Λόγω της απεργίας των συνηγόρων υπεράσπισης, αναβλήθηκε η αγόρευση της εισαγγελέα Αν. Μασούρα επί της ενοχής των δέκα φυλακισμένων μελών της ΣΠΦ, του Α. Τσαβδαρίδη και του Σπ. Μάνδυλα, για το Σχέδιο Φοίνικας, που είχε οριστεί για την Πέμπτη 14 Γενάρη του 2016. Η δίκη διακόπηκε για την Τρίτη 2 Φλεβάρη.
Στη συνεδρίαση της 21ης Δεκέμβρη, έκανε την πολιτική του δήλωση ο Σπ. Μάνδυλας, ενώ στη συνεδρίαση της 8ης Γενάρη έκανε πολιτική δήλωση το μέλος της ΣΠΦ Χρ. Τσάκαλος, τις οποίες παραθέτουμε στη συνέχεια.
Η πολιτική δήλωση του Σπύρου Μάνδυλα
Πρόεδρος: Γνωρίζετε τις κατηγορίες.Τι έχετε να μας πείτε;
Μάνδυλας: Πριν αναφερθώ στις κατηγορητήριο θα αναφερθώ πρώτα σε ένα χρονικό της πολιτικής μου δράσης από το 2004 έως και σήμερα. Άλλωστε όπως είχα πει και στην πολιτική μου τοποθέτηση την πρώτη μέρα της δίκης, σε μια πολιτική δίωξη η μόνη υπεράσπιση που με εκφράζει είναι η ανάδειξη από εμένα της πολιτικής μου δράσης.
Κινούμαι στον αναρχικό χώροαπό το 2004. Η πρώτη μου επαφή ήταν το κίνημα ενάντια στους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004.
Μετά από αυτό εντάχθηκα σε διάφορες συλλογικότητες και δραστηριοποιήθηκα σε ένα πλήθος ζητημάτων. Σε αυτά τα 10 περίπου χρόνια διοργάνωσα και συμμετείχα σε πολλές και διαφορετικές δράσεις όπως τα καλέσματα και η συμμετοχή μου σε πορείες, η διεκδίκηση πολιτικού ασύλου για πολιτικούς πρόσφυγες, η στήριξη διαφόρων απεργιών πείνας φυλακισμένων αναρχικών, η δημιουργία διαφόρων εκδηλώσεων – ομιλιών, το στήσιμο μικροφωνικών, η διοργάνωση συναυλιών οικονομικής ενίσχυσης σε φυλακισμένους αναρχικούς, τα μοιράσματα κειμένων, ο ιβιβλιοπαρουσιάσεις και οι εκδόσεις βιβλίων.
Από το 2005 συμμετέχω στο Αναρχικό Στέκι Ναδίρ ενώ από το 2008 συμμετείχα στο αυτοργανωμένο εγχείρημα αντιπληροφόρισης Radio–Revolt. Από την αρχή της δημιουργίας του Ναδίρ θέσαμε σαν έναν από τους βασικούς άξονες τηναλληλεγγύη στους φυλακισμένους αναρχικούς αιχμαλώτους πολέμου. Συγκεκριμένα από το διάστημα 2005 ως το 2009 συμμετέχοντας σε διάφορες δομές αλληλεγγύης είχα ασχοληθεί με περισσότερες από 30 υποθέσεις φυλακισμένων αναρχικών.
Από το 2009 σαν συνέλευση του αναρχικού στεκιού Ναδίρ θεωρήσαμε ότι πρέπει να εστιάσουμε στην “ΥπόθεσηΧαλανδρίου”. Η “Υπόθεση Χαλανδρίου” ήταν στην ουσία η αρχή των κατασταλτικών επιχειρήσεων εναντίων της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς που ξεκίνησε στις 23/9/09 με την εισβολή της αντιτρομοκρατικής στο σπίτι στο Χαλάνδρι. Το διάστημα εκείνο και αφού ήρθαμε σε τηλεφωνική επικοινωνία με τους 3 προφυλακισμένους συλληφθέντες, πραγματοποιήσαμε εκδήλωση στο πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης όπου παρενέβησαν τηλεφωνικά και οι 3 προφυλακισμένοι αναρχικοί.Στην εκδήλωση είχαν παραβρεθεί 200-300 αναρχικοί ενώ είχε γίνει και ενημέρωση από συνήγορο της υπόθεσης για την 2η τροποποίηση του τρομονόμου.
