Ο… δημοκράτης Ν. Παρασκευόπουλος – Καταργεί το δικαίωμα των κρατούμενων στις εκπαιδευτικές άδειες Για ένα περίπου χρόνο, ο υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος ενέπαιζε τον Ν. Ρωμανό, αναβάλλοντας συνέχεια την εφαρμογή του δικαιώματός του να παίρνει εκπαιδευτικές άδειες, δικαίωμα που κατέκτησε με σκληρή απεργίας πείνας. Αυτή η απεργία πείνας άρχισε στις 10 Νοέμβρη του 2014, έθεσε σε σκληρή δοκιμασία την ίδια τη ζωή του Ν. Ρωμανού και είχε συγκλονίσει την Ελλάδα, οδηγώντας στην ανάπτυξη ενός μεγάλου κινήματος αλληλεγγύης. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά–Βενιζέλου αναγκάστηκε τότε να υποχωρήσει και την τελευταία στιγμή εισήγαγε τροπολογία στο νόμο 4312 (άρθρο 11 του νόμου, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 12.12.2014). Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, η εκπαιδευτική άδεια σε κρατούμενο δίνεται με την υποχρέωση αυτός να φορά το γνωστό ηλεκτρονικό βραχιόλι. Προστέθηκε επίσης διάταξη σύμφωνα με την οποία θα μπορούσε να γίνει και εξ αποστάσεως εξέταση των δηλωθέντων από έναν κρατούμενο μαθημάτων.
Για να ενεργοποιηθεί αυτή η διάταξη για εκπαιδευτική άδεια με «βραχιολάκι» έπρεπε να εκδοθεί απόφαση από τον υπουργό Δικαιοσύνης. Ο τότε υπουργός Χ. Αθανασίου και να ήθελε δε θα προλάβαινε να εκδώσει την Υπουργική Απόφαση, γιατί μετά από λίγες ημέρες προκηρύχτηκαν οι βουλευτικές εκλογές της 25ης Γενάρη του 2015. Ετσι ο κλήρος έπεσε τότε στον υπουργό Δικαιοσύνης της συγκυβέρνησης Τσίπρα–Καμμένου Ν. Παρασκευόπουλο. Αυτός, όμως, «τρενάρισε» πολύ την έκδοση της απόφασης, προκειμένου να μην πάρει εκπαιδευτική άδεια ο Ν. Ρωμανός τον Ιούνη του 2015. Για να συνταχθεί μια υπουργική απόφαση χρειάζεται να συγκροτηθεί μια ομάδα εργασίας. Την απόφαση για τη συγκρότηση της ομάδας εργασίας ο Ν. Παρασκευόπουλος τη δημοσίευσε στο ΦΕΚ στις 2 Ιούνη του 2015, έχοντας σπαταλήσει ένα πλήρες πεντάμηνο. Η Υπουργική Απόφαση δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 3 Ιούλη, δηλαδή μετά από ένα μήνα. Αν δεν καταγγέλλαμε τον Ν. Παρασκευόπουλο για την παρελκυστική τακτική που ακολουθούσε (τόσο στην έκδοση της υπουργικής απόφασης όσο και σε άλλα ζητήματα, όπως η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’) είναι σίγουρο ότι θα τρενάριζε κι άλλο την υπόθεση.
Η Υπουργική Απόφαση Παρασκευόπουλου ήταν συνταγμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε στην περίπτωση του Ν. Ρωμανού τον τελικό λόγο να έχει ο εφέτης ανακριτής Νικόπουλος και ο Ρωμανός να εισπράττει συνέχεια απ’ αυτόν απορριπτικές εισηγήσεις και από το Συμβούλιο Φυλακής Κορυδαλλού απορριπτικές αποφάσεις.
Ο Ν. Ρωμανός, μετά την απόφαση του τρομοδικείου για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, που εκδόθηκε το φθινόπωρο του 2014, ήταν στην ουσία κατάδικος και όχι υπόδικος. Λέμε «στην ουσία», γιατί ήταν σε εξέλιξη και άλλες δίκες σε βάρος του Ν. Ρωμανού και έτσι ο ασκών τη δίωξη εφέτης ανακριτής τον θεωρούσε υπόδικο, για να μπορεί να παρεμβαίνει στη λήψη της απόφασης για την εκπαιδευτική άδεια, διότι, σύμφωνα με το άρθρο 58 παρ. 1 του Σωφρονιστικού Κώδικα, προβλέπεται η σύμφωνη γνώμη του δικαστικού οργάνου που διέταξε την προσωρινή κράτηση, πριν αποφασίσει το Συμβούλιο Φυλακής.
