ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ
ο απόγευμα της Πέμπτης 14/9 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στην περιοχή του Περάματος από δεκάδες αντιφασίστες/στριες του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού/αυτόνομου χώρου. Κινηθήκαμε σε κεντρικούς δρόμους της περιοχής με κείμενα, τρικάκια και συνθήματα, περνώντας από τα τοπικά γραφεία της χ.α. και του εργοδοτικού της εθνικιστικού σωματείου Αγ. Νικόλαος, στα οποία γράφτηκαν συνθήματα και πετάχτηκαν χρώματα.
Ακολουθεί το κείμενο και φωτογραφίες από την παρέμβαση.
4 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ
4 χρόνια έχουν περάσει από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη όταν ένα σκατόψυχο μπούγιο 30 και πλέον φασιστών «τάγματος εφόδου» της χρυσής αυγής, επιτέθηκε στον ίδιο και την παρέα του με ρόπαλα, πτυσσόμενα γκλοπ και μαχαίρια. Λίγες μέρες μετά την δολοφονική επίθεση κατά συνδικαλιστών της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του ΠΑΜΕ στο Πέραμα. Έναν χρόνο μετά τη δολοφονική επίθεση κατά αιγυπτίων ψαράδων στο σπίτι τους και πάλι στο Πέραμα.
Στις μέρες μας, ο συστημικός ρόλος των φασιστών και η δημόσια παρουσία τους φαίνεται μειωμένη σε σχέση με κάποια χρόνια πριν που λειτουργούσαν ως “ανεπίσημη” κρατική υπηρεσία καταστολής μεταναστών, αγωνιστών, διαφορετικών, με τη συγκρότηση “ταγμάτων εφόδου”. Μια λειτουργία που τέθηκε σε αναστολή όταν οι μελανοχίτωνες φρουροί του καθεστώτος θέλησαν να διαμορφώσουν οι ίδιοι την ατζέντα των επιθέσεων τους, κλιμάκωσαν τις βίαιες ενέργειες τους διεκδικώντας την ηγεμονία από την επίσημη κρατική βία και μετατράπηκαν από μηχανισμός τρομοκράτησης και επιβολής της κοινωνικής-ταξικής ειρήνης σε αιτία πρόκλησης κοινωνικών αντιδράσεων και συγκρούσεων μεγάλης κλίμακας, ειδικά μετά τη δολοφονία Φύσσα.
Ακολούθησε το πιο σύντομο ανέκδοτο, αυτό του κρατικού-θεσμικού-μιντιακού αντιφασισμού, όλων εκείνων των μηχανισμών και προσώπων που είχαν πριμοδοτήσει τους φασίστες το αμέσως προηγούμενο διάστημα. 4 χρόνια μετά, στη δίκη-παρωδία της νεοναζιστικής συμμορίας ακόμα “διερευνάται” γιατί δεν έγινε καμία προσαγωγή από τους παρόντες αστυνομικούς ούτε ενός από τους τραμπούκους του «τάγματος εφόδου» πέραν του αυτουργού Ρουπακιά όπως και οι ευθύνες των δραστών και της πολιτικής ηγεσίας που έδινε τις σχετικές εντολές γι’ αυτή και δεκάδες άλλες επιθέσεις.
Η συγκυριακή ύφεση, ωστόσο, της δημόσιας φασιστικής επιθετικότητας δεν πρέπει να παραπλανά. Οι φασίστες ήταν, είναι και θα είναι το μακρύ χέρι του κράτους και τα τσιράκια-προστάτες των αφεντικών, είτε ως εμπροσθοφυλακή είτε ως κατασταλτική εφεδρεία. Μέσα σε περιβάλλον συστημικής κρίσης-αστάθειας και κοινωνικής ρευστότητας έχουν πάντα σημαντικό ρόλο να επιτελέσουν σύμφωνα με τις κυριαρχικές επιλογές και τις ενδοκαθεστωτικές ανακατατάξεις. Εξάλλου, οι νεοναζί βουλευτές συνεχίζουν να στρογγυλοκάθονται στα βουλευτικά έδρανα υποστηριγμένοι από εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, που συνειδητά συνεχίζουν να τους οπλίζουν το χέρι.
Είναι σημαντικό να επιμείνουμε και να δράσουμε ώστε ο δημόσιος χώρος να (συνεχίσει να) νοηματοδοτείται ως πεδίο αντίστασης και ελευθερίας, αποτρέποντας την επανεμφάνιση φασιστικών ταγμάτων εφόδου-κρούσης. Να μην αφήσουμε καμία φασιστική επίθεση να ξεχαστεί. Να μεταφέρουμε το μήνυμα στον φασιστικό συρφετό ότι οι αντιφασίστες κι οι αντιφασίστριες θα στέκονται πάντα με συνείδηση και αποφασιστικότητα απέναντί τους. Μέχρι την οριστική εξάλειψή τους από την κοινωνία και την ιστορία μαζί με κάθε μορφή εξουσίας και εκμετάλλευσης.
Γιατί ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι θεσμικός ούτε διαταξικός και δεν διεκπεραιώνεται στις αίθουσες των δικαστηρίων. Είναι κοινωνικός-ταξικός, αντιθεσμικός, αδιαμεσολάβητος, αυτοοργανωμένος, ακηδεμόνευτος, ρηξικέλευθος και δίνεται στους δρόμους και στις συνειδήσεις. Ως αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στον αναδυόμενο σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου, του κράτους, των υπερεθνικών μηχανισμών εξουσίας. Ενάντια στον πολιτισμό του φόβου και της εξατομίκευσης. Ενάντια στην κατάντια του ρατσισμού, του εθνικισμού-πατριωτισμού, του σεξισμού, των κοινωνικών διακρίσεων.
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
αντιφασίστες-αντιφασίστριες από τις περιοχές του Πειραιά
Πηγή: athens.indymedia.org
