Φωτιά στον πολιτισμό των ένστολων δολοφόνων και βιαστών
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη του εμπρηστικού μπαράζ που έγινε στις 27 Φλεβάρη στις εγκαταστάσεις του Γαλλικού κράτους στο τετράγωνο Διδότου-Σίνα-Μερλιέ στην Αθήνα. Μια ομάδα συντρόφων πυρπόλησε τρια κτίρια και δυο αυτοκίνητα του Γαλλικού Ινστιτούτου και της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, αφού πέρασε την περίφραξη. Τις ώρες που τα καταπιεσμένα αδέρφια μας στο Παρίσι εξεγείρονται ενάντια στην κρατική τρομοκρατία, δεν μπορούμε να στεκόμαστε απαθείς.
Τα ευρωπαϊκά κράτη διασπείρουν ξενοφοβία και μισαλλοδοξία. Πουλώντας αντιμουσουλμανισμό, φτιάχνουν κλίμα πολέμου. Οξύνουν την στρατιωτικοποίηση που απλώνεται παντού σε όλο τον πλανήτη και σε κάθε τετράγωνο της καπιταλιστικής μητρόπολης. Όλα αυτά, για να υποβιβάζουν διαρκώς τη ζωή των περιθωριοποιημένων, υλικά και αξιακά.
Τα προάστια του Παρισιού, όπου ζουν σε καθεστώς αποκλεισμού οι πιο φτωχοποιημένοι, είναι ζώνες πολέμου. Όπως και τα σύνορα της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Κάθε στιγμή διεξάγεται ένας ολοκληρωτικός πόλεμος. Από τη μια πλευρά είναι τα κράτη, οι θεσμοί τους, τα προνομιούχα στελέχη τους και οι υπηρέτες τους, που προσπαθούν να κρατήσουν την εξουσία τους και τις απολαβές τους, επιβάλοντας διαχωρισμούς. Από την άλλη πλευρά είμαστε όλοι εμείς που η ζωή και η ελευθερία μας δεν χωράνε στη μηχανή του κέρδους. Είμαστε σε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωρίς τέλος. Για να συνεχίσει το κράτος να υπάρχει χρειάζεται τη συστηματική και απεριόριστη βία. Η βίαιη αντεπίθεση είναι η φυσική απάντηση. Η εξέγερση, όπως εκφράζεται στις φωτιές του Παρισιού, είναι το πρώτο βήμα για την καταστροφή της εξουσίας.
Ο εσωτερικός πόλεμος δεν είναι ιδιαιτερότητα του γαλλικού κράτους. Το ελληνικό κράτος εντείνει επίσης τον στρατιωτικοποιημένο αστυνομικό έλεγχο, φυλακίζει μαζικά, επιμηκύνει την αιχμαλωσία επαναστατών, πολλαπλασιάζει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και δολοφονεί. Κάθε κράτος είναι ικανό να κάνει επαίσχυντα εγκλήματα προκειμένου να μην χάσει την κυριαρχία του.
Τον Οκτώβρη του 2014 η γαλλική χωροφυλακή δολοφόνησε με βολή δακρυγόνου τον διαδηλωτή Remi Fraisse. Σήμερα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τα ίδια όπλα, όπως και η ελληνική αστυνομία. Επιπλέον, χρησιμοποιούν πλαστικές ή και μεταλλικές σφαίρες.
Στις 2 Φλεβάρη (2017) στο Aulnay-sous-Bois η γαλλική αστυνομία ξυλοφόρτωσε μια παρέα νεαρών και βίασε με γκλοπ τον Theo. Η αστυνομία, μετά από «εσωτερική έρευνα», δήλωσε ότι ήταν ατύχημα. Οι δικαστές που ανέλαβαν την υπόθεση έβγαλαν την ίδια άποψη. Η γαλλική κυβέρνηση υπερασπίστηκε το «δύσκολο έργο» των μισθοφόρων της, προσθέτοντας ότι θα πρέπει να τηρούνται οι κανόνες.
Ο βιασμός εκφράζει την ρίζα της κρατικής κυριαρχίας. Είναι γυμνή βία στο βάθος της ύπαρξης, χωρίς κανένα σεβασμό, χωρίς κανένα περιορισμό, τρομοκρατία χωρίς εξευγενισμούς.
