Η ανάθεση, η απογοήτευση και η εσωτερίκευση της αδράνειας είναι χαρακτηριστικά που καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο έδαφος συνολικά στον κόσμο του αγώνα. Και αυτό είναι κάτι που δεν κρύβεται ούτε και στο δικό μας χώρο. Παρ’ όλο που οι αφορμές που μας δίνονται είναι πολλές νιώθουμε την κοινωνική ειρήνη να κυριαρχεί και να απομακρύνει όλο και περισσότερο τη ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ που θα ταρακουνήσει την απάθεια. Οι αντιλήψεις και τα προτάγματα μας είναι νεκρά αν δεν εκφράζονται στο ΔΡΟΜΟ, εκεί που καταργούνται οι συμβάσεις κι ανοίγουν προοπτικές.
Η αναρχία είχε πάντα σαν προνομιακό πεδίο δρασης της το δρόμο κι αυτό ήταν που την έκανε όχι μόνο ζωντανή αλλά κι ελκυστική. Οι πορείες, οι συγκρούσεις με τους μπάτσους, τα οδοφράγματα, οι επιθέσεις σε τράπεζες και πολυκαταστήματα δεν είναι απλά θεαματικές αντανακλάσεις του πάθους μας για επίθεση στα σύμβολα της κυριαρχίας, αλλά και η καλύτερη ευκαιρία για να γνωριστούμε και να δοκιμάσουμε τα προτάγματα μας στην πράξη. Πιστεύουμε πως η πράξη γεννάει τη θεωρία γιατί αυτή διαμορφώνει τους ανθρώπους, μετασχηματίζοντας τους όρους της ύπαρξης μας, υλικούς και συνειδησιακούς.
Όταν οι θεωρήσεις μας παράγουν κατακερματισμό των δυνάμεων μας -άρα και αδράνεια- σημαίνει ότι βρίσκουν εφαρμογή μόνο σε ανόητα παιχνίδια ρητορικής υπεροχής και συνιστούν προκλητική εισβολή της κουλτούρας του θεάματος στις σχέσεις μας και αλλοίωση του αντι-ιεραρχικού χαρακτήρα τους.
Το στοίχημα δεν είναι ποιός κατέχει τη τέλεια θεωρία αφού η πραγματικότητα δεν μπορεί να χωρέσει στις νοητικές μας αναπαραστάσεις αλλά μόνο να προσεγγιστεί.
Το στοίχημα είναι μέσα από τις διαφορετικές γλώσσες νοημάτων που μιλάμε να συνεννοούμαστε, να ανταλλάσσουμε σκεπτικά και τεχνογνωσίες, να συντονιζόμαστε και να οργανώνουμε τις επιθέσεις μας.
Σαν στοίχημα βλέπουμε και το κάλεσμα για συντονισμό των επαναστατικών δυνάμεων, το κάλεσμα για “Μαύρο Δεκέμβρη”. Ένα κάλεσμα που δεν έχει (και δεν θα έπρεπε να έχει) προσωποκεντρική χροιά, ώστε να αγκαλιαστεί από το σύνολο του ριζοσπαστικού χώρου. Δεν αφορά τα προσωπικά αιτήματα κανενός, παρά μόνο τη κοινή θέληση για εξέγερση. Και η ικανότητα να το διακρίνουμε αυτό αποτελεί και προϋπόθεση ώστε οι πολιτικές ρήξεις να γεφυρώνονται στο πεδίο της υλικής σύγκρουσης με το κράτος.
Αυτός ο Δεκέμβρης θέλουμε να αποτελέσει αφορμή για τους εξεγερμένους να συναντηθούμε, να οργανωθούμε και να ΕΠΙΤΕΘΟΥΜΕ. Δε ζητάμε τη νεκρανάσταση παρελθοντικών εξεγέρσεων, ψάχνουμε την ευκαιρία εκεί που πληθαίνει ο κόσμος στους δρόμους, εκεί που το πάθος για απελευθερωτική βία συναντά τον αυθορμητισμό ή ακόμη καλύτερα το οργανωμένο σχέδιο να κρατάμε ανοιχτό το πεδίο της ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ.
Να δημιουργούμε στιγμές στο χωροχρόνο που θα σπάσουν το μούδιασμα και την αδράνεια που μας αφοπλίζουν, και θα μας κάνουν να αντιληφθούμε τις δυνατότητες μας όταν δρούμε.
Καραγιαννίδης Γιώργος,
Μιχαηλίδης Γιάννης,
Χαρίσης Φοίβος,
Ντάλιος Αργύρης,
Σαραφούδης Γρηγόρης
Πηγή: athens.indymedia
