Στις 20 Απρίλη ,στην δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού, ξεκινάει το εφετείο που θα δικάσει διάφορα βουλεύματα που αφορούν την δράση της οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς (συλλήψεις Χαλανδρίου-Σεπτέμβριος 2009, αποστολή παγιδευμένων εμπρηστικών δεμάτων-Νοέμβριος 2010, συλλήψεις Βόλου-Μάρτιος 2011) καθώς και άλλες υποθέσεις αιχμάλωτων αναρχικών(συλλήψεις Ν.Σμύρνης-Δεκέμβριος 2010, ένοπλη συμπλοκή στη Πεύκη- Μάιος 2012, απαλλοτρίωση τραπεζών στο Βελβεντό Κοζάνης-Φλεβάρης 2013.)
Αναφέρουμε πως εμείς είμαστε καταδικασμένοι για την υπόθεση Χαλανδρίου όπως και για την ανεύρεση οπλισμού σε αποθήκη στη Ν.Σμύρνη, υπόθεση για την οποία έχουν καταδικαστεί επίσης η συντρόφισσα Στ.Αν και ο φυγόδικος σύντροφος Κ.Σακκάς. Οφείλουμε να μοιραστούμε κάποιες παρατηρήσεις, επειδή η στη διαχείριση των δικαστικών υποθέσεων που αφορούν συνολικά τη δράση της οργάνωσης και άλλων συνενωμένων υποθέσεων , οι κρατικές αρχές χρησιμοποιούν μια σειρά από νομικούς τακτικισμούς. Θεωρούμε πως έχει μια κάποια σημασία να κατατεθεί η εμπειρία που έχει αποκομιστεί μετά από πέντε έτη που είμαστε συνεχώς σε μια δικαστική διαδικασία, κατάδικοι και υπόδικοι ταυτόχρονα.
Αρχικά, οι δικαστικές αρχές σε συνεργασία με την αντιτρομοκρατική υπηρεσία, κατάτμησαν σε διαφορετικές δικογραφίες τη δράση της οργάνωσης, εκδικάζοντας τες σε διαφορετικό χρόνο. Ο σκοπός ήταν η συνεχιζόμενη προφυλάκιση όσων αναρχικών δεν είχαν δικαστεί μέχρι τη λήξη του 18μηνου της πρώτης προφυλάκισης τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα όσα διαδραματίστηκαν τον Ιούνη του 2012, όπου οι δικαστικές αρχές επεδίωξαν την παράταση των προφυλακίσεων πέραν των 30 μηνών. Η απεργία πείνας του Κ.Σακκά, όρθωσε ένα φράγμα σε αυτή την απόπειρα συνεχής δικαστικής ομηρίας, δείχνοντας τη σημασία που έχει η αντίσταση στις κρατικές μεθοδεύσεις, ακριβώς τη στιγμή που οι δικαστικοί-εισαγγελικοί υπάλληλοι προσπαθούν να εφαρμόσουν στις υποθέσεις αιχμαλώτων αναρχικών πρωτόγνωρες κατασταλτικές μεθόδους.
Εν όψει του εφετείου, εφαρμόζεται η αντίθετη τακτική, δηλαδή αποστέλλονται χονδροειδώς όλες οι υποθέσεις που προαναφέραμε, σε μία τακτική έδρα. Από την στιγμή που είμαστε όλοι οι κατηγορούμενοι καταδικασμένοι με ποινές κάθειρξης και δεν υπάρχει η πιθανότητα αποφυλάκισης κάποιου/ας λόγω λήξης προφυλάκισης, οι δικαστικές αρχές επιδιώκουν τη παράταση της φυλάκισης μας, όπως και άλλων έγκλειστων αναρχικών, μέσω μιας ακόμη μαραθώνιας ποινικής διαδικασίας, που η όποια τελική απόφαση θα είναι χρονικά καθυστερημένη.
Ιδιαίτερο δείγμα αυτής της μεθόδευσης αποτελεί η προσκόλληση του εφετείου για τη διπλή απαλλοτρίωση τραπεζών στο Βελβεντό, όπου διώκονται 6 αναρχικοί σύντροφοι. Το τραγελαφικό εδώ είναι, πως ενώ πρωτοδίκως οι σύντροφοι δεν καταδικάστηκαν για συμμετοχή στην οργάνωση της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς οι δικαστικές αρχές παραπέμπουν την υπόθεση στο υπερ-εφετείο υποθέσεων, όπως περιγράψαμε, με προφανή στόχο να επιμηκυνθεί η ποινή και η παραμονή τους στη φυλακή.
