Ιχνηλατώντας την έννοια του πολιτισμού, τόσο ιστορικά όσο και εννοιολογικά, βρίσκουμε πάντοτε τον άνθρωπο σαν δημιουργό, αλλά και εμπνευστή της. Εννοιολογικά, ο πολιτισμός προκύπτει και συνδέεται με τις έννοιες του πολίτη, της πόλης και της πολιτικής. Οι έννοιες αυτές αποτελούν την πρακτική έκφραση του πολιτισμού στα πλαίσια των κοινωνιών. Ο σκοπός της δημιουργίας, λοιπόν, του πολιτισμού, είτε συνειδητά είτε όχι, είναι η συνεχής ανάπτυξη της κοινωνίας,με τρόπο που όλα να γίνονται πιο εύκολα αντιμετωπίσιμα και ελεγξιμα στο ευρύτερο περιβάλλον της. Με βάση την ανάγκη του ανθρώπου για συνεκτικότητα και εξάλειψητης διαφορετικότητας, τον βλέπουμε να δημιουργεί συμπλέγματα κανόνων συμπεριφοράς, σκέψης, αλλά και βίωσης των συναισθημάτων, δομώντας αρχικά μία πρωτόλεια μορφή κανονικότητας και παραφύσης. Παράλληλα, για να επιτύχει την πολυπόθητη ανάπτυξή του στον κόσμο, χρησιμοποιεί ως μέσα την επιβολή στη φύση και στα μη ανθρώπινα όντα.
Επιβεβαιώνοντας έτσι τη δύναμή του να ελέγχει το περιβάλλον του, αντλεί όλο και περισσότερη ισχύ μέσα από αυτή την άσκηση της εξουσίας του. Σε αυτό το σημείο, γεννάται ο ανθρωποκεντρισμός, ενώ με τη μόνιμη εγκατάσταση του ανθρώπου και την οργώναση του σε κοινωνίες, την ανάπτυξη και την ενταντικοποίηση της κτηνοτροφίας και της γεωργίας, η ανθρώπινη επιβολή πάνω στη γη και στα ζώα θεσμοθετείται. Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, όπου η θεσμοθετημένη μορφή του ανθρωποκεντρισμού και του πολιτσμού εκφράζεται με πάμπολλα παραδείγματα, σε πολυάριθμες καταστάσεις και συνθήκες. Από τις εξορύξεις, που καταστρέφουν τη βιοποικιλότητα της εκάστοτε περιοχής ( Σκουριές,Αμαζόνιος κ.λ.π) μέχρι της βιομηχανίες τροφίμων και ένδυσης όπου τα μη ανθρώπινα όντα αποτελούν στα χέρια τους υλικά παραγωγής-κατανάλωσης. Απο τη χρησιμοποίηση τους για θέαμα και ψυχαγωγία (τσίρκα,ζωολογικοί κήποι, ταυρομαχίες,κυνήγι) μέχρι τις βιομηχανίες φαρμάκων και καλλωπισμού. Η βολική, μάλιστα, απο της συνθήκες εκμετάλλευσης των ζώων, επιτρέπει στην καπιταλιστική μηχανή να συνεχίζει ανενόχλητη τον βασανισμό τους, αντιμετωπίζοντας τη φύση ως ένα σύνολο πόρων προορισμένα για την κατανάλωση τους από τον άνθρωπο και στον εκάστοτε καταναλωτή να διατηρεί τη συνείδησή του σε ανενεργή κατάσταση και να συντελεί στην επέκταση της σήψης του σύγχρονου κόσμου.
Η σπισιστική λογική του ανθρώπου αντανακλάται και στην βαρβαρότητα του κυνηγιού.Η εικόνα του καλού κυνηγού που σώζει την κοκκινοσκουφίτσα στο ομώνυμο παραμύθι είναι οικεία λίγο πολύ σε ολους χάρη στη προπαγάνδα που δεχόμαστε από μικρά ακόμη παιδιά για την επικυνδινότητα των άγριων ζώων που πρέπει να τα φάμε πριν μας φάνε.Τα πράγματα όμως δεν φαίνονται να είναι έτσι.Το κυνήγι ως επάγγελμα λογαριάζει τα ζώα ως πηγή πλούτου, που από το κρέας τους που πωλείται ακριβά για να κοσμήσει πλουσιοπάροχα τα κατά τ’ άλλα γεμάτα “αγάπη” οικογενειακά τραπέζια μέχρι το ξέσκισμα του δέρματός τους για να φτιαχτούν τσάντες ,πορτοφόλια αλλά και γούνες που αποτελούν ιστορικά σύμβολο πλούτου για τις κυρίες που αρέσκονται στο να στολίζουν το λαιμό τους με τομάρια.Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα που φανερώνει την ανθρώπινη αισχροκέρδεια μέσω της επιβολής στα άλλα είδη είναι η καταδυνάστευση φαλαινών για το λάδι τους ή η εκμετάλλευση του ελεφαντόδοντου.Όσοι πάλι ασχολούνται με αυτό για χόμπυ θεωρούν οτι τους προσφέρει διασκέδαση μιας και το αντιλαμβάνονται σαν αυτό της σκοποβολής, όπου τα φυσίγγια αντί να καρφώνονται σε σταθερούς άψυχους στόχους, διαπερνούν κινούμενους ζωντανούς, κάνοντας έτσι το “παιχνίδι” πιο συναρπαστικό.Ταυτόχρονα, σε μια κοινωνία όπου τα πάντα αποκτούν αξία ανάλογα με το φαίνεσθαι και ο εντυπωσιασμός αποτελεί στόχο δεν θα μπορούσε να μην τροφοδοτείται ο ανταγωνισμός μεταξύ των κυνηγών για την άντληση περισσότερου κύρους μέσα στη κοινότητά τους, αναλόγως με τον αριθμό, τη σπανιότητα, ή το μέγεθος των ζώων.