Από το 2009, λοιπόν, μέχρι και πρόσφατα επιλέξαμε να ασχοληθούμε με την υπόθεση της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Ο λόγος είναι διπλός και έχει να κάνει με το εξής. Αφενός για να προωθήσουμε τις πράξεις και τον λόγο της ΣΠΦ και αφετέρου επειδή η υπόθεση αυτή είχε επιπλέον ένα πλήθος προεκτάσεων όπως για παράδειγμα ότι με αφορμή την υπόθεση της Συνομωσίας στήθηκε από την πρώτη στιγμή, από την μεριά του κράτους, ένα κυνήγι μαγισσών εναντίων πολλών αναρχικών συντρόφων. Άλλωστε είναι γνωστές οι εκδικητικές συλλήψεις του 2010 όπου μετά από κάθε χτύπημα της ΣΠΦ το κράτος προέβαινε σε συλλήψειςτυχαίων ατόμων.
Μετά την πρώτη εκδήλωση συνέχισα την τηλεφωνική επικοινωνία και με άλλα μέλη της ΣΠΦ που συνελήφθηκαν το επόμενο διάστημα. Αργότερα επισκεπτόμουνα τα μέλη της ΣΠΦ στις δίκες που γίνονταν, ενώ μετά από αίτηση στο υπουργείο δικαιοσύνης έκανα και αρκετά επισκεπτήρια μέσα στη φυλακή Κορυδαλλού.
Πρόεδρος: Πείτε μας για τα επισκεπτήρια.
Μάνδυλας: Περίπου ένα χρόνο πριν την σύλληψη ξεκίνησα να κάνω κάποια επισκεπτήρια (περίπου 5) με το μέλος της ΣΠΦ Χρήστο Τσάκαλο. Ήταν επισκεπτήρια που μιλούσαμε για διάφορα θέματα όπως διάφορα ζητήματα του αναρχικού χώρου, η προετοιμασία κάποιων εκδηλώσεων ή ακόμα και ζητήματα άσχετα με τον αναρχικό χώρο.
Με αφορμή τα επισκεπτήρια θέλω να πω και κάποια πράγματα. Στα τελευταία επισκεπτήρια συζητούσαμε για μια εκδήλωση και μια κινηματική έκδοση. Αναφέρομαι στην έκδοση του βιβλίου του Alfredo Bonanno “Η ένοπλη χαρά”. Οι Πυρήνες επειδή δραστηριοποιούνται στις εκδόσεις Μαύρη Διεθνής μας βοήθησαν πολύ στην συγκεκριμένη έκδοση από τις εκδόσεις Αναρχικό Στέκι Ναδίρ. Η βιβλιοπαρουσίαση έγινε στο Ναδίρ την Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013 και είχαν παραβρεθεί αρκετοί σύντροφοι. Σε αυτή την εκδήλωση είχαν παρέμβη με κείμενα 4 φυλακισμένοι αναρχικοί από την Ιταλία ενώ υπήρχε τηλεφωνική επικοινωνία με το μέλος της ΣΠΦ Όλγα Οικονομίδου. Συνοπτικά η συγκεκριμένη εκδήλωσηείχε τις εξής θεματικές:
- Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου το Alfredo M. Bonanno “Η Ένοπλη Χαρά”,
- Συνδρομή των μεταφραστικών δικτύων στη διαρκή αναρχική εξέγερση,
- Ενημέρωση για την καταστολή στην Ιταλία,
Εδώ θέλω να πω και κάτι άλλο. Αυτή η εκδήλωση που ανέφερα έγινε μία εβδομάδα πριν την σύλληψή μου. Αυτή η εκδήλωση είχε πάρα πολλές παραμέτρους αφού έπρεπε να συντονιστούν πολλές δουλειές ταυτόχρονα, δηλαδή να γίνει η επικοινωνία με φυλακισμένους συντρόφους σε Ελλάδα και Ιταλία, να γραφτεί η εισήγηση, να επικοινωνήσουμε με τα μεταφραστικά εγχειρήματα που συμμετείχαν στην εκδήλωση, να συγκεντρωθούν βιβλία από διαφορετικές εκδόσεις, να γίνουν αφισοκολλήσεις, να γίνει η επιμέλεια και η τύπωση του βιβλίου και πολλά άλλα.
