Αναδημοσίευση από asmpa.espivblogs.net
Τα γεγονότα:
Στις 24/8/16, περίπου στις 8.00μ.μ. και καθώς επέστρεφα από το κάλεσμα για την φασιστική, εμπρηστική επίθεση εναντίον της κατάληψης στέγης μεταναστών Νοταρά, δέχθηκα στοχευμένη επίθεση από τα τομάρια της ομάδας ΖΗΤΑ, οι οποίοι εισέβαλαν για τον σκοπό αυτό μέσα στην κατειλημμένη γειτονιά τον Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας. Οι μπάτσοι προσποιούμενοι “τυπικό” έλεγχο, προσπάθησαν να με τρομοκρατήσουν σωματικά και λεκτικά και να αρπάξουν πράγματά μου, όπως το κινητό. Όταν τους ενημέρωσα ότι είμαι καταληψίας των Προσφυγικών υπερασπιζόμενος την γειτονιά και την ταυτότητά μου, αυτό τους προκάλεσε μεγαλύτερη οργή και επιθετικότητα. Απαντώντας στις συνεχείς προκλήσεις τους και επειδή δεν έφερα ταυτότητα μαζί μου, απαίτησα την προσαγωγή μου στο Α.Τ. Αμπελοκήπων, ώστε να “εξακριβώσουν” την ταυτότητά μου. Παράλληλα τους επαναλάμβανα ότι η κίνησή τους αποτελεί ευθεία επίθεση στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών, η οποία, μετά την ψήφιση τροπολογίας στη βουλή, βρίσκεται εκ νέου σε καθεστώς άμεσης καταστολής.
Όταν μετά από χρονικό διάστημα αναμονής, όπου άρχισε σιγά-σιγά να καταφτάνει αλληλέγγυος κόσμος της γειτονιάς και η πολιτική αντιπαράθεση με την συμμορία των ΖΗΤΑ συνεχιζόταν, κατέφτασε περιπολικό και μεταφέρθηκα στο Α.Τ. Αμπελοκήπων, με την κατηγορία της “απείθειας”, αφού μου περάσαν πισώπλατα χειροπέδες, ειδικά ώστε να καταπονήσουν τις ωμοπλάτες και τους καρπούς μου.
Στο Α.Τ. Αμπελοκήπων εξακριβώθηκαν τα στοιχεία μου, ότι δεν διώκομαι για κάτι και ότι δεν κουβαλώ κάτι “παράνομο” πάνω μου. Η μαχητική αντιπαράθεσή μου με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς συνεχίστηκε μέχρι να μου παραδοθεί το έγγραφο σύλληψής μου, με την κατηγορία της απείθειας, πάνω από 3 ώρες αργότερα. Επίσης με ενημέρωσαν ότι θα με μεταφέρουν στην Αλεξάνδρας, μετά από αίτημα της ΓΑΔΑ, όπως και έγινε. Αυτή είναι η μέθοδος που εφαρμόζεται τα τελευταία 3 χρόνια στις πολιτικές συλλήψεις ή τις προσαγωγές αγωνιστών από την γειτονιά των Προσφυγικών. Στις 6.00π.μ. περίπου με μεταφέρανε εκ νέου, αυτή τη φορά στο Α.Τ. Συντάγματος μέχρι τις 9.00π.μ., οπότε και ξεκίνησα για την Π. Ράλλη.
Στην Ευελπίδων έφτασα περίπου στις 1.30μ.μ. όπου συνάντησα αναντίστοιχη για μια υπόθεση “απείθειας” παρουσία ΜΑΤ και υψηλόβαθμων αξιωματούχων, μαζί με την δυναμική παρουσία των αλληλέγγυων συντρόφων, οι οποίοι με υποδέχθηκαν και με συνόδεψαν με συνθήματα από την κλούβα μεταφοράς ως την αίθουσα της δίκης στο κτίριο 3.
Η δίκη άρχισε περίπου στις 7.00μ.μ., με μεθοδευμένη καθυστέρηση της έδρας, ώστε να αρχίσει σχεδόν τελευταία. Αποτέλεσε μια πολιτικά υπαγορευμένη καταδίκη μου και απόδοση ποινής με την σκοπιμότητα των 2 μηνών με δυνατότητα έφεσης, σε μια διαδικασία όπου δεν υπήρχε κανένα πραγματικό ή λογικό ενοχοποιητικό στοιχείο, πέρα από την κατάθεση των μπάτσων, οι οποίοι απουσίαζαν, και της πολιτικής μου ταυτότητας ως καταληψίας και αγωνιστής. Η προσπάθεια των μισθοφόρων κορακιών του κράτους να συγκαλύψουν το στημένο της υπόθεσης συνοδεύτηκε από συνεχείς διακοπές στην απολογία μου και σιγή ιχθύος σε κάθε αναίρεση, είτε του κατηγορητηρίου είτε των συνεχών αντιφάσεων της έδρας σε σχέση με αυτό και την κατάδειξη της ενοχής μου. Τελικά, μου επιβλήθηκε ποινή 2 μηνών με 3ετή αναστολή, για την οποία αρνήθηκα να κάνω έφεση.
