“Για να το ξεκαθαρίσουμε άπαξ και δια παντός: Η εξουσία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς εμάς. Εμείς μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν (και μάλιστα καλύτερα). Η εξουσία ρουφάει την ουσία μας. Λεηλατεί τη ζωή”
Η επιβολή της κυριαρχίας δεν γνωρίζει από εθνικά σύνορα και κρατικούς διαχωρισμούς, ούτε συμπυκνώνεται στα χέρια μιας μειοψηφικής ελίτ που εδρεύει σε συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη. Η εξουσία είναι διάχυτη σε κάθε σημείο των μητροπόλεων αυτού του κόσμου, σε κάθε ανθρώπινη σχέση που δομείται κατά τα καπιταλιστικά πρότυπα.
Η εποχή που διανύουμε έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου πολέμου. Ενός πολέμου που πυροδοτείται από την κυριαρχία, μετρά θύματα και είναι ο μόνος τρόπος που έχει για να διαιωνίσει την ύπαρξή της. Εδώ και περίπου 4 μήνες συνεχίζονται οι αναταραχές στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις του γαλλιοκύ χώρου, με αφορμή τη ψήφιση του νέου εργασιακού νομοσχεδίου, παρά τον εντεινόμενο έλεγχο και την καταστολή με αφορμή τις πρόσφατες επιθέσεις του ISIS και εν’ όψει της διοργάνωσης του Euro. Ο αγώνας εκδηλώνεται με όλα τα μέσα, από καταλήψεις σε πλατείες, θέατρα, εργοστάσια μέχρι επιθέσεις σε τράπεζες, εμπορικά καταστήματα και εκτεταμένες συγκρούσεις με τους μπάτσους.
Χωρίς να αυταπατόμαστε, μπορούμε να αντιληφθούμε πως το μέλλον των αιτηματικών αγώνων είναι προδικασμένο και πως τα υποκείμενα των κοινωνικών αγώνων μπορεί να είναι φορείς εξουσιαστικών λογικών, όμως η πραγματικότητα των κοινωνικών αναταραχών αποτελεί αυτό το πεδίο μες στο οποίο μειοψηφίες θα αναπτύξουν σχέσεις ουσιαστικής αλληλεγγύης και ισότητας, θα οδηγηθούν στο αυτοξεπέρασμα του φόβου μέσα από τις συγκρούσεις με τους μπάτσους, θα οδηγηθούν στην ανάπτυξη της συνείδησης πως η ψήφιση ενός νομοσχεδίου δεν είναι τίποτα μπροστά στην ύπαρξη των νόμων, μπροστά στην ύπαρξη κάθε εξουσίας.
Οι αναταραχές στο γαλλικό χώρο ας αποτελέσουν μία ακόμη αφορμή συνάντησης και οργάνωσης της δράσης μας. Η μόνη στάση που μας αρμόζει είναι η ενίσχυση της πολεμικής αντιπαράθεσης, η αντιστροφή του φόβου, η κοινωνικοποίηση αυτής της πραγματικότητας, και ο μόνος τρόπος για να το πετύχουμε αυτό δεν είναι άλλος από την εκτροπή της κανονικότητας σε κάθε σημείο της καθημερινότητας. Οι σπασμένες βιτρίνες στην Μπεζανσόν, τα σαμποτάζ των ΑΤΜ και η πυρπόληση του περιπολικού στο Παρίσι και οι μολότοφ στο αστυνομικό τμήμα της Τουλούζ, ας αποτελέσουν το έναυσμα για να αντιληφθούμε πως οι επαναστατικές προοπτικές διευρύνονται μέσα στα εξεγερσιακά γεγονότα και μέσα από την κοινωνική αποσταθεροποίηση που ούτε αυθύπαρκτη είναι, ούτε αποτελεί παρθενογέννεση. Αλλά, αποτελεί το στόχο του πολύμορφου αναρχικού αγώνα που φέρει και το χρέος της προετοιμασίας της, το χρέος της μεταφοράς του πολέμου στο εδώ και στο τώρα, μακριά από λογικές ανάθεσης, απο λογικής αναμονής για την ωρύμανση των κοινωνικών συνθηκών, το χρέος της προώθησης της συστημικής αποσταθεροποίηση, το χρέος της ανάδειξης των δύο υπαρκτών στρατοπέδων: Ή με αυτό τον κόσμο Ή με τους αρνητές του.
Ως ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης στους εξεγερμένους και στις εξεγερμένες στους δρόμους του Παρισιού, της Τουλούζ, της Λυών και παντού τα ξημερώματα της Πέμπτης 23/6, πυρπολήσαμε τα εκθέματα της γαλλικής αντιπροσωπείας Peugeot-Citroen στην Β. Όλγας στη Θεσσαλονίκη.
Αναρχικός πυρήνας “Les Casseurs”
Υ.Γ. Πέρα από τους εξεγερμένους και τις εξεγερμένες στο γαλλικό χώρο, η ενέργεια είναι αφιερωμένη και στους αναρχικούς συντρόφους Γ. Ναξάκη και Γ. Σαραφούδη που δικάζονται στις 5/7 σε 2ο βαθμό για την ληστεία στον Πυργετό. Οι αναρχικοί αιχμάλωτοι ποτέ δεν είναι μόνοι, η επιθετική αλληλεγγύη θα σπάσει τα κάγκελα της απομόνωσης που επιβάλλει η κυριαρχία.
Πηγή: athens indymedia
