Στην πλατεία Εξαρχείων, όπως και παντού, το κράτος σπρώχνει τα ναρκωτικά, αφ’ενός ως μέρος της στρατηγικής του για τον έλεγχο, την αλλοτρίωση, την υποταγή, την εξαθλίωση και τελικά τον αφανισμό του νεανικού κυρίως προλεταριάτου και αφ’ετέρου ως εμπόρευμα για την αποκόμιση τεράστιων οικονομικών κερδών, τόσο από το ίδιο το κράτος και τους υπαλλήλους του μπάτσους-δικαστές, όσο και από το ελεγχόμενο από παράκεντρα εξουσίας κύκλωμα διακίνησης.Η αλήθεια αυτή είναι τόσο προφανής, πλέον, που μέχρι και οι συστημικές γραφίδες έφθασαν να την αποδέχονται. Όμως ακόμα και αυτές οι “αναγνωρισμένες αλήθειες” υποτάσσονται στην τεράστια κερδοφορία που παράγει η μεγαλύτερη πιάτσα ναρκωτικών της Αθήνας. Η υπόθεση του Νοοr 1 είναι ίσως το πιο τρανταχτό παράδειγμα για τον παραπάνω ισχυρισμό.
Εάν για ορισμένους η ελευθεριακότητα είναι συνδεδεμένη με την κατάσταση που επικρατεί στην Πλατεία, θα πρέπει να γνωρίζουνε ότι η σχετική “ελευθερία” που απολαμβάνουν είναι προϊόν των σκληρών νόμων που διέπουν την ελεύθερη αγορά των ναρκωτικών, του trafficking, των μπράβων, της σήψης και της παρακμής. Η “ακυβέρνητη πολιτεία” των Εξαρχείων, η πρωτεύουσα της “ανομίας” έχει τα δικά της αφεντικά που σκορπάνε το θάνατο στη νεολαία. Άβατο στην πλατεία Εξαρχείων υπάρχει μόνο για αυτούς. Για όσους διαπλέκονται οικονομικά με την αστυνομία.
Στα Εξάρχεια σήμερα, μια περιοχή που εδώ και δεκαετίες συνδέεται άμεσα και οργανικά με τους κοινωνικούς πολιτικούς αγώνες, μια περιοχή συνώνυμο της ριζοσπαστικής κριτικής και της αντίστασης στις επιλογές της εξουσίας, η στόχευση του κράτους είναι ξεκάθαρη: στρατιωτικός αποκλεισμός από τις πάνοπλες ομάδες των ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, κρατικής ασφάλειας και αντιτρομοκρατικής, εδραίωση του ναρκεμπορίου στην, εμβληματική για την περιοχή και τους ανθρώπους της, Πλατεία, εξάπλωση των φαινομένων λουμπενοποίησης και κοινωνικού κανιβαλισμού, εκκένωση των δομών κοινωνικής αυτοοργάνωσης, μετατροπή των Εξαρχείων σε ένα χαμηλης αισθητικής διασκεδαστήριο, φθηνής και πειθαρχημένης εργασίας.
Αυτά είναι η καθαρή Πλατεία που ονειρεύονται οι εξουσιαστές: μια πλατεία απογυμνωμένη από τα εξεγερτικά της συμφραζόμενα, μια πλατεία περιζωμένη από μπάτσους και τραπεζοκαθίσματα της κατανάλωσης, όπου στο κέντρο της θα αλωνίζουν οι ναρκέμποροι, σπρώχνοντας την πραμάτεια τους στην αλλοτριωμένη πελατεία τους. Η απαξίωση ενός εμβληματικού για την αναρχική συνθήκη τόπου συμβαδίζει φυσικά με την κατασυκοφάντηση και στοχοποίηση ολόκληρου του αναρχικού χώρου, ως μιας δράκας χουλιγκάνων, ναρκομανών, άλλοτε και προβοκατόρων ή αντικοινωνικών στοιχείων.