Ξεπλένοντας το συγκεκριμένο βιασμό, η γαλλική δημοκρατία αναγνώρισε τον βιασμό σαν επίσημη πρακτική. Ο βιασμός είναι η πιο αρχαϊκή εξουσιαστική πρακτική και το κράτος δεν την απαρνιέται ειδικά όταν αντιλαμβάνεται ότι η ισχύς του κινδυνεύει. Αν αυτοί που έπρεπε να μείνουν υποτελείς σαρκάζουν το νόμο, τότε και η εξουσία σαρκάζει τους νόμους της και τα «κοινωνικά της συμβόλαια», ξαναθυμίζοντας τι σημαίνει κατά βάθος κρατική κυριαρχία.
Να μην ξεχνάμε ότι εδώ κανένα σκουπίδι από την ομάδα «δέλτα» δεν τιμωρήθηκε για τις δολοφονικές επιθέσεις της και την σεξουαλική τρομοκρατία που ασκούσε από το 2009. Η αριστερή κυβέρνηση ξαναοργανώνει την ειδική αυτή μονάδα βασανιστών, για να τη βγάλει στους δρόμους.
Στην ιστορία του Theo ξεγυμνώνεται ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, η φιλελεύθερη δημοκρατία και ο καθεστωτικός σοσιαλισμός. Ξεγυμνώνεται κι όλη η απανθρωπιά και η υποκρισία του νόμου.
Γιατί οι Πυρήνες Άμεσης Επίθεσης χτύπησαν δυο πολιτιστικά-εκπαιδευτικά ιδρύματα; Γιατί ανήκουν στο γαλλικό κράτος και πρεσβεύουν την πολιτική του. Γιατί πίσω από τη βιτρίνα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, που είναι το αντικείμενο της Γαλλικής (αρχαιολογικής) Σχολής Αθηνών και τη βιτρίνα της γαλλικής κουλτούρας, κρύβεται η συστηματική τρομοκρατία και η βία αιώνων. Γιατί πρέπει να χτυπηθεί η δολοφονική αδιαφορία που εκφράζουν με τη σιωπή τους οι προνομιούχες ομάδες που δουλεύουν για το κράτος και ειδικά αυτοί που κάνουν καριέρες ως επιστήμονες, διανοούμενοι και δάσκαλοι. Η κρατική δικτατορία στηρίζεται στους απαθείς φιλάνθρωπους, την ίδια στιγμή που προσπαθεί να σπείρει μαζικά τον φασισμό.
Δεν θα λυπηθούμε τα επιτεύγματα αυτού του πολιτισμού. Επιχειρώντας στις 27/2 να καταστρέψουμε εκπαιδευτικές υποδομές του γαλλικού κράτους που αποτελούν το πολιτιστικό του πρόσωπο εδώ, είπαμε: Καμία ανοχή σε όσους στηρίζουν ένα κράτος-βιαστή, καμία συγχώρεση στους ένστολους βιαστές και δολοφόνους.
Η ελληνική κυβέρνηση βιάστηκε να δηλώσει ότι η δράση μας δυναμώνει την «ελληνογαλλική φιλία». Είναι αλήθεια. Τα κράτη δεν έχουν φίλους, όπως είχε πει ο ΝτεΓκωλ. Τα κράτη κάνουν λυκοφιλίες. Δεν υπήρξε ποτέ αντίδραση φιλελεύθερου κράτους προς κράτος για τα εγκλήματά του κατά των καταπιεσμένων. Τα θυμούνται σαν δικαιολογία, μόνο όταν θέλουν να κανονίσουν τους λογαριασμούς τους με στρατιωτικές επεμβάσεις, πάλι με το δικό μας αίμα. Οι έλληνες υπουργοί μπορούν να νοιώθουν φίλοι με τον γάλλο μπάτσο βιαστή. Τους δώσαμε μια αφορμή να εκφραστούν. Κι εμείς μέσα από αυτές τις φλόγες νοιώθουμε λίγο πιο κοντά στα προάστια του Παρισιού.
Οργανώνουμε την αντεπίθεσή μας πέρα από σύνορα, για να ενώσουμε τον κόσμο σε μια δύναμη που θα αφανίσει τους άθλιους θεσμούς και τους στρατούς του αστικού πολιτισμού.
Πυρήνες Άμεσης Επίθεσης – Ομάδα «Ζωντανά Απόβλητα»
7/3/2017
Πηγή: athens.indymedia.org
