Το παρακάτω άρθρο αποτελεί απομαγνητοφώνηση ενημερωτικής συνέντευξης ακτιβίστριας από την λευκορωσία στον Αναρχικό Μαύρο Σταυρό Δρέσδης, σχετικά με τις διαδηλώσεις που γίνονται από την 17η Φεβρουαρίου ενάντια στο καθεστώς Λουκατσένκου με αφορμή τον νόμο περί φορολογίας ανέργων. Να σημείωσουμε πως η απομαγνητοφώνηση – μετάφραση, που έγινε από το baktirio, αποτελεί μια ελεύθερη απόδοση των λεγόμενων της ακτιβίστριας στο μέσο, για τις ανάγκες της κειμενοποιήσης του περιεχομένου της συνέντευξης.
Το ηχητικό αρχείο της συνέντευξης (αγγλικά)
“Ο κόσμος βλέποντας τις φωτογραφίες μπορεί να σκεφτεί ότι η συμμετοχή στις διαδηλώσεις είναι μικρή, ωστόσο ο αριθμός των συμμετεχόντων φτάνει τις 2000 που για τα δεδομένα της λευκορωσίας θεωρείται πολύ μεγάλη συμμετοχή.
Οι αρχικές διαδηλώσεις είχαν καλεστεί από διάφορα πολιτικά σχήματα και σε αυτές συμμετείχαν και μεμονωμένα άτομα για τους δικούς τους λόγους. Στην συνέχεια η συμμετοχή αυξήθηκε και η σύνθεση του κόσμου άλλαξε και τώρα βλέπει κανείς λιγότερες κομματικές σημαίες σε αυτές. Αυτό σημαίνει πως ο κόσμος που κατεβαίνει στις πορείες είναι πέρα από κόμματα. Από τις 17 Φεβρουαρίου που ξεκίνησαν οι πρώτες διαδηλώσεις, εδώ και ένα μήνα, έχουν συλληφθεί 200 άνθρωποι που αντιμετωπίζουν βαριές κατηγορίες. Οι περισσότεροι/ες είναι ακτιβιστές/ριες
Το καθεστώς πλέον έχει γίνει ιδιαίτερα καταπιεστικό και συλλαμβάνει άτομα στο σωρό. Απλό κόσμο που για πρώτη φορά συμμετέχει σε διαδήλωση και δεν ασχολούνταν με τα πολιτικά στο παρελθόν.
Στο στόχο της κυβέρνησης βρίσκονται όσα άτομα αντιστέκονται, καλούν, προπαγανδίζουν συγκεντρώσεις και συμμετέχουν σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να ανακόψει την δυναμική του κινήματος που έχει ξεκινήσει να αναπτύσσεται.
Γιατί το κάνουν αυτό; Για να εμποδίσουν τις αντιδράσεις στο νόμο που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση και αφορά την επιβολή φόρου 200 ευρώ σε ανέργους πάνω του μισού έτους που έχουν φύγει από την χώρα. Αυτό είναι αδύνατο να γίνει μιας και κανείς άνεργος/η δεν μπορεί να πληρώσει αυτόν τον φόρο. Ουσιαστικά αυτός ο νόμος σαμποτάρεται ήδη καθώς μόνο ένα 10 % τον πληρώνει. Το κράτος έχοντας αντιληφθεί πως δεν μπορεί να εισπραχτεί ο φόρος έχει προχωρήσει σε μαζικές συλλήψεις προς παραδειγματισμό. Ωστόσο δεν μπορεί να συλλάβει τον μισό πληθυσμό της χώρας.
Ο νόμος αυτός ήταν η αφορμή που έκανε το κόσμο να κατέβει στους δρόμους. Να εκφράσει την οργή του στην κυβέρνηση ακόμα και των εργαζομένων, καθώς στο μέλλον μπορεί να μείνουν άνεργοι/ες και οι ίδιοι/ες και θα κληθούν να πληρώσουν τον φόρο αυτό υπό την απειλή της σύλληψης. Νιώθουν δυνατοί/ες όσο είναι ενωμένοι/ες και αισθάνονται πως έτσι δεν μπορεί να τους/ις κάνουν τίποτα οι αρχές. Βάζουν φόρους για τα αυτοκίνητα και δεν υπάρχουν δρόμοι, βάζουν φόρους ακόμα και στα μανιτάρια που μαζεύουμε από το δάσος και δεν υπάρχει καμία μέριμνα για εύρεση εργασίας. Ο κόσμος συζητά για τα πάντα, όχι μόνο για αυτόν τον φόρο. Συζητούν για το πόσο χάλια είναι η ζωή τους και πόσο δύσκολη έχει γίνει η επιβίωση, για το πόσο ντρέπονται που ενώ δούλευαν δεκαετίες τώρα δεν μπορούν να ζήσουν. Τους ζητά το κράτος να κάνουν υπομονή, όμως πως μια οικογένεια που έχει τρία και τέσσερα παιδιά χωρίς δουλεία να κάνει υπομονή; Υπάρχει πολύ οργή.
Είναι δύσκολο να προβλέψουμε την προοπτική των διαδηλώσεων. Η κυβέρνηση κινείται περίεργα. Στην αρχή φοβόνταν την καταστολή, ωστόσο στην συνέχεια άλλαξε στάση και την χρησιμοποιεί απειλώντας ότι θα αυξήσουν τα χρόνια φυλάκισης στα άτομα που συλλαμβάνονται για διοργάνωση διαδηλώσεων. Δεν υπάρχει οργανωμένο σχέδιο για το μέλλον ούτε από πολιτικοποιημένα άτομα ούτε από μεμονωμένους/ες συμμετέχοντες. Πάντως ο θυμός είναι μεγάλος και σε περίπτωση που η καταστολή μαζικοποιηθεί θα υπάρξει δυναμική αντίδραση.