Από το Μάη μέχρι το Σεπτέμβρη του 2015, ο Ν. Ρωμανός υπέβαλε αιτήσεις στο Συμβούλιο Φυλακής για να αποφασίσει να του χορηγήσει εκπαιδευτική άδεια. Σε όλες τις περιπτώσεις ο Ε. Νικόπουλος εισηγήθηκε στο Συμβούλιο Φυλακής την απόρριψη του αιτήματος του Ν. Ρωμανού και το Συμβούλιο οχυρώθηκε πίσω από την απουσία σύμφωνης γνώμης του ανακριτή και απέρριψε τις αιτήσεις. Προκειμένου να απορρίψει το αίτημα του Ν. Ρωμανού ο εφέτης ανακριτής κατέφυγε και σε κείμενα του, που δημοσιεύονταν στον ηλεκτρονικό Τύπο.
Κάποια στιγμή, ο Ν. Παρασκευόπουλος αναγκάστηκε να παραδεχτεί, ότι πρέπει να γίνει πάλι νομοθετική παρέμβαση για να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα. Αλλα φαίνεται πως είχε στο μυαλό του, όμως, όταν έδινε αυτές τις υποσχέσεις. Τον απασχολούσε το γεγονός ότι σχετικά σύντομα θα εκδοθούν οι αποφάσεις των δύο τρομοδικείων, ο Ν. Ρωμανός δε θα είναι πλέον υπόδικος και έτσι δε θα μπορεί να παρεμβαίνει απορριπτικά ο Ε. Νικόπουλος. Σκέφτηκε, λοιπόν, μαζί με τους συμβούλους του, να δώσει -με τροποποίηση του άρθρου 11 του νόμου 4312- στο Συμβούλιο Φυλακής το νομικό έρεισμα για να μπορεί να απορρίπτει τις αιτήσεις τόσο του Ν. Ρωμανού όσο και άλλων πολιτικών κρατούμενων που είτε ήταν φοιτητές είτε πέρασαν όντας φυλακισμένοι (αρκετοί από τη νέα γενιά των αναρχικών αγωνιστών πολιτικών κρατούμενων είναι ήδη φοιτητές).
Το σχέδιο Παρασκευόπουλου έχει δύο σκέλη. Πρώτο, να διατηρηθεί η διάταξη του άρθρου 58 παρ. 1 του Σωφρονιστικού Κώδικα, με την οποία μπορεί να παρεμβαίνει το δικαστικό όργανο που αποφάσισε την προσωρινή κράτηση, στην περίπτωση των υποδίκων. Δεύτερο, να εισαχθεί μια αυστηρή διάταξη, με την οποία κανένας πολιτικός κρατούμενος να μην μπορεί να πάρει εκπαιδευτική άδεια, στην περίπτωση των καταδίκων.
Αυτή τη διάταξη ο Ν. Παρασκευόπουλος την εισήγαγε στο νομοσχέδιο που έχει τον τίτλο «Σύμφωνο Συμβίωσης, Ασκηση Δικαιωμάτων, Ποινικές και Αλλες Διατάξεις», για να περάσει στα μουλωχτά, αφού ο θόρυβος γίνεται για το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών. Με το άρθρο 42 εισάγεται τροπολογία στο άρθρο 11 του νόμου 3412/2014 της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, που είναι η εξής:
«Στην τελευταία περίπτωση η αίτηση δεν απορρίπτεται από το Συμβούλιο του άρθρου 70 παρ. 1 παρά μόνο με ειδική αιτιολογία (σ.σ. αυτή η διατύπωση υπήρχε στην υπάρχουσα διάταξη και προστέθηκαν τα επόμενα), στην οποία πρέπει να μνημονεύονται συγκεκριμένα γεγονότα που προκύπτουν από τον πειθαρχικό φάκελο του κρατούμενου και αντιστοιχούν στην ειδική υπόσταση σοβαρών, ιδίως βίαιων, αξιόποινων πράξεων, με βάση τα οποία κρίνεται σφόδρα πιθανή η κακή χρήση της άδειας».
Πρόκειται για μια σκόπιμα γενικόλογη διάταξη, που από τη μια φωτογραφίζει τους «ζωηρούς» πολιτικούς κρατούμενους, που αγωνίζονται μέσα στις φυλακές απαιτώντας την ικανοποποίηση των αιτημάτων όλων των κρατούμενων, και από την άλλη την τιμωρία λόγω φρονήματος. Αυτό που στην περίπτωση του Ν. Ρωμανού έκανε ο εφέτης-ανακριτής Νικόπουλος, επικαλούμενος ιδεολογικοπολιτικά κείμενα του πολιτικού κρατούμενου, καλείται τώρα να το κάνει το Συμβούλιο Φυλακής για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους.