Η ανάγκη για απόκτηση σεβασμού φανερώνεται και στα τρόπαια που λειτουργούν ως διαπιστευτήρια της δύναμης τους, όπως τα βαλσαμωμένα ζώα που διακοσμούν τα σαλόνια τους ή selfies πλάι σε στιβαγμένα πτώματα ζώων.Όσον αφορά όσους ισχωρίζονται οτι η πρακτική αυτή αποτελεί λύση στο πρόβλημα της επιβίωσης, θα πρέπει να ξέρουν οτι το κυνήγι αποτελεί πολύ ακριβό “άθλημα” που περιλαμβάνει λουσάτα αμάξια, πανάκριβο εξοπλισμό ενώ το παζλ της δίψας του ανθρώπου για απόλυτη κυριαρχία συμπληρώνεται με τη χρησιμοποίηση κατόπιν καταβολής υψηλού χρηματικού αντίτιμου ειδικά εκπαιδευμένων σκυλιών ώστε να εκπληρώνουν απόλυτα τις άπληστες ορέξεις των “αφεντικών” τους.
Ξημερώματα του Σαββάτου 11/11 πραγματοποιήσαμε καταδρομική επίθεση στον κυνηγετικό σύλλογο Θεσσαλονίκης, σπάζοντας τις τζαμαρίες και βανδαλίζοντας με μπογιές την κεντρική πόρτα και την πινακίδα. Γνωρίζουμε πως η διατύπωση της ιστορικής ανάδειξης του σύγχρονου πολιτισμού και της κοινωνικής εξέλιξης της ανθρωπότητας δεν μπορεί να αποτυπωσει τις επιλογές μας για συλλογικοποίηση των αρνήσεων μας ενάντια στο εξουσιαστικό κοινωνικό σύμπλεγμα.Κι αυτο γιατί καμία ακαδημαϊκού χαρακτήρα διατύπωση δε μπορεί να αποτυπώσει το βίωμα της γενικευμένης καταπίεσης, δε μπορεί να καταδείξει στον πιο ουσιαστικό του βαθμό τον χαρακτήρα του εξουσιαστικού πολιτισμού : το ότι αποτελεί έναν δολοφόνο σε μαζική κλίμακα. Η καταπίεση όμως,γεννά την πηγαία αντιπαράθεση μαζί της και η εξουσιαστική κοινωνία γεννά και του αρνητές της. Ο αναρχικός αγώνας αποτελεί το πέρασμα από την αντιπαράθεση αυτήν με την καταπίεση την οργανωμένη άρνηση του εξουσιαστικού κόσμου στο σύνολό του. Και αυτή η άρνηση πραγματώνεται ως ένα διαρκές σχέδιο καταστροφής και δημιουργίας.
Ένα σχέδιο που στοχεύει στην ιδεολογική αποδόμηση των εξουσιαστικών αντιλήψεων, στην υλική ρήξη με τις πτυχές της κοινωνικής μηχανής που τις ενσαρκώνουν και ταυτόχρονα στην διαμόρφωση των συνθηκών που θα οδηγήσουν στην απελευθέρωση ανθρώπου και φύσης, που μέσα από τον καθολικό επαναπροσδιορισμό των αναγκών, θα επιφέρουν αρμονία στο φυσικό κόσμο. Η μέθοδος του μητροπολιτικού αντάρτικου θέτει σε κίνηση αυτό το σχέδιο, σαμποτάρει την ομαλή λειτουργία του διάχητου κοινωνικού εργοστασίου,αναδεικνύει τις, εχθρικές για την ελευθερία, πτυχές του εξουσιαστικου κόσμου στα πλαίσια του επίκεντρου του υπάρχοντος, εκεί που διαδραματίζεται καθημερινά ο κοινωνικός πόλεμος, μέσα στις μητροπόλεις.
Αναγνωρίζουμε πως τα καλέσματα για συντονισμενη δράση αποτελουν μια αφορμή για την οργανωμένη ισχυροπόίηση και αναβάθμιση του αναρχικού αγώνα, για την ένταξη στην κοινωνική επικαιρότητα των αναρχικών προταγμάτων και την ανάδειξη των διάφορων πτυχών της εξουσίας με έμπρακτη στοχοποίηση τους. Στο χέρι μας είναι, όμως, να διαμορφώσουμε μια καθημερινότητα που, μέσα απο καταδρομικές επιθέσεις, σαμποτάζ, εμπρησμούς, απαλλοτριώσεις, δυναμικές ενέργειες, μέσα από την εμπρακτη διατύπωση των αναρχικών προταγμάτων με κάθε μέσο, θα αναβαθμίσει την κοινωνική αντιπαράθεση και θα οξύνει τον απελευθερωτικό πόλεμο.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΔΙΕΡΡΗΓΜΕΝΑ ΚΛΟΥΒΙΑ, ΚΑΜΜΕΝΑ ΓΟΥΝΑΡΑΔΙΚΑ, ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΖΩΝΕΣ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΗΣ
Κυνηγοί κυνηγών
Πηγή: athens.indymedia.org