Για τα λέω όλα αυτά; Για το λόγο ότι το ίδιο διάστημα μου απαγγέλλονται κατηγορίες για βομβιστικές επιθέσεις. Όπως είναι λογικό, με το φόρτο και τις παρακολουθήσεις που είχα εκείνο το διάστημα (έχω αναφερθεί στα κείμενα μου για τις “διακριτικές παρακολουθήσεις” της αντιτρομοκρατικής) αλλά και με τα επισκεπτήρια που έκανα στις δίκες της ΣΠΦ και στη φυλακή θα ήταν πρακτικά αδύνατο να έχω όποια άλλη δράση. Ωστόσο ο Δένδιας για την σύλληψη μου τότε έκανε δηλώσεις για χτύπημα σε διεθνές δίκτυο τρομοκρατίας και αρχικά με κατηγόρησαν για 3 βομβιστικές ενέργειες και έναν εμπρησμό στην Ινδονησία…
Όσον αφορά τις κατηγορίες, πιστεύω ότι έχει αναδεχθεί τι έχει συμβεί και τι σκευωρία έχει στήσει το υπουργείο Δικαιοσύνης μαζί με την αντιτρομοκρατική. Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μου ήταν γνωστό ότι την ημέρα που ταχυδρομήθηκε από την Θεσσαλονίκη το δέμα βόμβα (στον πρώην διοικητή της αντιτρομοκρατικής Δημήτρη Χωριανόπουλο) εγώ βρισκόμουν στην Αθήνα σε επισκεπτήριο με το Χρήστο Τσάκαλο. Από την πρώτη μέρα λοιπόν υπήρχε επίσημο έγγραφο από το υπουργείο δικαιοσύνης και από τη φυλακή Κορυδαλλού που επιβεβαίωνε το γεγονός ότι ήμουν στην Αθήνα. Το άλλοθί μου δηλαδή είναι το ίδιο το υπουργείο και η ίδια η φυλακή Κορυδαλλού. Για τα άλλα 3 χτυπήματα, όπως επίσης γνωρίζετε, έχω ήδη απαλλαγεί μετά τους 6 πρώτους μήνες της προφυλάκισης μου.
Επιπλέον δεν έχει βρεθεί ούτε αποτύπωμά μου ούτε DNA μου. Που ακόμα και να είχε βρεθεί δεν θα αποδείκνυε κάτι και το λέω αυτό γιατί πολλοί αναρχικοί έχουν τραβηχτεί δικαστικά για ένα αποτύπωμα ή για μέρος DNA που βρέθηκε κάπου…
Κάτι άλλο που θα ήθελα να πω είναι το γεγονός ότι μέσα στη δικογραφία υπάρχει η αναφορά ότι μέσα στο Ναδίρ εντοπίστηκε βιβλίο-θήκη για όπλο. Το βιβλίο αυτό δεν είναι άλλο από το βιβλίο-εξώφυλλο της Ένοπλης Χαράς. Σας έχω δώσει σε φάκελο τα πρωτόλεια της δημιουργίας του εξωφύλλου.
Ξέρω ότι θα με ρωτήσετε ποια είναι η θέση μου για τη βία.Η θέση μου σε αυτό το ζήτημα είναι ξεκάθαρη. Συμφωνώ με την ένοπλη επαναστατική βία. Όλες οι επαναστάσεις με τη βία έγιναν. Στη θέση που είμαι θα μπορούσα να πω άλλα, όμως τότε δε θα ήμουν συνεπής με τις ιδέες μου. Η θέση μου είναι ξεκάθαρη. Η αναρχική εξέγερση διεξάγεται με κάθε μέσο. Και προφανώς και με τη βία.
Εισαγγελέας: Τι πιστεύετε για τις παράπλευρες απώλειες. Σχολιάστε μας την περίπτωση του Θάνου Αξαρλιάν.
Μάνδυλας: Για την συγκεκριμένη περίπτωση του Θάνου Αξαρλιάν έχει μιλήσει διεξοδικά η επαναστατική οργάνωση 17 Νοέμβρη. Εγώ δεν έχω να πω κάτι παραπάνω. Όσον αφορά το ζήτημα των παράπλευρων απωλειών αυτό είναι ξεκάθαρο για έναν αναρχικό ότι δηλαδή είναι εναντίον τέτοιων λογικών και πρακτικών. Συγκεκριμένα, οργανώσεις όπως η ΣΠΦ και η FAI είναι γνωστό ότι δίνουν μεγάλη προτεραιότητα σε αυτό το ζήτημα παίρνοντας προειδοποιητικά τηλεφωνήματα κτλ.
