλεται από το κράτος και το κεφάλαιο. Είναι η εγκατάληψη της ζωής στις πολιτικές κλίκες που παράγουν το θάνατο. Είναι η φτώχια που γίνεται κανόνας για να επιβιώσει ένα σύστημα εκμετάλλευσης. Είναι ο αστυνομικός στρατός κατοχής, ο χημικός τους πόλεμος, τ’ αυτόματα όπλα τους και τα θωρακισμένα τζιπ. Είναι οι απαγωγές, η τρομοκρατία και οι ανακρίσεις που βαφτίζονται προσαγωγές. Είναι τα κολαστήρια του ποινικού μηχανισμού, η ψηφιακή φυλακή – βραχιολάκι. Είναι οι φραγμοί στις δημόσιες μετακινήσεις και ο ηλεκτρονικός έλεγχος παντού. Είναι η εξορία της προσφυγιάς, η εξορία των στρατοπέδων συγκέντρωσης, η εξορία της απέλασης. Είναι οι βασανισμοί, τα σπασμένα πόδια και χέρια, οι νεκροί από το κρύο και τις αρρώστιες στα αστυνομικά τμήματα. Οι βασανισμοί στην Πέτρου Ράλλη και τη Μόρια. Είναι το κυνήγι των αιχμάλωτων αγωνιστών, οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, οι δεκαετείς καθείρξεις, η πολιτική μαγειρική του dna και των ψηφιακών επικοινωνιών.
Η μόδα που υποδεικνύει την παράδοση των σωμάτων στα μέτρα των εταιριών, η εξαναγκαστική πορνεία, ο καθημερινός νομιμοποιημένος βιασμός και καταδίκη των βίαιων αντιστάσεων απεναντί του.
Η κατάληψη αυτή, και κάθε συγκρουσιακό γεγονός απέναντι στο καθεστώς φέρνει τον πόλεμο στο φως. Πασχίζουν να κρύψουν με κάθε μέσο την κοινωνική πραγματικότητα όσων εξοντώνονται επειδή αντιστέκονται, όσων εξοντώνονται διότι η ύπαρξη τους η ίδια καθίσταται παράνομη.
Δεν αποδεχόμαστε να ζήσουμε αόρατοι, δεν αποδεχόμαστε να παζαρέψουμε την υπάρξη μας και την επιβίωση μας. Δεν αναγνωρίζουμε το αστικό θέατρο μα, με τους όρους μας, χωρίς ηγεμόνες, με άμεση δράση, συμμετέχουμε στον πόλεμο που πρώτα το κράτος και οι καπιταλιστές κήρυξαν. Έχουν φτιάξει μια επίγεια κόλαση και τώρα με κάθε μέσο θα την φέρουμε στην επιφάνεια για να πάρουν όλοι θέση. Τέρμα στην βολική αναποφασιστικότητα και στην αναβλητικότητα. Πόσο θάνατο και εγκλεισμό θέλει μια κοινωνία για να αποδεχτεί την παταγώδη αποτυχία της σε σχέση με την ελευθερία και επιτέλους να δώσει ένα τέλος στο ψέμα της;
Ιστορικής σημασίας συνειδητοποίηση είναι ο ρόλος της αριστεράς στους αγώνες.
Η πίστη της στο κράτος ως εργαλείο αγώνα πάντα έστηνε και θα στήνει γέφυρες με το σύστημα στην ύστατη στιγμή της καταρρευσής του, στην στιγμή της κλιμάκωσης του αγώνα.
Και αφού ανέλθει, αφού κατακτήσει το κομμάτι της εξουσίας που επιθυμούσε, και αφού της προσφερθεί η νομιμοποίηση της, γίνεται σάρκα και οστά του ίδιου καθεστώτος που πολεμούσε. Αποκαλούν την αστική ειρήνη κεκτημένο αγώνα. Καμιά ελπίδα λοιπόν στα αριστερά παραμύθια.
Στο πολυτεχνείο, ειδικά, που η αριστερά επάνω στους νεκρούς του έστησε τα κάστρα της, το ίδιο αυτό πολυτεχνείο έχουν παραδώσει στις καθεστωτικές δυνάμεις πολλές φορές και οι δυνάμεις της εξέγερσης το διεκδίκησαν μετά την αποχώρησή τους.
Σε κάθε συγκυρία που η σύγκρουση με τις μονάδες καταστολής ήταν μονόδρομος για την διεκδίκηση του εδάφους, επέλεγαν την υποχώρηση στο όνομα της απούσας κοινωνικής νομιμοποίησης.
Πόσο μάλλον το ΚΚΕ, που σε πολλές συγκυρίες, χρησιμοποίησε την πιο ακραία βία με σκοπό την καταστολή της εξέγερσης. Όλη η αστική τάξη και ειδικά τα ακροδεξιά κομμάτια της μίλησαν με θαυμασμό και ευχαρίστηση για αυτό τον εκλεκτό φύλακα του καθεστώτος.
Το ΚΚΕ που καπηλεύεται την ιστορία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου απουσίαζε από το ξεσηκωμό του Νοέμβρη 73, χαρακτηρίζοντας ως προβοκάτορες τους καταληψίες του Πολυτεχνείου, ακόμη και τους νεκρούς, τον θάνατο των οποίων χυδαία κεφαλαιοποιεί έκτοτε. Τιμάμε τη μνήμη των νεκρών μας.
Το ΚΚΕ που η πτωματοφαγία του δεν αφήνει ήσυχους ούτε τους αντάρτες που το ίδιο αφόπλισε.
Για αυτούς τους λόγους αποφασίσαμε να σπάσουμε την καπηλεία της εξέγερσης και να ακυρώσουμε το πανηγύρι των κομματικών οργανώσεων. Να ακυρώσουμε την διαδικασία που επιτρέπει σε υπουργούς, πρωθυπουργούς και ανθρώπους που προστατεύονται πίσω από τους πάνοπλους φασίστες της ΕΛ.ΑΣ. να καταθέσουν στεφάνια. Άνθρωποι από μια κυβέρνηση που αφου αφομοίωσε και αφόπλισε τεράστια κομμάτια των κινημάτων, μεθοδικά πλέον, προσπαθεί μάταια να διαλύσει τις κοινότητες των εξεγερμένων.
ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
Η κατάληψη βρίσκεται σε αλληλεγγύη με τους αγώνες για
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ-ΜΕΛΩΝ
ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
ΠΟΥ ΒΡΊΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 35 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 8 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΟΥ ΧΤΥΠΗΘΗΚΑΝ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΣΥΛΛΗΦΘΗΣΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ‘’ΣΤΑΣΗΣ’’ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ
κατάληψη πολυτεχνείου
Πηγή: athens.indymedia.org