Η λήξη της δίκης-παρωδία συνοδεύτηκε από την αποχώρηση των αλληλέγγυων με συνθήματα. Λόγω της ώρας μεταφέρθηκα ξανά στο Α.Τ. Συντάγματος και αφέθηκα ελεύθερος περίπου στις 10.00μ.μ..
Οι πολιτικές και πρακτικές μου επιλογές, καθ’ όλη την διάρκεια των γεγονότων και της δίκης, βασίστηκαν όχι στην προσωπική αθώωσή μου, αλλά στην υπεράσπιση της γειτονιάς και του αγώνα της κοινότητας των Προσφυγικών από την καταστολή και την λεηλασία, αντιλαμβανόμενος τόσο τα επίδικα όσο και τα διακυβεύματα της κατασταλτικής απόπειρας ενάντια στα Προσφυγικά όσο και την, εκ των συγκεκριμένων συνθηκών, θέση μου στο περιβάλλον αυτό.
Στην δική μου αντίληψη κάθε κίνηση ενάντια στα Προσφυγικά είναι κίνηση εναντίον μου, κάθε κίνηση ενάντια στα Προσφυγικά είναι κίνηση επιθετική συνολικά στις καταλήψεις και κάθε επίθεση σε κάθε μια κατάληψη ξεχωριστά αποτελεί κίνηση πολεμική απέναντι στην κατειλημμένη γειτονιά της Λ. Αλεξάνδρας και στον κόσμο του αγώνα γενικότερα.
Η οργανωμένη επιχείρηση εναντίον μου και εναντίον της κατειλημμένης γειτονιάς των προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας, αφού, μπροστά στην συλλογική ισχύ της αντίστασης, βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα να υποχωρήσει ή να αναβαθμίσει την επίθεσή, κατέφυγε εκδικητικά στην κατηγορία της απείθειας. Η καταδίκη μου σε δύο μήνες είναι ένα ελάχιστο κόστος μπροστά στην δυναμική παρουσία της αλληλεγγύης για μια τόσο μικρή δικαστικά υπόθεση. Το ανάχωμα που ορθώθηκε απέναντι στην εισβολή των τομαριών ΖΗΤΑ αποτελεί ένα ακόμη σημείο του οδοφράγματος ενάντια στους σχεδιασμούς καταστολής και λεηλασίας των Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας.
Η στήριξη των αλληλέγγυων συντρόφων μέσα στην γειτονιά των Προσφυγικών, στο Α.Τ. Αμπελοκήπων, έξω και γύρω από τη ΓΑΔΑ το ίδιο βράδυ και τέλος στην Ευελπίδων, έχτισαν ισχύ και κοινότητα.
Επιπρόσθετα:
Τα γεγονότα της 24ης/8 στην Αλεξάνδρας αποτελούν την απόπειρα μιας πρώτης εισβολής μικρής κλίμακας στα Προσφυγικά μετά την ψήφιση της νέας τροπολογίας στη βουλή. Έχει ως βασικό σχεδιασμό να τρομοκρατήσει την γειτονιά και να καταστείλει την αγωνιζόμενη κοινότητα, την ενότητα, την αυτονομία και την επιβίωση της. Είναι η πρώτη πρακτική εφαρμογή των δηλώσεων της Περιφέρειας Αττικής για “συνενοήσεις” με τους κατοίκους της γειτονιάς “προς ωφελώς τους”.
Αποτελεί ταυτόχρονα κομμάτι ενός συνολικού σχεδιασμού καταστολής του κοινωνικού κινήματος με βασικούς στόχους, σήμερα, τις καταλήψεις και τους χώρους αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης. Η έναρξη της καταστολής ενάντια στις πιο αδύναμες καταλήψεις στέγης στα Εξάρχεια τους προηγούμενους μήνες, η συνέχισή της ενάντια στις καταλήψεις στέγης μεταναστών και προσφύγων στην Θεσσαλονίκη, η επαπειλούμενη εκκένωση της Βανκούβερ και τώρα, με το πρόσχημα της αστικής ανάπλασης, των Προσφυγικών, ταυτόχρονα με τις φασιστικές επιθέσεις σε καταλήψεις και χώρους, δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την ζώσα διαπλοκή δικαιοσύνης, μπάτσων, κυβέρνησης, κεφαλαίου, φασιστών. Αφετέρου, φανερώνουν ότι τα χτυπήματα ενάντια στον κόσμο του αγώνα θα συνεχιστούν ακόμα πιο αναβαθμισμένα, όσο κλείνουν για το καθεστώς οι δικλίδες κοινωνικής αποσυμπίεσης, εντείνονται οι παγκόσμιες και περιφερειακές συγκρούσεις και ανακάμπτει εκ νέου το κατακερματισμένο, απομαζικοποιημένο και σε πολιτική αμηχανία, ριζοσπαστικό-μαχητικό κοινωνικό κίνημα.
