Alfredo Cospito: Δήλωση κατά την ακρόαση της 19ης Ιουνίου 2023 στο Εφετείο του Τορίνο
Δήλωση κατά την ακρόαση της 19ης Ιουνίου 2023 στο Εφετείο του Τορίνο
Αυτή η δήλωσή μου συνδέεται στενά με τη δίκη, διότι εμπίπτει στην ουσία της κυρωτικής μεταχείρισης που μου κάνατε. Επιβολή κυρώσεων στη μεταχείριση που είναι αντισυνταγματική και έρχεται σε αντίθεση με τους δικούς σας νόμους. Κυρωτική μεταχείριση, το 41 bis, που διαστρεβλώνει το ίδιο το νόημα της φυλάκισής μου, επιβάλλοντας μια παράλογη λογοκρισία που περιορίζει το δικαίωμά μου στην υπεράσπιση.
Είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι η δίκη μου έχει χρησιμοποιηθεί ως ένα είδος τσαμπουκά από ένα πολιτικό κόμμα, την «κυβέρνηση», εναντίον ενός άλλου πολιτικού κόμματος, της λεγόμενης «αντιπολίτευσης». Η μεταφορά μου της τελευταίας στιγμής από το ένα τμήμα στο άλλο εν όψει της άφιξης των βουλευτών του PD είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού. Πράγμα που καταδεικνύει πώς η DAP και οι 41 δις έχουν αξιοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς.
Αυτά τα γεγονότα συνδέονται στενά με αυτή τη δίκη, επειδή είναι προϊόν παρελθουσών πολιτικών δυναμικών που οδήγησαν στην απαγγελία κατηγοριών και σε δυσανάλογη καταδίκη μας για πολιτική σφαγή. Το να κλείσω το στόμα μου τώρα, τη μόνη στιγμή που μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, θα σήμαινε ότι εγκρίνω αυτήν την επικίνδυνη και ολοκληρωτική παρέκκλιση. Πριν μιλήσω για το Fossano και τη λεγόμενη «σφαγή» (αν και όσα πούμε θα είναι λίγα, θα αρκούσε να δούμε τις εικόνες των ζημιών που προκάλεσε η τρομερή έκρηξη) για δύο μόλις λεπτά θα πρέπει να αναφέρω τρεις θανάτους. δύο εκ των οποίων είμαι κατά κάποιο τρόπο υπεύθυνος, ο τρίτος θάνατος του Cosimo συνέβη στο κλινικό κέντρο της Όπερας, τμήμα 41 bis.
Είναι όλοι θάνατοι που συνδέονται με την ιστορία μου γιατί συνδέονται με την ατιμωρησία του καθεστώτος στο οποίο έπρεπε να πολεμήσω και να επιβιώσω για ένα χρόνο για να μην υποκύψω. Δεν μπορώ να σιωπήσω, το οφείλω σε όσους καταδικάστηκαν σε θάνατο που είναι κλεισμένοι σε αυτό το κλινικό κέντρο, το οφείλω σε αυτούς που έχουν αφεθεί να πεθάνουν και σε αυτούς που αφήνουν τον εαυτό τους να πεθάνει στη φυλακή Sassari αυτή τη στιγμή για να ακούστηκαν οι φωνές τους. Το οφείλω στον Domenico Porcelli που κάνει απεργία πείνας εδώ και τέσσερις μήνες. Στο πλευρό του τα παιδιά του και η Μαρία Πίντους, η δικηγόρος του. Με υποστηρικτές αυτούς τους λίγους Σαρδηνούς αναρχικούς επαναστάτες, κομμουνιστές και αυτονομιστές που πολεμούν ενάντια στον 41 bis με τίμημα τη φυλακή και την καταστολή. Ο Ντομένικο για το κράτος είναι μαφιόζος, άρα ανυπεράσπιστος, για αυτόν δεν ισχύει το σύνταγμα. Γι ‘αυτόν δεν θα υπάρξει, καμία πασαρέλα των πολιτικών, καμία προσοχή από τα ΜΜΕ. Είμαι σίγουρος, Ο