Ανάληψη ευθύνης για εμπρησμό στις 11 Ιούνη
-Επανάσταση, γλυκιά μου
Αυτό είναι το σπουδαίο παιχνίδι που λες.
Το παίζουμε στα στενάκια
Με κοτρόνες από το ξηλωμένο πεζοδρόμιο
Ο παλιός κόσμος και τα συντρίμμια του,
Θα τα σαρώσουμε όλα.
Πρέπει να είμαστε αδίστακτοι
Θάνατος στoυς μπάτσους και στους παπάδες.
Όταν μιλάμε για πόλεμο, δεν φλυαρούμε μέσα σε αόριστες φιλοσοφικές ανησυχίες. Ασφυκτιούμε μέσα σε μία αυστηρά ορισμένη ιστορική πραγματικότητα. Και έχουμε απέναντί μας ένα ολόκληρο στρατόπεδο, έναν εχθρό που συσπειρώνεται πάνω στη συνείδηση που θα υπερασπιστεί το υπάρχον. Δεν εχθρευόμαστε, λοιπόν, μόνο τα κυρίαρχα ιδεολογήματα, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αυτά υλοποιούνται στην πράξη, αυτά είναι που μας κλεουν τον άερα.
Μόνο όσοι υποδουλώθηκαν, όσοι εξημερώθηκαν, όσοι υποτάχθηκαν στις επιταγές του καπιταλισμού, θα μπορούσαν να βιώσουν την ελευθερία (ακόμη και αυτή την ελάχιστη “που δεν καταπατά την ελευθερία του άλλου”) μέσα σε μία καθημερινότητα εξαναγκασμών. Υπάρχει άραγε ακόμη κάποιος που βγάζει 8ωρα ρουτίνας στη δουλειά, τρέχει, δεν φτάνει, και του αρέσει; Υπάρχουν ακόμη οι φοιτητές που λόγω κοινωνικής θέσης έχουν το “δικαίωμα” να ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο, να “ζουν τη ζωή τους”, να διαβιόυν “τα καλύτερά τους χρόνια”; Κι όμως ναι. Κι όμως αν κάτι κινδυνεύει να εμφανιστεί ιστορικά ως “γραφικό” είναι ο αγώνας για ελεύθερη και ανεξούσια ζωή.
Το ιστορικό τέλος των ιδεολογιών και των μεγάλων αφηγήσεων, όμως, όπως και κάθε κυρίαρχο ιδεολόγημα, έπρεπε και ακόμη πρέπει να ενσωματωθεί στον τρόπο που δομείται ο εξουσιαστικός κόσμος. Όφειλε και οφείλει να επιβληθεί όπως κάθε συμφέρων των κυριάρχων επιβάλλεται σε κάθε καταπιεσμένο.
Το μητροπολιτικό πανοπτικόν των διάχυτων συστημάτων ασφαλείας, η θέσπιση των τρομονόμων, οι διώξεις αγωνιστών, οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι φυλακίσεις, ο εγκλεισμός για όποιον αντιστέκεται, ήρθαν μάλλον για να επισφραγίσουν ετσιθελικά το φαντασιακό του κυρίαρχου στρατοπέδου και την πίστη του στην αιώνια επιβίωση του εξουσιαστικού κόσμου.
Έχουμε πίστη στην ελευθερία, κι ο αγώνας για την κατάκτησή της θα είναι αδιάκοπος.
Ξέρουμε πως η επανάσταση δεν είναι δουλειά κάποιων λίγων, δεν είναι το ιστορικό χρέος των αναρχικών, ούτε πρόταση ζωής μες στην γενικευμένη καταπίεση. Είναι η αντίληψη της σύγκρουσης με την εξουσιαστική μηχανή και η αντίληψη της οικοδόμησης ενός ανεξούσιου κόσμου. Αυτά θα προστατεύσουμε απο διαχωρισμούς και λογικές πρωτοπορίας. Συγκρουόμαστε με την κυριαρχία στο εδώ και στο τώρα όπως δομούμε και σχέσεις αλληλεγγύης και ισοτιμίας. Να καταστήσουμε τον ιό της επανάστασης όσο πιο μεταδοτικό γίνεται, να διατρέξει το κυκλοφορικό σύστημα της κοινωνίας, να γίνει εφιάλτης για τους εχθρούς της ελευθερίας. Αυτό είναι όλο. Θα εργαστούμε αδιάκοπα για να αποκτήσει η ελευθερία εχθρούς, θα εργαστούμε αδιάκοπα για να αποκτήσει αφιοσιωμένους συμμάχους.
Τα ξημερώματα της 11ης Ιούνη, διεθνής μέρα αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αγωνιστές, πυρπολήσαμε ένα όχημα του καταστήματος Army Club στη Θεσσαλονίκη. Το εν λόγω κατάστημα προμηθεύει μπάτσους και στρατιωτικούς με υλικοτεχνικό εξοπλισμό (όπλα, στολές, αλεξίσφαιρα, μαχαίρια).
Οι αιχμάλωτοι πολέμου δεν είναι ιερές αγελάδες, είναι σύντροφοι και συντρόφισσες που επέλεξαν να επιτεθούν και να πραγματώσουν τις αρνήσεις τους στο εδώ και στο τώρα. Είναι κομμάτι των αγώνων μας, των δράσεων, των επιθέσεών μας. Όσο η καταστολή προσπαθεί να τους απομονώσει, τόσο θα βρίσκουμε νέους τρόπους επικοινωνίας, τόσο θα στέλνουμε εμπρηστικά σινιάλα αλληλεγγύης.
Η διεθνής μέρα αλληλεγγύης στους αιχμάλωτους αγωνιστές είναι μία αφορμή και ευκαιρία για να συντονίσουμε τις δράσεις μας σε διεθνές επίπεδο, να αναδείξουμε τις υποθέσεις των έγκλειστων συντρόφων, να επιτεθούμε σε κράτη και εξουσία. Παρ’ όλα αυτά, οφείλουμε να μην επαναπαυόμαστε στην εκτέλεση ενός καθήκοντος αλληλεγγύης επετειακά. Οφείλουμε να πιάσουμε το νήμα των αγώνων από κει που το άφησαν οι φυλακισμένοι σύντροφοι, να τους συνεχίσουμε μέχρι τέλους. Να τους συνεχίσουμε μέχρι να ξαναβρεθούμε στους δρόμους, στα συνωμοτικά ραντεβού, στις φλόγες που φωτίζουν τις νύχτες, στις συγκρούσεις, στις εξεγέρσεις, στον κοινό αγώνα για ατομική και συλλογική απελευθέρωση.
Εμπρηστικές Περιπολίες
Πηγή: athens.indymedia.org