Θα’ θελα επίσης να πω ότι η λογική των παράπλευρων απωλειών είναι πρακτική των αφεντικών. Παρόλο που δεν είμαι κανένας “εργατιστής”, αυτό που βλέπω είναι ότι αυτοί που έχουν υιοθετήσει αυτή την τακτική είναι τα αφεντικά. Όπου για παράδειγμα σ’ ένα εργοστάσιο θα ελαττωθούν τα μέτρα ασφαλείας των εργαζομένων ώστε να έχει μεγαλύτερο κέρδος η επιχείρηση. Ακούμε άλλωστε συνέχεια για νεκρούς εργάτες…
Εισαγγελέας: Πράγματι ισχύει…
Εισαγγελέας: Εσείς σαν αναρχικός τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει; Ποια είναι η θέση σας;
Μάνδυλας: Εγώ είμαι αναρχικός-μηδενιστής. Πιστεύω ότι πρώτα πρέπει να καταστραφούν όλα και μετά θα μιλήσουμε για το πώς και τι θα δημιουργηθεί. Αν δεν πίστευα σε αυτό τότε θα πίστευα σε μεταρρυθμίσεις και σταδιακές αλλαγές, αλλά προφανώς κάτι τέτοιο δε με εκφράζει ούτε στο ελάχιστο.
Πρόεδρος: Στις παρακολουθήσεις των αστυνομικών με τον Αντρέα Τσαβδαρίδη ήσασταν εσείς;
Μάνδυλας: Με τον Αντρέαε ίχα μια επαφή όχι πολύ έντονη. Τον γνώριζα 4 χρόνια πριν την σύλληψή μου. Δεν ήμουν εγώ μαζί του στην παρακολούθηση που λέτε.
Πρόεδρος: Ποια είναι η οικογενειακή σας κατάσταση και ποια η σχέση σας με τη οικογένεια σας;
Μάνδυλας: Πού αποσκοπεί αυτή η ερώτηση?
Πρόεδρος: Θέλω να σχηματίσω το προφίλ σας ώστε να κρίνω καλύτερα…
Μάνδυλας: Αρκεί το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο στη δικογραφία εναντίων μου.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ποιο ήταν το σκεπτικό του κράτους εισβάλλοντας στο Ναδίρ και προχωρώντας στην προφυλάκισή μου. Όπως σας είπα και στην αρχή ασχολούμαι με τον αναρχικό χώροπερίπου 10 χρόνια. 0λα αυτά τα χρόνια οι εκδηλώσεις και οι δραστηριότητεςπου πραγματοποιούμε σαν Αναρχικό Στέκι Ναδίρ προσελκύουν αρκετά το ενδιαφέρον του κόσμου. Το κράτος βλέποντας να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε ένοπλες οργανώσεις θέλει να γκρεμίσει αυτή την επικοινωνία. Η σύνδεση δημόσιου και παράνομου θεωρείται εκρηκτικό μείγμα.
Έχοντας αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια μια πολύ καλή εικόνα για την τακτική του κράτους ως προς τις διώξεις αγωνιστών είμαι σε θέση να πω ότι είναι η μοναδική φορά που χωρίς ούτε ένα στοιχείο, ένας αναρχικός έμεινε προφυλακισμένος 18 μήνες.
Πρόεδρος: Η Συνομωσία Πυρήνων της Φωτάς ιδεολογικά τι δηλώνουν ότι είναι;
Μάνδυλας: Αναρχικοί-μηδενιστές, παρόλα αυτά προσωπικά έχω σαν αξία να μην μιλάω για άλλους, οπότε μπορείτε να ρωτήσετε τους ίδιους.