Πρόκειται για μια διάταξη με την οποία επιχειρείται η επιβολή σιγής νεκροταφείου μέσα στις φυλακές και η κάμψη του φρονήματος των πολιτικών κρατούμενων, από τους οποίους ζητούνται έμπρακτες δηλώσεις μετάνοιας. Αυτή η διάταξη δεν πρέπει να περάσει με τίποτα. Κι ακόμα, πρέπει να γίνει αγώνας για να αποσυνδεθεί η παροχή εκπαιδευτικής άδειας από το ηλεκτρονικό βραχιόλι.
Για να ενεργοποιηθεί αυτή η διάταξη για εκπαιδευτική άδεια με «βραχιολάκι» έπρεπε να εκδοθεί απόφαση από τον υπουργό Δικαιοσύνης. Ο τότε υπουργός Χ. Αθανασίου και να ήθελε δε θα προλάβαινε να εκδώσει την Υπουργική Απόφαση, γιατί μετά από λίγες ημέρες προκηρύχτηκαν οι βουλευτικές εκλογές της 25ης Γενάρη του 2015. Ετσι ο κλήρος έπεσε τότε στον υπουργό Δικαιοσύνης της συγκυβέρνησης Τσίπρα–Καμμένου Ν. Παρασκευόπουλο. Αυτός, όμως, «τρενάρισε» πολύ την έκδοση της απόφασης, προκειμένου να μην πάρει εκπαιδευτική άδεια ο Ν. Ρωμανός τον Ιούνη του 2015. Για να συνταχθεί μια υπουργική απόφαση χρειάζεται να συγκροτηθεί μια ομάδα εργασίας. Την απόφαση για τη συγκρότηση της ομάδας εργασίας ο Ν. Παρασκευόπουλος τη δημοσίευσε στο ΦΕΚ στις 2 Ιούνη του 2015, έχοντας σπαταλήσει ένα πλήρες πεντάμηνο. Η Υπουργική Απόφαση δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 3 Ιούλη, δηλαδή μετά από ένα μήνα. Αν δεν καταγγέλλαμε τον Ν. Παρασκευόπουλο για την παρελκυστική τακτική που ακολουθούσε (τόσο στην έκδοση της υπουργικής απόφασης όσο και σε άλλα ζητήματα, όπως η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’) είναι σίγουρο ότι θα τρενάριζε κι άλλο την υπόθεση.
Η Υπουργική Απόφαση Παρασκευόπουλου ήταν συνταγμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε στην περίπτωση του Ν. Ρωμανού τον τελικό λόγο να έχει ο εφέτης ανακριτής Νικόπουλος και ο Ρωμανός να εισπράττει συνέχεια απ’ αυτόν απορριπτικές εισηγήσεις και από το Συμβούλιο Φυλακής Κορυδαλλού απορριπτικές αποφάσεις.
Ο Ν. Ρωμανός, μετά την απόφαση του τρομοδικείου για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, που εκδόθηκε το φθινόπωρο του 2014, ήταν στην ουσία κατάδικος και όχι υπόδικος. Λέμε «στην ουσία», γιατί ήταν σε εξέλιξη και άλλες δίκες σε βάρος του Ν. Ρωμανού και έτσι ο ασκών τη δίωξη εφέτης ανακριτής τον θεωρούσε υπόδικο, για να μπορεί να παρεμβαίνει στη λήψη της απόφασης για την εκπαιδευτική άδεια, διότι, σύμφωνα με το άρθρο 58 παρ. 1 του Σωφρονιστικού Κώδικα, προβλέπεται η σύμφωνη γνώμη του δικαστικού οργάνου που διέταξε την προσωρινή κράτηση, πριν αποφασίσει το Συμβούλιο Φυλακής.
Από το Μάη μέχρι το Σεπτέμβρη του 2015, ο Ν. Ρωμανός υπέβαλε αιτήσεις στο Συμβούλιο Φυλακής για να αποφασίσει να του χορηγήσει εκπαιδευτική άδεια. Σε όλες τις περιπτώσεις ο Ε. Νικόπουλος εισηγήθηκε στο Συμβούλιο Φυλακής την απόρριψη του αιτήματος του Ν. Ρωμανού και το Συμβούλιο οχυρώθηκε πίσω από την απουσία σύμφωνης γνώμης του ανακριτή και απέρριψε τις αιτήσεις. Προκειμένου να απορρίψει το αίτημα του Ν. Ρωμανού ο εφέτης ανακριτής κατέφυγε και σε κείμενα του, που δημοσιεύονταν στον ηλεκτρονικό Τύπο.