Έτσι, αυτό το εφετείο υποθέσεων θα λειτουργήσει ως ένα ακόμα επεισόδιο στη προσπάθεια της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας και των δικαστικών αρχών για τη παράταση της φυλάκισης μας σ’ ένα αόριστο χρονικό συνεχές. Εμείς δεν σκοπεύουμε να παραμείνουμε απαθείς μπροστά σ’ αυτή τη μεθόδευση και θα συγκρουστούμε σε κάθε επίπεδο προκειμένου ν’ αντικρούσουμε αυτόν τον δικαστικό σχεδιασμό.
Η συνάρτηση της γραφειοκρατίας του κράτους, των νομικών τακτικισμών και των μακρόχρονων ποινικών διαδικασιών, συνθέτουν ένα πλέγμα ελέγχου που στοχεύει συνολικά στην καθυποταγή μας μέσω μακροχρόνιων φυλακίσεων, πρακτική που στρέφεται συνολικά εναντίον των έγκλειστων αναρχικών. Ας αναφέρουμε επίσης, πως ενώ πλησιάζει το εφετείο των υποθέσεων, ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η τελευταία πρωτόδικη διαδικασία που αφορά τα εμπρηστικά-εκρηκτικά μπαράζ της οργάνωσης Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, κατά τη περίοδο 2008-2011. Για πράξεις που συνέβησαν πριν από 7-8 χρόνια, αυτό το δικαστήριο δεν έχει τελειώσει ακόμα, σχεδόν 3 χρόνια μετά την έναρξη του, λειτουργώντας ως μια παρατεταμένη προφυλάκιση για εμάς.
Στο χρονικό διάστημα των 5 ετών που βρισκόμαστε φυλακισμένοι, έχουν συμβεί τόσα πολλά σ’ επίπεδο κρατικής καταστολής, που όσα αναφέρουμε είναι απλά ένα μικρό μέρος ενός ειδικού κεφαλαίου της, που βάση του είναι η αντιτρομοκρατική νομοθεσία. Δεκάδες κρατούμενοι από τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο κατά τη πενταετία 2010-2015, προφυλακίσεις επί προφυλακίσεων για πολλούς από εμάς που εκτίουμε φυλακή, ευρεία χρήση των νόμων εξαίρεσης(187,187Α, κουκουλονόμος σε μια πληθώρα υποθέσεων), εκτεινόμενη μέχρι τις εκδικητικές προσαγωγές και συλλήψεις συγγενών ή κοντινών συντρόφων, με σκοπό τη διάχυση του φόβου και την πολιτική/κοινωνική απομόνωση των έγκλειστων αναρχικών. Όπως οι συλλήψεις της Ευης Στατήρη και της Αθηνά Τσάκαλου αποτελούν μια διαφορετική, πειραματική εφαρμογή του αντιτρομοκρατικού νόμου, όπου δεν τις επιτρέπεται καν η παρουσία τους στο δικαστήριο καθώς έχουν κατ’ οίκον περιορισμό και η δίωξη τους αποκτά έναν καφκικό χαρακτήρα. Επιπρόσθετα, η καταδίκη του Ν.Μαζιώτη, μέλους του Επαναστατικού Αγώνα, σε ισόβια κάθειρξη δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της κατασταλτικής πολιτικής. Η καταδίκη σε ισόβια κάθειρξη χωρίς δολοφονική επίθεση, εισάγει μια ολοκληρωτική πρακτική από μεριάς του κράτους, με σκοπό την ανάσχεση της βίαιης επαναστατικής πολιτικής δράσης.
Η αντίκρουση των δικαστικών μεθόδων της εξουσίας που μερικώς προαναφέρθηκαν, πάντοτε στα πλαίσια ενός συνολικότερου σχεδίου ανατροπής, αποτελεί ένα μέρος του πολέμου που διεξάγεται, ενώ κάθε υπαναχώρηση αποτελεί χαμένο έδαφος για εμάς και ένα συνολικότερο πολιτικό αρνητικό προηγούμενο. Έτσι λοιπόν, η παρουσία και η στήριξη σε κρίσιμα σημεία της δικαστικής διαδικασίας κατά τη διάρκεια του εφετείου, είναι επιθυμητή και απαραίτητη.
Σε μια παγκόσμια πραγματικότητα που αλλάζει ραγδαία, με ταχείς γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή που επηρεάζουν άμεσα τις κοινωνικές-πολιτικές διεργασίες, με τη κατάρρευση της αυταπάτης για «αριστερή διαχείριση» της εξουσίας, προσβλέπουμε στην όξυνση των συνολικότερων εχθροπραξιών ενάντια σε κράτη, πατρίδες, θρησκείες και οικονομικό σύστημα, για την απελευθέρωση και την επανάσταση.
Για το τέλος στέλνουμε μια θερμή αγκαλιά στον Κώστα, και τον διαβεβαιώνουμε πως στον αγώνα ενάντια στη λήθη κερδίζει η μνήμη.
Α.Μητρούσιας-Γ.Καραγιαννίδης
φυλακές Κορυδαλλού,Μάρτιος 2016.
Πηγή: athens.indymedia