Η κυβέρνηση προσπάθησε να ελέγξει τις αντιδράσεις για τον νόμο αναστέλλοντας την ισχύ του για ένα χρόνο. Παρόλη την αναστολή ο κόσμος συνέχισε να κατεβαίνει στον δρόμο και πραγματοποιούνταν πορείες προς κυβερνητικά κτίρια. Αυτό αποτελεί γνωστό παιχνίδι της κυριαρχίας με σκοπό την αποδυνάμωση της δυναμικής των διαδηλώσεων, και την συρρίκνωση του κινήματος, να κουραστεί ο κόσμος να κατεβαίνει στις κινητοποιήσεις και να μην υπάρχει αποτέλεσμα. Αυτή είναι και η ανησυχία μας, δεν θεωρούμε ότι είναι πολιτικοποιημένοι/ες και αρκετά ριζοσπατικοποιημένοι/ες ώστε να συνεχίσουν και να εμείνουν στην θέση τους, καθώς δεν υπάρχει κάποιο όραμα, πράγμα το οποίο είναι λογικό και αναμενόμενο από τον «απλό» κόσμο που συμμετέχει για πρώτη φορά σε τέτοιες πολιτικές διεργασίες. Είναι λογικό απλά να εκφράζουν αυτό που θέλουν χωρίς να μπορούν να αυτοοργανωσούν τις επιθυμίες τους.
Μια αλλαγή που έχει συμβεί είναι στα αιτήματα των διαδηλώσεων πλέον αίτημα είναι η αλλαγή του καθεστώτος, να φύγει ο Λουκατσένκο. Ένα άλλο ζήτημα που αναγνωρίζουμε είναι ότι οι διοργανωτές είναι σε μεγάλο μέρος τους υποκινούμενοι από τα κόμματα της αντιπολίτευσης οι οποίοι κανονίζουν διάφορα ραντεβού στα οποία δεν συμμετέχουν όλοι ταυτόχρονα, μιας και δεν τα πάνε καλά μεταξύ τους. Προσπαθούν να προωθήσουν τις δίκες τους ατζέντες, που περιλαμβάνουν ανθρωπινά δικαιώματα, εκ δημοκρατικοποίηση και εθνικιστικά στοιχεία, αλλά αυτο μέσα από το δικό τους σκεπτικό και πρίσμα του πως βλέπουν τα ίδια τα θέματα ως κόμματα ή ως κινήματα. Ο κόσμος δεν είναι συνηθισμένος σε τέτοιες διαδικασίες και δεν έχει συνηθίσει στο να προσβλέπει σε κάτι μέσα από την αυτοοργάνωση . Για αυτό φοβάμαι ότι οι διαδηλώσεις θα καπελωθούν από αυτά τα κόμματα και θα αλλάξουν τα αιτήματα ή θα καναλιζαριστούν από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, χωρίς να αντικατοπτρίζουν τα πραγματικά αιτήματα του κόσμου.
Στις 25 Μάρτιου έχει καλεστεί η μεγαλύτερη διαδήλωση που συ πέφτει και με τη μέρα ανεξαρτησίας που ανέκαθεν εορταζόταν από την αντιπολίτευση ως εθνική εορτή. Συνήθως απλός κόσμος δεν συμμετέχει σε αυτή, αλλά τώρα υπάρχουν καλέσματα από παντού και έχει πιο κοινωνικά χαρακτηριστικά. Υπάρχει μια αντίφαση για τους αναρχικούς αναρχικές: θα ήταν περίεργο από τη μια να συμμετέχουν σε κάτι τέτοιο, αφού πολιτικά δεν θα το έκαναν, αλλά τώρα θα ήταν περίεργο και να απέχουν, αφού έχει αλλάξει κάπως η νοηματοδότηση του καλέσματος. Επίσης είναι και ευκαιρία να ακουστεί μια άλλη γνώμη ως αντίλογος στο εθνικιστικό αφήγημα της αντιπολίτευσης. Να αναδείξουμε ότι η αλλαγή στο πρόσωπο του ηγέτη δεν θα επιφέρει αλλαγή στην κοινωνία έτσι όπως το σκέφτονται. Για αυτό πολλές συλλογικότητες καλούν στη διαδήλωση για να βγουν με το δικό τους λόγο.
Υπάρχουν πάνω από 55 άτομα που βρίσκονται προφυλακισμένα και που έχουν ανάγκη από τρόφιμα, κάποια από νομική βοήθεια, ενώ μερικά αντιμετωπίζουν και κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες λόγω της αντίστασής στους μπάτσους. Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στις 25 μιας και είναι ξεκάθαρο ότι το καθεστώς ετοιμάζεται να καταστείλει μαζικά τις διαδηλώσεις εκείνη τη μέρα και έτσι προετοιμαζόμαστε όσο μπορούμε. Δε ξέρουμε ακόμα πόσα περισσότερα άτομα θα χρειαστούν οικονομική βοήθεια. Κινήσεις αλληλεγγύης έχουν γίνει σε διάφορες πρεσβείες. Είναι καλό να δημοσιοποιηθεί το ζήτημα στην ευρώπη και η αντιπληροφόρηση να βοηθήσει σε αυτό, έτσι ώστε να φανεί το αληθινό πρόσωπο του Λουκατσένκο που δεν είναι καθόλου τόσο φιλελεύθερο όπως παρουσιάζεται.”