Ντομένικο δεν θα γίνει είδηση ακόμα κι όταν είναι νεκρός. Όπως έχει ήδη συμβεί σε δύο φτωχά καθάρματα που πέθαναν το ένα μετά το άλλο σε απεργία πείνας στη φυλακή Augusta. Και για τα οποία αισθάνομαι υπεύθυνος, γιατί επηρεασμένοι από τη καμπάνια που ακολούθησε την απεργία μου, κινδύνευσαν και οδηγήθηκαν γρήγορα προς το θάνατό. Ο θάνατός τους δεν έχει προκαλέσει αίσθηση, τους έχει τυλίξει μια συνένοχη και άσεμνη σιωπή. Ένας από αυτούς ήταν Ρώσος υπήκοος και απλώς ζήτησε να απελαθεί. Φανταστείτε τι θα είχε συμβεί αν ένας Ιταλός πέθαινε από απεργία πείνας σε μια ρωσική φυλακή… οι ανθρωπιστικές ενώσεις και τα μέσα ενημέρωσης θα είχαν εξαπολύσει την κόλαση. Αντίθετα, ο θάνατός του πέρασε απαρατήρητος, η αδιαφορία ήταν απόλυτη, αποκαλύπτοντας το υποκριτικό, ρατσιστικό, ιμπεριαλιστικό πρόσωπο της Δύσης. Το υποκριτικό πρόσωπο του ίδιου ηθικού κράτους που για να κρατήσει κρυφή την παλιά του συνενοχή κρατά όρθιο το 41 bis freak show. Ένα ανοιχτό μυστικό που αντιστέκεται εδώ και 30 χρόνια, που κανείς δεν έχει το κουράγιο να το αντιμετωπίσει, όποιος το αγγίξει πεθαίνει… και ότι θα τελειώσει, όταν το θελήσουν που το δημιούργησαν και μόνο όταν ο τελευταίος μάρτυρας αυτής της συμφωνίας ανάμεσα στο κράτος και τη μαφία θα είναι νεκρός και θαμμένος μέσα σε αυτά τα τείχη.
Μερικές φορές έχω την αμφιβολία οτι ο θελει το συστημα μου στείλει μήνυμα, γιατί άλλωστε να μεταφερθώ στην Opera, σε αυτό που ο Nordio είχε το θάρρος να ορίσει ως μια ιατρική μονάδα αριστείας. Μια χαοτική και θανατηφόρα παράγκα όπου ηλικιωμένοι και ετοιμοθάνατοι είναι παρκαρισμένοι στη μοναξιά περιμένοντας τον θάνατο. Σε αυτό το υποείδος του ασύλου που στάζουν οι διάδρομοι, το καλοκαίρι έχει σκάμε, ο κλιματισμός δεν λειτουργεί και τον χειμώνα παγώνουμε. όπου στα παράθυρα στόματα λύκων, κατσαρίδες, μυρμήγκια, κουνούπια τρελαίνονται να βασανίζουν κλινήρης, παράλυτους, ηλικιωμένους, ετοιμοθάνατους, τυφλούς.
Μεταξύ Ιουνίου και Οκτωβρίου 2022, σε ένα κλινικό κέντρο που μπορεί να «φιλοξενήσει» 12 άτομα, έξι από αυτούς δεν τα κατάφεραν, δεν επέζησαν. Εάν είστε τυχεροί λίγες μέρες ή ώρες πριν από το θάνατο, μεταφέρεστε στο νοσοκομείο όπου η θεραπεία είναι πιο ανθρώπινη, αλλά όπου πάντα πεθαίνεις ανάμεσα σε αγνώστους, χωρίς τη στοργή των αγαπημένων προσώπων. Όλα στηρίζονται στα αγόρια και τα κορίτσια που φροντίζουν για το καθάρισμα την φροντίδα και τα φάρμακα αλλά και των νοσοκόμων που προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό, αλλά δεν είναι αρκετές. Ο υπεύθυνος γιατρός αποφορτίζει την ευθύνη στις νοσοκόμες, κάνοντας συχνά τον άρρωστο, κάτι που είναι αρκετά ενοχλητικό. Μιλώντας φυσικά για κρατούμενους σε επισφαλείς καταστάσεις υγείας όπου αρκεί να παραμεληθούν λίγο περισσότερο για να οδηγηθούν στον θάνατο ενώ οι αντιρρήσεις από τους αρρώστους είναι σπάνιες.
