Πριν λίγο καιρό συντρόφισσα –μέλος συλλογικότητας και σωματείου της πόλης– μοιράστηκε με τα άτομα της συνέλευσής μας το βίωμά της, καταγγέλλοντας τη «σεξουαλική παραβίαση των ορίων της και τη στέρηση του δικαιώματος για αυτοδιάθεση του σώματός της», όπως η ίδια περιέγραψε τη συνθήκη, από τρεις cis άντρες, δύο εκ των οποίων μέλη του αντιφασιστικού στεκιού Κάμενικ και ένας πρώην μέλος του.
Με το παρόν κείμενο επιχειρούμε αφενός να εκφράσουμε την απόλυτη στήριξή μας στο αίτημα της ίδιας και της συλλογικότητάς της. Για εμάς σημασία έχει το βίωμά της, και εκεί στεκόμαστε. Τόσο οι συγκεκριμένοι τύποι, όσο και τα άτομα που τους στηρίζουν δεν έχουν καμία θέση στα καφενεία και τις εκδηλώσεις μας στο χώρο της Υφανέτ και θα προσπαθήσουμε να διασφαλίσουμε την απουσία τους. Άλλωστε αυτό είναι και ένα από τα ζητούμενα της συνέλευσής μας όλα αυτά τα χρόνια: να καταδείξουμε τέτοιες συμπεριφορές και να τις απομακρύνουμε από τους χώρους μας. Θα θέλαμε, επίσης, να κρατήσουμε αποστάσεις από συλλογικότητες που τους υποστηρίζουν είτε ρητά, είτε σιωπηρά/ουδέτερα.
Αφετέρου, με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό, προχωρούμε σε μια αναλυτικότερη κατάθεση των σκεπτικών μας σχετικά με την κουλτούρα του βιασμού, τα προνόμια, τη διαχείριση περιστατικών έμφυλης βίας από τον ευρύτερο ριζοσπαστικό και α/α χώρο, τη σημασία του βιώματος, της συναίνεσης και των φεμινισμών.
Αναδημοσίευση από Μωβ Καφενείο