Κάποια στιγμή, ο Ν. Παρασκευόπουλος αναγκάστηκε να παραδεχτεί, ότι πρέπει να γίνει πάλι νομοθετική παρέμβαση για να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα. Αλλα φαίνεται πως είχε στο μυαλό του, όμως, όταν έδινε αυτές τις υποσχέσεις. Τον απασχολούσε το γεγονός ότι σχετικά σύντομα θα εκδοθούν οι αποφάσεις των δύο τρομοδικείων, ο Ν. Ρωμανός δε θα είναι πλέον υπόδικος και έτσι δε θα μπορεί να παρεμβαίνει απορριπτικά ο Ε. Νικόπουλος. Σκέφτηκε, λοιπόν, μαζί με τους συμβούλους του, να δώσει -με τροποποίηση του άρθρου 11 του νόμου 4312- στο Συμβούλιο Φυλακής το νομικό έρεισμα για να μπορεί να απορρίπτει τις αιτήσεις τόσο του Ν. Ρωμανού όσο και άλλων πολιτικών κρατούμενων που είτε ήταν φοιτητές είτε πέρασαν όντας φυλακισμένοι (αρκετοί από τη νέα γενιά των αναρχικών αγωνιστών πολιτικών κρατούμενων είναι ήδη φοιτητές).
Το σχέδιο Παρασκευόπουλου έχει δύο σκέλη. Πρώτο, να διατηρηθεί η διάταξη του άρθρου 58 παρ. 1 του Σωφρονιστικού Κώδικα, με την οποία μπορεί να παρεμβαίνει το δικαστικό όργανο που αποφάσισε την προσωρινή κράτηση, στην περίπτωση των υποδίκων. Δεύτερο, να εισαχθεί μια αυστηρή διάταξη, με την οποία κανένας πολιτικός κρατούμενος να μην μπορεί να πάρει εκπαιδευτική άδεια, στην περίπτωση των καταδίκων.
Αυτή τη διάταξη ο Ν. Παρασκευόπουλος την εισήγαγε στο νομοσχέδιο που έχει τον τίτλο «Σύμφωνο Συμβίωσης, Ασκηση Δικαιωμάτων, Ποινικές και Αλλες Διατάξεις», για να περάσει στα μουλωχτά, αφού ο θόρυβος γίνεται για το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών. Με το άρθρο 42 εισάγεται τροπολογία στο άρθρο 11 του νόμου 3412/2014 της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, που είναι η εξής:
«Στην τελευταία περίπτωση η αίτηση δεν απορρίπτεται από το Συμβούλιο του άρθρου 70 παρ. 1 παρά μόνο με ειδική αιτιολογία (σ.σ. αυτή η διατύπωση υπήρχε στην υπάρχουσα διάταξη και προστέθηκαν τα επόμενα), στην οποία πρέπει να μνημονεύονται συγκεκριμένα γεγονότα που προκύπτουν από τον πειθαρχικό φάκελο του κρατούμενου και αντιστοιχούν στην ειδική υπόσταση σοβαρών, ιδίως βίαιων, αξιόποινων πράξεων, με βάση τα οποία κρίνεται σφόδρα πιθανή η κακή χρήση της άδειας».
Πρόκειται για μια σκόπιμα γενικόλογη διάταξη, που από τη μια φωτογραφίζει τους «ζωηρούς» πολιτικούς κρατούμενους, που αγωνίζονται μέσα στις φυλακές απαιτώντας την ικανοποποίηση των αιτημάτων όλων των κρατούμενων, και από την άλλη την τιμωρία λόγω φρονήματος. Αυτό που στην περίπτωση του Ν. Ρωμανού έκανε ο εφέτης-ανακριτής Νικόπουλος, επικαλούμενος ιδεολογικοπολιτικά κείμενα του πολιτικού κρατούμενου, καλείται τώρα να το κάνει το Συμβούλιο Φυλακής για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους.
Πρόκειται για μια διάταξη με την οποία επιχειρείται η επιβολή σιγής νεκροταφείου μέσα στις φυλακές και η κάμψη του φρονήματος των πολιτικών κρατούμενων, από τους οποίους ζητούνται έμπρακτες δηλώσεις μετάνοιας. Αυτή η διάταξη δεν πρέπει να περάσει με τίποτα. Κι ακόμα, πρέπει να γίνει αγώνας για να αποσυνδεθεί η παροχή εκπαιδευτικής άδειας από το ηλεκτρονικό βραχιόλι.
*από εισερχόμενο email στο baktirio