Την καταστολή του κόσμου του αγώνα ακολουθεί το αβαντάρισμα του φασισμού, όπως αυτό έχει εκδηλωθεί όλο το τελευταίο διάστημα. Σήμερα στην Νοταρά, χθες στην Ανάληψη, στη Ζαίμη, στην Βανκούβερ και αλλού. Αύριο σε κάθε χώρο και έδαφος που θα βρούν κενό ή με μικρής ισχύος αντιστάσεις.
Η ευθύνη για αυτούς τους κατασταλτικούς σχεδιασμούς βαραίνει συνολικά και συλλογικά το ελληνικό κράτος, την πολιτική διακυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ, τα αδιέξοδα της αντικοινωνικής πολιτικής τους παράλληλα με την στήριξη των πιο ακραίων αντιδραστικών κύκλων (εκκλησία, αγορά, αστυνομικοί, στρατοκρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί). Οι σχεδιασμοί αυτοί εντείνονται και επεκτείνονται από τις συνεχώς οξυνόμενες τοπικές και διεθνείς συγκρούσεις και την ταυτόχρονη αδυναμία του καθεστώτος να ελέγξει και να καταστείλει τα βαθιά κοινωνικά και ταξικά χάσματα εντός του ελλαδικού χώρου.
Και κάποιες λεπτομέρειες:
•Ενώ μου χορηγήθηκε κάθε δυνατότητα σε τροφή, την οποία αρνήθηκα, συνολικά υπέστην, με διάφορους μη βίαιους τρόπους, όπως οι συνεχείς μεταφορές, οι αντιανθρώπινες συνθήκες των κελιών και η μεθοδευμένη καθυστέρηση της υπόθεσής μου, στέρηση ύπνου περίπου 36 και 40 ωρών μέχρι την έναρξη της δίκης και την απελευθέρωσή μου από τα χέρια του κράτους.
•Η μεταχείρισή μου στους χώρους κράτησης ήταν συνοδευόμενη από ένα παυλωφικό σύστημα οικειότητας, το οποίο εκίνησε από την στιγμή της ανακοίνωσης της σύλληψης. Συνοπτικά θα ανέφερα ότι πρώτα επιχείρησαν να με κουράσουν σωματικά και στην συνέχεια να με “μαλακώσουν” ψυχολογικά. Όλη η διαδικασία βρισκόταν κάτω από την εποπτεία ανώτερων κλιμακίων της ΓΑΔΑ και των υπηρεσιών ασφαλείας, οι οποίοι επενεργούσαν στην καθοδήγηση της κίνησης των υπαλλήλων τους, στην προανακριτική διαδικασία και την απόδοση της κατηγορίας, στην γραμμή που κατέθεσαν στους δικαστικούς μηχανισμούς και την παρουσία τους στην Ευελπίδων.
•1 ώρα μετά την άφιξή μου στο Α.Τ. Αμπελοκήπων νεαρός άντρας της ασφάλειας ήρθε στο παραθυράκι του χώρου κράτησής μου, ρωτώντας με “σε ποια οργάνωση” είμαι. Του απάντησα ότι είμαι καταληψίας των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας και τον ρώτησα αρχικά σε ποια υπηρεσία είναι αυτός και στη συνέχεια αν είναι της εγκληματικής οργάνωσης της ΕΥΠ, της μαφίας ή του Μιχαλολιάκου. Αρνήθηκε να δώσει οποιαδήποτε απάντηση και αποχώρησε. Κανένας μισθοφόρος του Α.Τ. Αμπελοκήπων, παρά τις ερωτήσεις μου, δεν επιβεβαίωσε ότι ο συγκεκριμένος αναφέρεται εκεί. Ξαναεμφανίστηκε όταν πήγα εκεί για να παραλάβω τα προσωπικά μου αντικείμενα μετά την απελευθέρωσή μου και ξαναέφυγε.
•Η τελευταία φορά που οδηγήθηκαν αγωνιστές των Προσφυγικών σε δίκη για υπόθεση της γειτονιάς ήταν η σύλληψη 7 γειτόνων, τότε από τα μηχανοκίνητα τομάρια των ΔΕΛΤΑ και πάλι την εποπτεία της ΓΑΔΑ, μετά από κάλεσμα μαφιόζου εκμεταλλευτή μεταναστών, ο οποίος είχε εκδιωχθεί από την γειτονιά και υπέβαλε μήνυση στο τοπικό Α.Τ.. Η δίκη έληξε με την αθώωση των αγωνιζόμενων, οι οποίοι κατηγορούνταν για εξύβριση και ελαφρές σωματικές βλάβες.
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΣ ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΥΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
27/8/2016
Δημοσθένης Καραβόλτσιος
Καταληψίας των Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας
Μέλος της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών
