«Φοράω τη στολή μιας ζωής που δεν είναι ομοιόμορφη.
Πάντα αλληλέγγυος, ποτέ μόνος.
Ξεπερνώντας τα όρια, διευρύνοντας τα σύνορα.
Όλοι αναζητούμε την περιπέτεια και σ’ αυτήν βρίσκουμε αδέρφια.
Ο στρατός ξηράς προσλαμβάνει 15.000 στρατιώτες.
sengager.fr (κατατάξου.fr)
Η θέλησή σας.Η περηφάνειά μας.»
«Διψάω για περιπέτεια στ’ όνομα όσων πεινούν για ελευθερία.
Είμαι ο φύλακας αξιών που είναι ανεκτίμητες.
Πάντα αλληλέγγυος, ποτέ μόνος.
Ξαγρυπνώ για να μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι.
Θέλω να είμαι η νέα πνοή, αμέσως μετά την καταιγίδα.
Εδώ, αλλού, κι ακόμα πιο μακριά.
Θα προχωράω πάντα μπροστά για να μην υποχωρήσουν ποτέ οι άνθρωποι.
Ο στρατός ξηράς προσλαμβάνει 15.000 στρατιωτες.
sengager.fr (κατατάξου.fr)
Η θέλησή σας. Η περηφάνειά μας.»
Η αναβαθμισμένη τελευταία ετήσια καμπάνια για προσλήψεις του Γαλλικού στρατού κόστισε περί τα 3 εκ. ευρώ και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ανανεωμένη τεκμηρίωση, αφίσες, διαφημιστικές πινακίδες, ένα ολοκαίνουργιο site, μια εφαρμογή για υποψηφίους εθελοντές και φυσικά μια σειρά από διαφημιστικά σποτάκια όπως τα δυο πολύ αντιπροσωπευτικά/εξαίσια λυρικά που μεταφράσαμε παραπάνω.
Όπως το ISIS στρατολογεί επίδοξους τζιχαντιστές μέσα από το διαδίκτυο κάνοντας εκτενή χρήση των μέσων δικτύωσης και της ψηφιακής τεχνολογίας, έτσι και ο (πλήρως μισθοφορικός) Γαλλικός στρατός αναζητά να προσελκύσει φρέσκο αίμα μέσα από μια φιλόδοξη διαφημιστική καμπάνια, αυτή τη φορά με αναπτερωμένο ηθικό από τις πρόσφατες επιθέσεις και τον ανανεωμένο ρόλο που καλείται να παίξει τόσο εκτός των συνόρων, συνεχίζοντας επάξια την πολιτική παγκόσμιας (δη πυρηνικής) δύναμης που ποτέ δεν έπαψε να παίζει η Γαλλία, όσο και εντός, συνεχίζοντας την επέκταση της στρατικοποίησης στην καθημερινή ζωή σε συνεργασία με τις δυνάμεις της αστυνομίας, της χωροφυλακής και των υπόλοιπων εσμών-θεσμών.
Και αν στον απόηχο των επιθέσεων στο Charlie Hebdo και το Hyper Cacher, ψηφίστηκε πέρυσι ο Νόμος για την Παρακολούθηση (Loi Renseignement) προωθώντας την ολοκληρωτική ψηφιακή επιτήρηση στη Γαλλία, ενισχύθηκε το αντιτρομοκρατικό σχέδιο Plan Vigipirate με συμμετοχή πλέον του Γαλλικού στρατού στους δρόμους και πέρασε το νομοσχέδιο Loi Macron για τα εργασιακά, οι επιθέσεις του Νοεμβρίου στο Παρίσι ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για έναν νέο γύρο πολιτικο-στρατιωτικο-οικονομικής εξωστρέφειας (διεθνείς δουλειές, “πολύμορφη” επέμβαση στην Μέση Ανατολή και όπου χρειαστεί) όσο και εσωστρέφειας: επέκταση της ξενόφοβης ρητορικής, αλλαγή στάσης στην αντιμετώπιση του προσφυγικού, κήρυξη καθεστώτος έκτακτης ανάγκης με εφαρμογή μακράς διαρκείας και στόχευση όχι μόνο τους “τρομοκρατικούς θύλακες” αλλά και κάθε εστία αντίστασης (βλ. απαγόρευση διαδηλώσεων, έλεγχοι σε σπίτια αντιφρονούντων κτλ.), και εσχάτως, αλαζονική απόπειρα να περάσει ένα ακόμα αντεργατικό νομοσχέδιο (Loi Travail) που βρίσκει όμως σθεναρή αντίσταση.
Αλλά ας επιστρέψουμε για λίγο στη νεο-φασιστική πρόζα των διαφημιστικών κλιπ που μεταφράσαμε όπου εκτυλίσσεται αυτούσιος μπροστά μας ο ιδεολογικός ρόλος του γαλλικού κράτους και στρατού.
Περιπέτεια στις εσχατιές της οικουμένης! Φρουροί των ανθρώπινων αξιών! Σιδηρόφραχτη συντροφικότητα! Εμπροσθοφυλακή της κοινότητας των Γάλλων! Αλληλεγγύη-Αδερφότητα-Ελευθερία!
Πίσω από τις εικόνες και τα λόγια, ορθώνεται το γαλλικό κράτος με τα τρόπαιά του να κρέμονται από τα χέρια, από τη ζώνη και το ειρωνικό χαμόγελό του.
Πόση παραγωγικότητα υπονοεί για τη Γαλλία κάθε ένα από αυτά τα τρόπαια; Ιδού μερικές πρώτες σκέψεις:
- η παραγωγικότητα στη διαχείριση των «ισλαμιστικών» βομβιστικών επιθέσεων από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του γαλλικού κράτους για να κερδίσει το τρόπαιο του φόβου των υπηκόων.
- η παραγωγικότητα της μίζερης καθημερινής ζωής στις πόλεις της Γαλλίας-σε-οικονομική-κρίση με τρόπαιο την αναζήτηση της περιπέτειας στο γαλλικό στρατό.
- η παραγωγικότητα της καλοκατασκευασμένης φιγούρας του «παρανοϊκού μουσουλμάνου» που πάνω της φορτώνονται όλα τα κακά του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού…
- και της διδύμης φιγούρας του πολιτισμένου πρωτοκοσμικού που κινδυνεύει, βάλλεται και οπλίζεται για να υπερασπιστεί το κράτος και τις υπέρτατες “αξίες” του.
- η παραγωγικότητα του μεθοδικού ξηλώματος των κοινωνικών σχέσεων και κάθε κοινοτικότητας με τρόπαιο την προσφυγή στη μόνη κοινωνική σχέση που μοιάζει να επιβιώνει και στην κοινότητά της: αυτή του Κράτους.
- η παραγωγικότητα στην εξάρθρωση του ταξικού, του εξεγερσιακού μίσους με τρόπαιο την ενδυνάμωση του ρατσιστικού.
Χρειάζεται πολλή αυτοπεποίθηση για να φτιάξεις τέτοια κλιπ, να προβάλλεις ως κράτος τέτοιες αξιώσεις επί των υποτελών σου –επί των καρδιών, των μυαλών και των σωμάτων τους. Προϋποθέτει να έχεις ήδη κάνει πολλή δουλειά για να μπορείς να αξιώνεις τέτοια πράγματα!
Βέβαια, τελευταία, οι αξιώσεις αυτές αμφισβητούνται με πολύ πρακτικό τρόπο: πολλοί Γάλλοι με τα μυαλά και τις καρδιές στη θέση τους, εδώ και μερικούς μήνες παραβιάζουν το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και την απαγόρευση διαδηλώσεων και σπέρνουν τη δημόσια αναταραχή με αφορμή τις προωθούμενες εργασιακές μεταρρυθμίσεις. Κάποιοι στη Γαλλία φαίνεται να μην ψήνονται να ρημάξουν δουλεύοντας για να βοηθήσουν τα αφεντικά τους να επιβιώσουν στην κρίση και επιλέγουν να αναζητήσουν την περιπέτεια στο δρόμο. Ετερόκλητες φιγούρες με μόνο συνεκτικό στοιχείο τη σχιζοειδή συνθήκη της μίζερης ζωής στην καπιταλιστική πόλη αρνούνται την προοπτική μιας ακόμη αθλιότερης μητροπολιτικής φυτοζωής και συγκρούονται με τους ένοπλους που θέλουν να τους στείλουν πίσω στις δουλειές, στα σπίτια και στα σχολεία τους.
Απ’ ότι φαίνεται έχουν ανακαλύψει στο δρόμο «και» την περιπέτεια «και» τη συντροφικότητα που τους έταζε το γαλλικό κράτος στην τηλεόραση. Τις μέρες και τις νύχτες που δεν κοιμάσαι όρθιος. Οι αξιώσεις των Γάλλων στρατολογητών εξακολουθούν λοιπόν να τους επιστρέφονται ανεπίδοτες: δεν θα συμμετέχουμε ποτέ στον σκατοστρατό σας!
Dans votre armée de merde ? Jamais !
