“Στους πύρινους κρατήρες των εσωτερικών μας ηφαιστείων, των φτιαγμένων από τη λάβα του συναισθήματος και τη φωτιά του πάθους, θρέψαμε τη δίψα μας για ζωή. Και στην κοινωνία που θέλει να μας επιβάλλει τους νόμους και την ηθική της, θα απαντήσουμε σθεναρά “Όχι”, όσο όλοι οι άλλοι θα απαντούν με δειλία “Ναι”. (Enzo Martucci)
Τα ξημερώματα της Παρασκευής 4 Δεκεμβρίου προσεγγίσαμε το σπίτι του αρχιερέα της διαφθοράς και πρώην Υπουργού του ΠΑΣΟΚ Κώστα Λαλιώτη και τοποθετήσαμε εμπρηστικούς μηχανισμούς στην είσοδο του και το αμάξι του.
Όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί οι ευθύνες όσων υπηρετούν στα κέντρα διοίκησης της καπιταλιστικής μηχανής ούτε ξεχνιούνται, ούτε συνταξιοδοτούνται.
Ο Κώστας Λαλιώτης υπήρξε ένας από τους πιο διεφθαρμένους πολιτικούς μετά την μεταπολίτευση, το όνομα του και η διαδρομή του είναι συνδεδεμένα με την απληστία, την εξαπάτηση, την ραδιουργία, την διαπλοκή και την αλαζονεία. Όλα τους βασικά και αναπόσπαστα χαρακτηριστικά των ανδρείκελων που στελεχώνουν το πολιτικό προσωπικό της καπιταλιστικής κυριαρχίας.
Σκουλίκια σαν τον Κώστα Λαλιώτη και τους ομοίους του πρέπει να ξυλοκοπούνται, να πυροβολιούνται, να βλέπουν τα σπίτια τους να καίγονται, να ζούνε την μίζερη και άθλια ζωή τους μέσα στον φόβο.
Οι φωτιές της αναρχικής εξέγερσης που ανάψανε στο σπίτι ενός ισχυρού πρώην κρατικού αξιωματούχου του καθεστώτος ήταν μια συμβολή στο κάλεσμα για έναν Μαύρο Δεκέμβρη που εξαπλώνεται μέσα και έξω από τις φυλακές σε όλο τον κόσμο δημιουργώντας ένα πολύμορφο εξεγερσιακό αναρχικό μέτωπο που με εργαλεία τον άτυπο συντονισμό, την αποδοχή της πολυμορφίας και την διαρκή αναρχική εξέγερση αποκρυσταλλώνει την προοπτική μιας γενικευμένης αναρχικής αντεπίθεσης στον κόσμο της εξουσίας.
Οι αιχμάλωτοι σύντροφοι μας Νίκος Ρωμανός και Παναγιώτης Αργυρού κατέθεσαν μια ιδέα στο τραπέζι της αναρχικής διαλεκτικής. Μία ιδέα για μια θεματική την οποία προτείνουν να βάλουμε ως μια αιχμή ενός μήνα συντονισμένων δράσεων. Δράσεων που θα προέρχονται από ολόκληρο το φάσμα των αναρχικών πρακτικών είτε αυτές αφορούν δημόσιες κινήσεις είτε αντάρτικες ενέργειες.
Είναι μια πρόταση που επέλεξε να θέσει ως θεματική τα εφτά χρόνια μετά την δολοφονία του συντρόφου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ώστε να δοκιμαστεί στην πράξη ένα πείραμα ενός άτυπου συντονισμού της πολύμορφης αναρχικής δράσης.
Είναι μια πρόταση που όσοι έχουν τα κατάλληλα αναλυτικά εργαλεία καταλαβαίνουν ότι αφορά κάθε αναρχική ατομικότητα ή συλλογικότητα που δεν αγκυλώνεται πάνω σε θεωρητικά σχήματα και που δεν είναι βουτηγμένη στην απάθεια και τον ρεφορμισμό.
Για αυτό και οι οσφυοκάμπτες του πολιτικαντισμού και της επαγγελματικής αναζήτησης διαφωνιών δεν χάνουν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν για μια ακόμα φορά τα βέλη της συκοφαντικής κριτικής τους.
Όμως όσο και να θέλουν να λασπολογήσουν και να συκοφαντησουν οι “επίσημοι” αναρχικοί κύκλοι των καφενείων και των κουτσομπολιών δεν μπορούν να κρύψουν την δυσαρέσκεια τους για το γεγονός ότι η μόνιμη απάθεια που τους διακατέχει αποκαλύπτεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο.
Αφήνουμε όμως στην άκρη τους ειδικούς της πολιτικής σπέκουλας για να μιλήσουμε για την ουσία της πρότασης.