Κανείς δεν πρέπει να πεθαίνει απομονωμένος σε ένα κελί, κάτω από το ψυχρό μάτι μιας κάμερας που τον βιντεοσκοπεί στο δωμάτιο 24 ώρες το 24ωρο. Όπως συνέβη τον Ιούνιο του 2022 με τον Cosimo Di Lauro. Αυτός ο κρατούμενος πέθανε από πείνα, δεν έκανε απεργία πείνας, απλά είχε σταματήσει να πίνει και να τρώει, σύμφωνα με μαρτυρίες που έχω ακούσει και όχι μόνο από κρατούμενους, «δεν το σκεφτόταν». Ένα πρωί ο φρουρός τον βρήκε νεκρό, παρακολουθούμενος στο κελί του από βιντεοκάμερα, μαγνητοσκοπημένη την αγωνία του, χωρίς κανείς να σηκώσει το δάχτυλό του. Ο Di Lauro δεν έφτασε ποτέ στο νοσοκομείο, σε αντίθεση με τον δικό σας, που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με το παραμικρό σημάδι ασθένειας, ακόμα κι αν δεν διατρέχει άμεσο κίνδυνο ζωής. Ο Cosimo ένας απλός «μαφιόζος» και επιπλέον ανίκανος να συλλογιστεί και να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, αφέθηκε να πεθάνει. Έγινε έρευνα, πάρθηκαν καταθέσεις, όπως και ενός θαρραλέου κρατούμενου, αλλά όλα συγκαλύφθηκαν, τουλάχιστον μέχρι σήμερα…
Πόσα πράγματα έχω δει στα 41 χρόνια μου. Δεν είναι μόνο οι θάνατοι που καλύπτονται, το 41 bis μπορεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και για άλλους σκοπούς. Και αυτή η «ανάρμοστη» χρήση συγκαλύπτεται. Για να συγκαλυφθεί η πολύ ξεκάθαρη χρήση της DAP από την κυβέρνηση για επίθεση στη λεγόμενη «αντιπολίτευση». Μιλάω για την πασαρέλα των βουλευτών του PD στο Σάσαρι και την εργαλειακή χρήση από την κυβέρνηση των πληροφοριών από τη DAP που με αφορούσαν για να κατηγορήσουν το PD. Για να καταλαβαινόμαστε, μιλάω για την ηλίθια τοποθέτηση των Fratelli d’Italia στο κοινοβούλιο. Είναι ενδεικτικό της μεταφοράς μου λίγες μέρες πριν από την άφιξη των βουλευτών (για την οποία είμαι σίγουρος ότι η κυβέρνηση γνώριζε) από ένα «ήσυχο» τμήμα όπου περνούσα τις μέρες μου στη μοναξιά σε ένα τμήμα όπου κατά την διαστρεβλωμένη άποψη του DAP εκεί βρίσκονταν τα «μεγάλα κεφάλια» του Σάσαρι, τα λεγόμενα αφεντικά. Παρεμπιπτόντως έκαναν τα πάντα για να με πείσουν να σταματήσω την απεργία, και που στη συνέχεια στριμώχτηκαν από τα μμε εξαιτίας μου. Κανείς δεν πρόκειται να μου βγάλει από το μυαλό ότι η DAP«εμπνεύστηκε» από την κυβέρνηση. Λίγο μετά την επίσκεψη των βουλευτών, το τμήμα έκλεισε και με μετέφεραν στην Opera.
Πόσες αφελείς παγίδες μου έχουν στηθεί, οι οποίες στη συνέχεια τακτικά απέτυχαν στο ίδιο το σύστημα. Κατάσχεση εγγράφων δίκης που μετατράπηκε σε pizzini, με την γελοία κατηγορία για συμμαχία μεταξύ της μαφίας και των αναρχικών, και την η σουρεαλιστική κατηγορία ότι προσποιήθηκα την απεργία.
Η πεποίθηση που έχω σχηματίσει φέτος είναι ότι το 41 bis δεν έχει πραγματικό στόχο να σπάσει το φαινόμενο των εγκληματικών οργανώσεων. Υπάρχει για να φιμώσει μια γενιά μαφιόζων, που το κράτος χρησιμοποίησε και μετά πρόδωσε πριν από 30 χρόνια. Κλειδώνοντας τους εδώ μέχρι θανάτου, τους κλείνει το στόμα για πάντα, και αυτό από φόβο μήπως βγουν έξω τα σκοτεινά μυστικά της δημοκρατίας και αποκαλυφθούν. Αυτό είναι, όπως είπα, το μυστικό πίσω από το ανέγγιχτο αυτού του καθεστώτος.