Αυτή την εικόνα της Πλατείας, μιας πλατείας των ναρκωτικών και της εξαθλιωτικής αλλοτρίωσης αγωνίζονται με επιμονή να επιβάλλουν χρόνια τώρα, κεφάλαιο και κράτος, αξιοποιώντας όλους τους μηχανισμούς που το χρήμα και ο έλεγχος των κατασταλτικών μηχανισμών τους παρέχει. Είναι άλλωστε αυτοί, κράτος, πρεζέμποροι και μπάτσοι που συναποφασίζουν και δημιουργούν τις ναρκοπιάτσες και όχι οι χρήστες που προστρέχουν για τη δόση τους. Η πλάτεία-άσυλο είναι άσυλο ναρκεμπόρων και διακινητών και όχι των θυμάτων τους. Άσυλο του θύτη και όχι του θύματος.
Όλοι θυμόμαστε άλλωστε στο πρόσφατο παρελθόν την ομάδα ΔΕΛΤΑ να αιματοκυλίζει στα Εξάρχεια όσους νεολαίους είχαν την ατυχία να βρεθούν μπροστά της ύστερα από κάποια διαδήλωση, σύγκρουση ή επιθετική δράση.Οι μόνοι που παρέμειναν ανέγγιχτοι σε αυτές τις επιχειρήσεις ήταν οι έμποροι ναρκωτικών που συνέχιζαν το αντικοινωνικό και εγκληματικό έργο τους. Δυο δρόμους κάτω από τα αστυνομοκρατούμενα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, ανθίζει μία από τις μεγαλύτερες πιάτσες ναρκωτκών, εκεί που πριν από μερικά χρόνια έπεφτε νεκρός από τα πυρά ένστολων αστυνομικών ο αναρχικός μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος.
Και η υποκρισία περισσεύει… Για μερικές μολότωφ στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ προκλήθηκε κυβερνητικό επεισόδιο ενω την ίδια στιγμή δύο τετράγωνα παρακάτω, διακινούνται καθημερινά τεράστιες ποσότητες ναρκωτικών με χαρακτηριστική ευκολία και χωρίς προφυλάξεις. Πιστοί στη στρατηγική μας για διατάραξη της ομαλής κυκλοφορίας ναρκωτικών στην Πλατεία, βρεθήκαμε μαζικά έξω από το 5ο Α.Τ. Εξαρχείων και επιτεθήκαμε στους προστάτες του κυκλώματος διακίνησης, σπάζοντας και βάζοντας φωτιά σε οχήματά τους, στο φυλάκιό τους, στην είσοδο του τμήματος. Η σύγκρουση με τις μαφίες και τους προστάτες τους είναι μέρος του ευρύτερου κοινωνικού και ταξικού αγώνα ενάντια στη συνθήκη της εξαθλίωσης και της υποταγής που θέλουν να επιβάλλουν συνολικά στην κοινωνία το κράτος και το κεφάλαιο.
Το τονίζουμε ξανά: Τα Εξάρχεια της αντικαπιταλιστικής και αντικρατικής δράσης, τα Εξάρχεια της συντροφικότητας και της κοινωνικότητας, ο χώρος ελευθερίας αυτών που αγωνίζονται να αλλάξουν μια πραγματικότητα που αντιμάχεται τα όνειρα τους είναι ένα διαρκές διακύβευμα. Και δεν πρόκειται να το αφήσουμε τρόπαιο στα χέρια του κράτους, των αφεντικών και των μαφιόζων. ΥΓ. Δεν θα μπορούσαμε παρά να εκφράσουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους πολιτικους κρατούμενους και σε όσους αγωνίζονται στις ελληνικές φυλακές, αφιερώνοντάς τους τη συγκεκριμένη ενέργεια, προειδοποιώντας παράλληλα την αστυνομία, ότι την επόμενη φορά που θα σηκώσει χέρι σε κάποιον αιχμάλωτο σύντροφο μας, θα εισπράξει ξανά την οργή μας.
ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΜΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ. ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ.
Πηγή: athens.indymedia