Πιστεύουμε πως η αναρχία πρέπει να γίνει πραγματικά απειλητική για το κράτος και για να γίνει αυτό πρέπει να μείνει μακριά από πρωτοπορείες, ηγεσίες, γραφεία τύπου, μακριά από λογικές πολιτικών εκαθαρίσεων και διαγραφών.
Η άτυπη οργάνωση δεν χρειάζεται να προκύπτει από συμφωνίες σε καταστατικά και σε διακηρυγμένες θέσεις που κάποιος πρέπει να ασπαστεί. Στην δική μας αναρχία κάθε άτομο και κάθε ομάδα ανεξάρτητα από το αν έχουν κοινές πολιτικές αφετηρίες μπορούν να συνεισφέρουν μέσω ενός χρονικού συντονισμού δράσης πάνω σε μια θεματική, μια εκστρατεία, μια στρατηγική.
Το να εξελίσουμε τον αυθορμητισμό που πολλές φορές επικρατεί στον αναρχικό χώρο δεν σημαίνει πως πρέπει η αναρχία να μετατραπεί σε κόμμα αρκεί να υπάρχει θέληση για δράση και επικοινωνία με άλλους συντρόφους και συντρόφισσες ώστε να είναι εφικτή η διαμόρφωση των στρατηγικών και των δράσεων που επιλέγονται να τεθούν σε κίνηση.
Γιατί εμείς αγαπάμε την αναρχία που ταξιδεύει στους δρόμους της φωτιάς, που καταλαμβάνει χώρο και χρόνο στις μητροπόλεις και δημιουργεί ορμητήρια διάδοσης της αναρχικής θεωρίας και πράξης. Την αναρχία που ανατινάζει τους πυλώνες της κανονικότητας, που ληστεύει τον χαμένο μας χρόνο, που ρίχνει στην φωτιά την ηθική αυτού του κόσμου.
Αυτή η αναρχία δεν χωράει στους υποκριτικούς καθωσπρεπισμούς αυτής της κοινωνίας και δεν κάνει εκπτώσεις ούτε στον λόγο της ούτε στις πράξεις της για να είναι αρεστή στην κοινωνική πλειοψηφία.
Είναι σίγουρο ότι μπορούμε να πούμε πολλά όμως αυτό που προέχει είναι να εντείνουμε τις επιθέσεις μας, να πυκνώσουμε τις χαοτικές διαδρομές του απελευθερωτικού αγώνα.
Θα επανέλθουμε σύντομα
Αντάρτικα σινιάλα στους πυρήνες της FAI που ενεργοποίηθηκαν για να στηρίξουν τον “Μαύρο Δεκέμβρη” σε Ελλάδα, Χιλή, Ισπανία και σε αυτούς που ετοιμάζουν τις επιθέσεις τους, στους συντρόφους του Αναρχικού Αντάρτικού Κινήματος από την Βραζιλία, σε όλους τους εμπρηστές και ταραχοποιούς που βάζουν φωτιά στα σύμβολα της κυριαρχίας.
Δύναμη και αλληλεγγύη σε όλους τους αναρχικούς συντρόφους μέσα και έξω από τις φυλακές που στηρίζουν τον Μάυρο Δεκέμβρη με κείμενα, με μεταφράσεις, με αφίσες, με τρικάκια, με σπρέι και πανό που συμπληρώνουν το μωσαϊκό της πολύμορφης αναρχικής δράσης.
Μια αγκαλιά γεμάτη στοργή στους αδερφούς και τις αδερφές μας που βρίσκονται κλειδωμένοι σε φυλακές στην Ισπανία, την Χιλή, την Ελβετία, την Ιταλία, το Μεξικό, την Γερμανία, τις ΗΠΑ,
στην Μόνικα Καμπαλέρο, τον Φρανσίσκο Σολάρ, τον Μάρκο Κάμενιτς, τον Αλφρέντο Κοσπίντο και τον Νικολά Γκαι, στον Χουαν Αλίστε, τον Φρέντυ Φουεντεβίγια και Μαρσέλο Βιγιαρροέλ, στους Juan Flores, Guillermo Duran, Nataly Casanova, Enrique Guzman, στον Τόμας Μάγιερ Φόλκ, στον Ιγκάσιο Μουνιός, στην Ταμάρα Σολ, στον Μάικλ Κίμπλ και σε όλους τους αιχμάλωτους συντρόφους που άθελα μας ξεχάσαμε να αναφέρουμε.
Για έναν Μαύρο Δεκέμβρη
Για την όξυνση της αναρχικής εξέγερσης
Λευτεριά σε όσους είναι στα κελιά
Πυρήνας Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος / Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI-IRF)
Πηγή: athens.indymedia