Το 41 bis θα καταργηθεί όταν πεθάνει ο τελευταίος άβολος μάρτυρας εκείνης της εποχής. Αυτό φυσικά αν δεν επεκταθεί και στο υπόλοιπο λεγόμενο «σύστημα δικαιοσύνης», να επεκταθεί η βαρβαρότητα δηλαδή, που τείνει να εξαπλωθεί, και να ξεφύγει από τον έλεγχο. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ μαφίας και κράτους, ηγεμονική βούληση, μονοπώλιο βίας, ιεραρχία, αυταρχισμός. Όμως, όταν μπήκα μέσα, κατάλαβα ότι εκτός από αυτά τα αναμφισβήτητα κοινά χαρακτηριστικά, υπάρχει και ένα είδος «προπατορικού αμαρτήματος» που χρειάζεται ένα ελευθεροκτόνο σύστημα όπως το 41 bis, για να κρατά τα κομμάτια μαζί, όπου χωρίς αυτό το σύστημα ως σύνολο θα κατέρρεε. Το άθικτο των 41 bis έγκειται ακριβώς σε αυτό, καθώς έχει γίνει το επίκεντρο ολόκληρου του ολοκληρωτικού δημοκρατικού συστήματος, το πραγματικό πρόσωπο της ιταλικής δημοκρατίας.
Για τα υπόλοιπα, τι να πω… τίποτα δεν έχει αλλάξει, οι φωτογραφίες των γονιών μου κατασχέθηκαν πριν από ένα χρόνο εδώ στο Sassari, και επέστρεψαν με τη σφραγίδα λογοκρισίας κατά την άφιξή μου στην Opera, που κρατήθηκαν ξανά κατά την άφιξή μου στο Sassari. Δεν μπορω να ακούσω μουσικη, καθώς το αίτημά μου να αγοράσω ένα CD player απορρίφθηκε από τη διεύθυνση της φυλακής. Προφανώς τα βιβλία και η μουσική συνεχίζουν να θεωρούνται από τη DAP ως κάτι ανατρεπτικό και βασικά δεν έχουν καθόλου άδικο.
Από τότε που έγινα 41 δεν έχω αγγίξει ένα φύλλο από γρασίδι, ένα δέντρο, ένα λουλούδι, μόνο μπετόν, μπαρ και τηλεόραση. Τους τελευταίους μήνες, με μεγάλη προσπάθεια, κατάφερα να αγοράσω μόνο ένα βιβλίο και μόνο επειδή τα μέσα μιλούσαν για μένα. Οι συνεντεύξεις είναι μόνο μια φορά το μήνα με γυάλινο χώρισμα και με τη μεταλλική φωνή των θυροτηλεφώνων. Οι αδερφές και ο αδερφός μου, που είναι οι μόνοι που μπορούν να έρθουν να με δουν, έρχονται με καλυμμένα τατουάζ και σκουλαρίκια κατά την άφιξή τους, γιατί θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν με κωδικοποιημένα μηνύματα μέσω των σχεδίων των τατουάζ.
Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα παράπονά μου φαντάζουν γελοία μετά από όσα είδα στο κλινικό κέντρο της Opera . Έχω δει με τα μάτια μου το κράτος που ισχυρίζεται ότι είναι ηθικό να εφαρμόζει νομικά αντίποινα στους ηλικιωμένους τους αρρώστους, τους ανυπεράσπιστους και τους ημιδιανοητικούς.
Το αφελές αίτημά μου για βιβλία, μουσική, αναρχικά, επιστημονικά, ιστορικά περιοδικά και ένα γκαζόν που να τρέχω και μερικά δέντρα γίνεται γελοία, σχεδόν σαθρή. Το αντιλαμβάνομαι.
Κατάργηση του 41 bis.
Ευχαριστώ συντρόφισσες και σύντροφοι.
Πάντα για την αναρχία.
Alfredo Cospito
[Σε τηλεδιάσκεψη από τη φυλακή Bancali, Sassari, 19 Ιουνίου 2023]
