Από τις 13 του Δεκέμβρη, ο Μοχάμεντ Α. κάνει απεργία πείνας ζητώντας να ακυρωθεί η απόφαση απέλασής του και να του χορηγηθεί πολιτικό άσυλο. Σήμερα (30/01) διανύει την 48η ημέρα απεργίας. Η κατάσταση του τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά είναι ιδιαίτερα άσχημη. Ο Μοχάμεντ διώκεται από το αιγυπτιακό στρατοκρατικό καθεστώς, γιατί επέλεξε να δημοσιοποιήσει βίντεο με τις δολοφονίες οπαδών του εκλεγμένου προέδρου Μόρσι από το καθεστώς του Αλ Σίσι κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος που έγινε το καλοκαίρι του 2013. Το ηλεκτρονικό του ίχνος εντοπίστηκε, και από τότε διώκεται από το αιγυπτιακό καθεστώς ενώ έχουν διατυπωθεί και άμεσες απειλές για τη ζωή του.
Έφυγε από την Αίγυπτο και πλέον βρίσκεται στην Ελλάδα από τον Απρίλη του 2015. Ζητάει πολιτικό άσυλο προκειμένου να προστατευθούν η ζωή και η ελευθερία του, οι οποίες απειλούνται άμεσα. Από τον Οκτώβριο του 2016, ο Μοχάμεντ βρίσκεται σε καθεστώς διοικητικής κράτησης στην Γ.Α.Δ. Λέσβου, καθώς έχουν απορριφθεί τα αιτήματά του για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου. Σύμφωνα με το ελληνικό κράτος πρόκειται να απελαθεί άμεσα.
Σήμερα (30/01) επιλέξαμε να καταλάβουμε τα γραφεία της εφημερίδας Αυγή σαν μια κίνηση έμπρακτης αλληλεγγύης στον Μοχάμεντ και τον αγώνα του. Η Αυγή αποτελεί άλλη μια δομή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εκτελεί χρέη προπαγανδιστικού και ιδεολογικού οργάνου και γραφείου τύπου της αριστερής διαχείρισης της εξουσίας.
Ο αγώνας του Μοχάμεντ, όλο το χρονικό διάστημα που διεξάγεται, συνάντησε μπροστά του διάφορα εμπόδια, είτε από την επίσημη εξουσία και τα ανδρείκελά της, είτε από διάφορους πρόθυμους δημόσιους λειτουργούς. Στις 12/01 και ενώ βρίσκεται ήδη σε απεργία πείνας, οι μπάτσοι τον «καθησυχάζουν» για την υπόθεσή του και του ανακοινώνουν πως θα τον μεταφέρουν στην Αθήνα μέσα στις επόμενες μέρες· ο ίδιος συναινεί και «επιστρέφει προσωρινά» στη Γ.Α.Δ Λέσβου. Και κάπως έτσι μεθοδεύεται η απέλασή του, αφού αντί
για την Αθήνα, του ανακοινώνεται πως την επομένη θα απελαθεί στην Τουρκία, με τις διαδικασίες που προβλέπονται από το σύμφωνο ΕΕ-Τουρκίας. Μετά από πιέσεις αλληλέγγυων και δικηγόρων μεταφέρεται ξανά στο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα η απέλασή του να αναβληθεί. Τις επόμενες μέρες ο Μοχάμεντ προσπαθεί να καταθέσει αίτηση αντίρρησης της κράτησής του, αλλά το Βοστάνειο Νοσοκομείο, στο οποίο νοσηλεύεται, με αποκλειστική ευθύνη της διευθύντριας της Α’ παθολογικής κλινικής, Μ. Κουρόγλου, του αρνείται επί μια εβδομάδα τη χορήγηση των απαραίτητων εγγράφων. Όταν τελικά το καταφέρνει, η αίτηση θα απορριφθεί. Το ότι η συγκεκριμένη γιατρός βρίσκεται σε σταθερή συνεργασία με την αστυνομία αποδεικνύεται και από άλλα γεγονότα: στις 24/01, του έδωσε εξιτήριο προκειμένου να διευκολύνει την αστυνομία στην προσπάθειά της να τον απελάσει, παρά την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν η υγεία του· κατάσταση η οποία υποχρέωσε το νοσοκομείο να τον δεχτεί ξανά σαν νοσηλευόμενο ακριβώς την επόμενη μέρα υπό την ευθύνη άλλου γιατρού. Σήμερα (30/01) ο Μοχάμεντ θα καταθέσει αίτηση επανεξέτασης της υπόθεσής του, ζητώντας να του χορηγηθεί πολιτικό άσυλο.
Η υπόθεση του Μοχάμεντ Α. έχει άμεση σχέση με την συνεργασία ελληνικού και αιγυπτιακού κράτους. Το ελληνικό κράτος πραγματοποιεί κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, στο σύμπλεγμα Αίγυπτος-Λιβύη-Κύπρος-Ισραήλ-Ελλάδα, έχει κοινές βλέψεις για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Κύπρου και διατηρεί άριστες και αναπτυσσόμενες εμπορικές σχέσεις με την Αίγυπτο. Με αυτά τα δεδομένα είναι αδύνατο να κριθεί η Αίγυπτος ως «μη ασφαλής» χώρα, ώστε να «δικαιολογείται» η χορήγηση πολιτικού ασύλου.
Η περίπτωση του Μοχάμεντ Α. δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία περίπτωση που ο υποτιθέμενος ανθρωπισμός του ελληνικού κράτους και της αριστερής κυβέρνησης όσον αφορά το μεταναστευτικό ζήτημα, τίθεται σε αμφισβήτηση από τα ίδια τα γεγονότα. Το πολιτικό ή το ανθρωπιστικό άσυλο, σαν θεσμός, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα εργαλείο διαχείρισης πληθυσμών, ασχέτως αν προβάλλεται ως η ύψιστη -κρατική πάντα- ανθρωπιστική ευαισθησία. Και βέβαια, όσο μεσολαβούν κρατικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, το άσυλο αποτελεί απλά ένα κομμάτι των διακρατικών συσχετισμών και αναγκών. Παράλληλα η αριστερή διαχείριση της εξουσίας δείχνει την ευαισθησία της και σε άλλες περιπτώσεις όπως η έγκλειστες μετανάστριες του Ελληνικού, οι οποίες μετά από μία σειρά αγώνων (αποχές συσσιτίου, απεργία πείνας, άρνηση επιστροφής στα κελιά κ.α.) ενάντια στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, τη φυλάκισή τους και την απομόνωση που τους επιβάλλεται και την ανάπτυξη μαχητικών δράσεων αλληλεγγύης, μεταφέρθηκαν εκδικητικά στις φυλακές της Πέτρου Ράλλη προκειμένου να συμμορφωθούν. Προχωρώντας ακόμα παραπέρα, μια εξ αυτών μεταφέρθηκε στα κρατητήρια της Μυτιλήνης.
Η περίπτωση του Μοχάμεντ Α. και η περίπτωση των μεταναστριών του -κλειστού πλέον- κέντρου κράτησης Ελληνικού δείχνουν ότι δεν υπάρχει καμία ανθρωπιστική διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος. Όταν αμφισβητούνται τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις του, όταν οι μετανάστες αγωνίζονται και αυτενεργούν, όταν κλείνουν οι τηλεοπτικές κάμερες και τελειώνουν τα επικοινωνιακά παιχνίδια, το ελληνικό κράτος αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας.
Καμία απέλαση μεταναστών
Δικαίωση του αγώνα του Mohamed A.
Πηγή: athens.indymedia.org