Εισαγγελέας: Είπατε πριν ότι συμφωνείτε με την ένοπλη επαναστατική βία. Εγώ πιστεύω ότι όλο αυτό είναι ένα αδιέξοδο που όχι μόνο δεν οδηγεί πουθενά αλλά αντίθετα νέοι νόμοι βγαίνουν και τα δικαιώματα συρρικνώνονται ακόμα περισσότερο. Τι πιστεύετε γι’ αυτό;
Μάνδυλας: Εγώ πιστεύω ότι ο μόνος τρόπος για να αντισταθείς είναι να πολεμάς. Μόνο όταν πολεμάς κερδίζεις. Οι μόνοι που δε φταίνε για το ότι βγαίνουν νέοι νόμοι και που συρρικνώνονται τα δικαιώματα είναι αυτοί που αντιστέκονται.
Εισαγγελέας: Θεωρώ ότι οι οργανώσεις αυτές είναι ακίνδυνες και ότι το κράτος δεν τις φοβάται…
Μάνδυλας: Επομένως εσείς εννοείτε ότι οι επαναστάτες δεν απειλούν το κράτος; Τότε απαντήστε μου για πιο λόγο στους Πυρήνες της Φωτιάς έρχεται η μια προφυλάκιση μετά την άλλη και για πιο λόγο τους κρατά το κράτος τόσο καιρό φυλακισμένους;
Εισαγγελέας: Ευχαριστώ, δεν έχω να ρωτήσω κάτι άλλο.
Πρόεδρος: Δεν έχω άλλη ερώτηση.
H πολιτική δήλωση του Χρήστου Τσάκαλου
Το «ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ» για το οποίο δικαζόμαστε σε αυτήν την δίκη, ήταν μια διεθνής πρόταση συντονισμού αναρχικών επιθέσεων που ξεκίνησε το 2013.
Ως αναρχικοί αντάρτες πόλεων, έχουμε μία διεθνιστική αντίληψη για την αναρχία. Από τις εκρήξεις και τις φωτιές στην Αθήνα, μέχρι τα οδοφράγματα και τις μολότωφ στο Σαντιάγο, ανιχνεύουμε αυθεντικές στιγμές του αναρχικού πολέμου.
Το «σχέδιο Φοίνικας», οι προτάσεις της FAI (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία), όπως και το πρόσφατο κάλεσμα του «Μαύρου Δεκέμβρη» εκφράζουν την επιθυμία να ενώσουμε αυτές τις στιγμές, να τις συντονίσουμε και να τις κάνουμε πιο οργανωμένες, πιο επικίνδυνες, πιο βίαιες, πιο απελευθερωτικές…
Γιατί η δυναμική προοπτική του αναρχικού αγώνα, βρίσκεται στην οργάνωση και στην διεθνοποίηση του.
Εκεί που σύντροφοι και συντρόφισσες, που μιλάνε άλλες γλώσσες και έχουν διαφορετικά βιώματα και εμπειρίες, μοιράζονται το ίδιο πάθος για την ένοπλη καταστροφή της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της εξουσίας.
Εκεί θέλουμε να βρεθούμε, στον πυρήνα της αναρχικής πράξης που η συνείδηση συναντά την πράξη, η ζωή το συναίσθημα και η ελευθερία τον άνθρωπο.
Η ονομασία του «σχεδίου Φοίνικας» προήλθε από την επιθυμία να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της καταστολής το αναρχικό αντάρτικο πόλης στην Ελλάδα. Είναι η αντίστροφη πορεία της φωτιάς προς την στάχτη που εκφράστηκε με επιθέσεις στο Μεξικό, στην Χιλή, στην Αγγλία, στην Γερμανία, στην Ισπανία, στην Τσεχία, στην Πολωνία, στην Ρωσία, στην Ινδονησία…
Στην Ελλάδα η ΣΠΦ και η FAI χτύπησαν με βόμβες την διευθύντρια των φυλακών Κορυδαλλού, τον αρχιφύλακα των φυλακών Ναυπλίου, τον πρώην διοικητή της Αντιτρομοκρατικής, τον Ειδικό Εφέτη Ανακριτή κατά της Τρομοκρατίας.
Για τις 3 πρώτες ενέργειες δικαζόμαστε σε αυτό το δικαστήριο. Αυτή είναι η 4η κατά σειρά δίκη εναντίον της ΣΠΦ.
Με μία βασική διαφορά. Οι τρεις προηγούμενες δίκες ήταν για δράσεις της οργάνωσης πριν την σύλληψή μας. Τώρα αυτό το δικαστήριο διεκδικεί την πρωτοτυπία να μας δικάζει για αναρχικές δράσεις που πραγματοποιήθηκαν ενώ εμείς ήμασταν ήδη στην φυλακή.
Σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο της δίκης παρέλασαν ως μάρτυρες κατηγορίας μπάτσοι, πυροτεχνουργοί, στελέχη της αντιτρομοκρατικής, τα «θύματα» των αναρχικών επιθέσεων, διαβάστηκαν εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης, επιδείχθηκαν βίντεο από την έκρηξη παγιδευμένου φακέλου, όμως νομικά κανείς δεν μπόρεσε να συνδέσει ή έστω να κατασκευάσει ένα στοιχείο που να δείχνει τον ρόλο του πυρήνα φυλακής της ΣΠΦ με το σχέδιο Φοίνικας…
Αν ο ρόλος της δικαιοσύνης και των δικαστών είναι να προστατεύουν την εξουσία, ο ρόλος των αντάρτικων οργανώσεων είναι να διατηρούν την συνωμοτικότητα τους και να μην δίνουν καμία πληροφορία στον εχθρό.
Έτσι εισαγγελείς και ανακριτές έφτιαξαν το κατηγορητήριο για αυτή την δίκη με βάση ένα συλλογικό κείμενο της οργάνωσης από τη φυλακή που χαιρέτιζε και στήριζε την πρώτη βομβιστική επίθεση εναντίον της διευθύντριας των φυλακών Κορυδαλλού από τον πυρήνα της ΣΠΦ Sole – Baleno- Συμμορίες Συνείδησης.
Στο κείμενο αυτό μάλιστα, μιλήσαμε με το συλλογικό «εμείς», γράφοντας «οργανώσαμε, σχεδιάσαμε, συνεχίζουμε» τονίζοντας το αδιαίρετο της οργάνωσης και της αμετανόητης επιθυμίας μας να στηρίξουμε και να συνεχίσουμε το αναρχικό αντάρτικο πόλης.
Οι Εισαγγελείς και οι Ανακριτές θέλησαν με έναν αλχημιστικό τρόπο να αποδώσουν κυριολεκτικά το συλλογικό «εμείς» που χρησιμοποιήσαμε και με οδηγό αυτό το κείμενο, έστησαν όλη την δίκη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η δικαιοσύνη δοκιμάζει να μας λογοκρίνει και να μας δικάσει με βάση τα κείμενα που έχουμε δημοσιεύσει. Έχουν προηγηθεί άλλα δύο δικαστήρια για δύο κείμενά μας με την κατηγορία για προτροπή σε τέλεση βίαιων ενεργειών.
Δεν θα σταθώ όμως στο νομικό κομμάτι… αναρχικοί είμαστε και όχι δικηγόροι… Όλα αυτά αναφέρονται για να αποκρυπτογραφηθούν οι πραγματικές προθέσεις της εξουσίας.
Γιατί αυτό που επιδιώκουν δικαστές και μπάτσοι είναι να φορέσουν φίμωτρο στην οργάνωση, να καταστείλουν την παρουσία μας μέσα στην φυλακή, να απαγορεύσουν τα κείμενα που δημοσιεύουμε από τα κελιά μας, να λογοκρίνουν την πολεμική που εκτοξεύουμε ενάντια στο σύστημα, να κόψουν τις γέφυρες επικοινωνίας με τους συντρόφους μας έξω, να μας απομονώσουν και να κάνουν τον φόβο να κυβερνήσει, καθώς κάθε κείμενο θα σημαίνει επιπλέον χρόνια φυλακής.
Βέβαια εξαιτίας των ήδη μακροχρόνιων πινών μας (από 25 έως 80 έτη), αυτές οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις, με μία πρώτη ματιά δεν φαίνονται να έχουν καμία ιδιαίτερη αξία.
Με εξαίρεση τις περιπτώσεις του Γεράσιμου Τσάκαλου, της Όλγας Οικονομίδου, του Γιώργου Πολύδωρου και του Μαυρόπουλου Θεόφιλου, που οι νέες υποδικίες χρησιμοποιήθηκαν για να παρατείνουν την προφυλάκιση τους και να μην αποφυλακιστούν λόγω λήξης 18μήνου, για τους υπόλοιπους από εμάς δεν υπήρχε καμία διαφορά καθώς τα επιπλέον χρόνια φυλακής συγχωνεύονται όλα στα 25 χρόνια.
Όμως ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Εφαρμόζοντας εναντίον της ΣΠΦ τις πρώτες διώξεις για πολιτικά κείμενα, οι δικαστές εισάγουν καμουφλαρισμένα την αστυνομία σκέψης και σε άλλες περιπτώσεις αναρχικών.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αναρχικού Παναγιώτη Μιχαλάκογλου, που ο ανακριτής απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισής του, εξαιτίας ενός αναρχικού κειμένου που είχε γράψει και είχε αναρτηθεί στο διαδίκτυο. Και αυτή δεν είναι η μοναδική περίπτωση.
Προφανώς μου είναι τελείως άχαρο να μιλάω για μεθοδεύσεις του κράτους τη στιγμή που το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η συνέχιση του αναρχικού αντάρτικου πόλης.
Όμως η ανάλυση των σχεδιασμών του εχθρού, του κράτους, της αστυνομίας, των δικαστών, είναι απαραίτητη για όποιον προετοιμάζεται να τους πολεμήσει.
Όπως οι πρώτοι περιοριστικοί όροι που επεβλήθησαν σε κατηγορουμένους για την ΣΠΦ με απαγόρευση επικοινωνίας μεταξύ τους και είσοδό τους σε σχολές, έστρωσαν το έδαφος για την επιβολή εξορίας και τον μετρητή του ενός χιλιομέτρου ελευθερίας σε συγγενείς μου, έτσι και τώρα οι διώξεις πολιτικών κειμένων είναι ο πρόλογος για τις δηλώσεις μεταμέλειας και την δημόσια αποκήρυξη του ένοπλου αγώνα που θα ζητηθούν στο μέλλον.
Ακολουθώντας το παράδειγμα της Ιταλίας από τα μολυβένια χρόνια, η εξουσία γνωρίζει πως η πραγματική ήττα για το αντάρτικο πόλης δεν έρχεται με τις συλλήψεις αλλά με την παράδοση, με την ανακωχή από την μεριά μας. Όπως έλεγε κι ο στίχος από ένα ποίημα: «Δεν είναι το ζήτημα να πιαστείς αιχμάλωτος, το ζήτημα είναι να παραδοθείς…».
Διώκοντας στην αρχή τα κείμενα, στήνοντας δικαστήρια, όπως αυτό εδώ για μια πολιτική δήλωση, είναι σίγουρο ότι στην συνέχεια θα δοκιμαστεί η δημόσια δήλωση αποκήρυξης του αντάρτικου πόλης ως προϋπόθεση για άδειες και αποφυλακίσεις πολιτικών κρατουμένων.
Φυσικά η πανούκλα των νόμων που εφαρμόζεται αρχικά εναντίον της ΣΠΦ δεν πρόκειται να περιοριστεί. Αντίθετα ια εξαπλωθεί ως επιδημία και θα επιδιώξει να χτυπήσει κάθε πτυχή της αναρχικής δράσης με ποινικές διώξεις για ανατρεπτικό περιεχόμενο εντύπων, αφισών, εκδηλώσεων… Όλα αυτά στα πλαίσια της προτροπής σε βίαιες ενέργειες.
Ήδη ο αντιτρομοκρατικός νόμος έχει στήσει το δίκανο… Με τις διατάξεις του, προκαλεί μία ομίχλη καταστολής αναφέροντας «όποιος στηρίζει ηθικά τις τρομοκρατικές οργανώσεις, μπορεί να εκδιωχθεί και ο ίδιος…». Ποιο είναι το κριτήριο της ηθικής στήριξης; Για τους εκπροσώπους του νόμου και της τάξης ίσως και μια αφίσα ή μια εκδήλωση μπορεί να θεωρηθεί ηθική υποστήριξη στους «τρομοκράτες». Κι αν αυτά φαίνονται εικόνες από ένα μακρινό μέλλον, αντιστοιχούν με την πραγματικότητα που βιώνουν τώρα πολιτικοί κρατούμενοι.
Στις ΗΠΑ ο ακτιβιστής Έρικ Μακ Ντέιβιντ καταδικάσθηκε σε 20 χρόνια φυλακής, όταν συνελήφθη από πληροφοριοδότη του FBI. Ο Έρικ δεν κατηγορήθηκε ποτέ για κάποια πράξη αλλά για την πρόθεσή του, σύμφωνα με τον πληροφοριοδότη, να σαμποτάρει υποδομές του συστήματος λεηλασίας της φύσης. Η κατηγορία που του κόστισε 20 χρόνια φυλακής ήταν «η σκέψη τέλεσης κακουργήματος».
Στην Γερμανία ο Thomas Meyer Folk που καταδικάστηκε για ανατρεπτικές πράξεις, παραμένει στην φυλακή για πολλά χρόνια μετά την λήξη της ποινής του, καθώς η σωφρονιστική υπηρεσία έκρινε ότι δεν έχει μετανιώσει για τις επαναστατικές του ιδέες και εφάρμοσε εναντίον του την «αόριστη παράταση της κράτησής του».
Με το ίδιο πρόσχημα απορρίπτουν την αποφυλάκιση του αναρχικού Marco Camenish που κρατείται πάνω από 20 χρόνια στην φυλακή για αναρχική δράση.
Στην Ιταλία πριν λίγα χρόνια, οι αστυνομικο-δικαστικές αρχές πραγματοποίησαν την κατασταλτική επιχείρηση με το ευφάνταστο όνομα «ευτολμία» (Ardire) εναντίον της αναρχικής ιστοσελίδας Culmine, επειδή δημοσίευε αναρχικά κείμενα και προκηρύξεις (ανάμεσά τους και αναλήψεις ευθύνης της FAI και της ΣΠΦ).
Στην Ελλάδα, το Συμβούλιο της Φυλακής αρνήθηκε να χορηγήσει την άδεια που δικαιούνταν ο αντάρτης πόλης της 17Ν Δημήτρης Κουφοντίνας, γράφοντας στο αιτιολογικό της απόρριψης, ανάμεσα στα άλλα, ότι έχει υποστηρίξει δημόσια με δηλώσεις και κείμενά του τη ΣΠΦ και τον Επαναστατικό Αγώνα.
Στην δημοκρατία η ελευθερία του λόφου φτάνει ως εκεί που δεν αμφισβητείται η εξουσία. Όμως ελευθερία με μέτρο δεν υπάρχει…
Επέλεξα να μιλήσω για την στρατηγική του κράτους, των δικαστών και της αστυνομίας γιατί θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να μπορούμε να αναλύουμε τον εχθρό, να αντιλαμβανόμαστε τις κινήσεις του, να εκτιμάμε τις προθέσεις του για να τον χτυπάμε όσο πιο δυνατά μπορούμε. Ζούμε στον καιρό των διαπιστώσεων. Όλοι γνωρίζουν, αλλά λίγοι αντιδρούν. Οι αλχημείες της καταστολής και της δικαιοσύνης δεν αναφέρονται εδώ για να δημιουργήσουν φόβο στους νέους συντρόφους. Ούτε για να εφευρεθούν υπερασπιστικές γραμμές που εξαντλούνται στην καταγγελία της αυθαιρεσίας των διωκτικών μηχανισμών. Ούτε για να εφαρμοστούν οι τακτικές της πολιτικής οπισθοχώρησης.
Το αντίθετο.
Όλα αυτά που αναφέρθηκαν δεν είναι κάποιο βραχυκύκλωμα του συστήματος. Είναι οι δομικές λειτουργίες του και ο πυρήνας του που διατάζει την εξόντωση των εχθρών του καθεστώτος. Δεν υπάρχουν ελιγμοί αλλά και να υπήρχαν δεν θα τουύ διαλέγαμε.
Όποιος θέλει να είναι αναρχικός, πρέπει να κάψει τις γέφυρες πίσω του και να μην περιμένει καμία επιείκεια από τον αντίπαλο. Όπως δεν δείχνουμε και εμείς καμία μεταμέλεια απέναντι στην εξουσία ακόμα κι όταν φυλακίζει τα χρόνια μας.
Εγκαταλείποντας την νομική άμυνα της «αθωότητας» ή της «ανυπαρξίας στοιχείων» διαλύουμε τις ψευδαισθήσεις…
Στον αγώνα για την ελευθερία δεν υπάρχουν ημίμετρα ούτε η μέση οδός… Στον αγώνα για την ελευθερία ούτε ο θάνατος, ούτε η φυλακή πρέπει να μπαίνουν εμπόδιο…
Το δίλημμα είναι ξεκάθαρο…
«Ή στην επίθεση ή στον καναπέ…».
Πηγή: eksegersi.gr
