Αναδημοσίευση από Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
Ακούμε από τα κανάλια για την «Τραγωδία» της Πύλου ή για το «Δυστύχημα». Αυτοί είναι οι τίτλοι που προσπαθούν να εξωραΐσουν την κρατική δολοφονία 550 ανθρώπων. Στις 14 Ιουνίου 2023 κοντά στην Πύλο βούλιαξε πλοιάριο με εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες με αποτέλεσμα μέχρι στιγμής πάνω από εκατό πνιγμένους και αρκετές εκατοντάδες αγνοούμενους, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά (υπολογίζονται πάνω από 100). Η αρχική εκδοχή ήταν ότι ενώ το ελληνικό λιμενικό είχε ενημερωθεί από τη Frontex από τις 14:30 το μεσημέρι για το πλοιάριο, και ενώ το προσέγγισε, άφησε αυτούς του ανθρώπους να πνιγούν μπροστά στα μάτια του, επειδή υποτίθεται εκείνοι ζήτησαν να μην τους βοηθήσουν (παρότι υπάρχουν δεκάδες κλήσεις προς το τηλέφωνο alert που λειτουργεί στη Μεσόγειο και οι άνθρωποι φαίνονται στις φωτογραφίες να ζητούν βοήθεια με τα χέρια σηκωμένα). Και ενώ αυτή η εκδοχή αποτελούσε σε κάθε περίπτωση κρατική δολοφονία, σοκαρισμένοι ενημερωθήκαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν εγκαταλείφθηκαν απλώς να πεθάνουν από το ελληνικό λιμενικό, αλλά δολοφονήθηκαν ευθέως. Από τις μαρτυρίες των επιζώντων αποδεικνύεται ότι το λιμενικό ρυμούλκησε το πλοιάριο και ενώ οι άνθρωποι που επέβαιναν σε αυτό δεν είχαν πιει νερό ούτε είχαν φάει επί 4 μέρες, ενώ παρακαλούσαν για βοήθεια, προσπάθησε να τους τραβήξει και να τους πετάξει στα ιταλικά ύδατα, δηλαδή όπως κάνει καθημερινά πετώντας ανθρώπους σε ακυβέρνητες σχεδίες ή βάρκες χωρίς μηχανές, εγκαταλείποντας τους να πεθάνουν. Στην προσπάθεια τους αυτή βούλιαξαν το σκάφος και στη συνέχεια εγκατέλειψαν όλους αυτούς τους ανθρώπους να πεθάνουν. Στην Ελλάδα 2.0 του Μητσοτάκη μπορείς να δολοφονήσεις εν ψυχρώ 550 ανθρώπους και να μην διωχθείς καν, για τα μάτια του κόσμου.
Οι επαναπροωθήσεις (τα γνωστά pushbacks) αποτελούν σταθερή πρακτική του ελληνικού κράτους εδώ και αρκετά χρόνια, κάτι που όμως το ίδιο αρνείται, παρά την πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων που έχουν έρθει στη δημοσιότητα από μεγάλα δημοσιογραφικά μέσα του εξωτερικού και παρ’ όλη την κατακραυγή ακόμα και διεθνών οργανώσεων για την πρακτική αυτή. Και πέραν των pushbacks που γίνονται στο υδάτινο νεκροταφείο της Μεσογείου, (παράνομες) επαναπροωθήσεις γίνονται και από τον στρατό στον Έβρο αλλά και από τους διάφορους παρακρατικούς μηχανισμούς που επί χρόνια δρουν ανενόχλητοι, αλλά ακόμα και από τα αστικά κέντρα από τους ένστολους φασίστες της ΕΛ.ΑΣ. H Ευρώπη-φρούριο υψώνει τα τείχη της, με την Ελλάδα στον ρόλο του μαντρόσκυλου (έναν ρόλο που η ίδια αναλαμβάνει πρόθυμα, με το αζημίωτο φυσικά).Αυτό που γίνεται ξεκάθαρο είναι ότι η πολιτική της φύλαξης των συνόρων απαιτεί όλο και περισσότερους νεκρούς.
Φτωχοί μετανάστες σε αναζήτηση καλύτερης μοίρας ως αποκλεισμένοι ενός συστήματος που προκαλεί πολέμους, κρίσεις και φτώχεια για τους πολλούς, ανεβαίνουν σε πλοία-κινούμενα φέρετρα διακινδυνεύοντας τη ζωή τους. Καθώς αυτοί οι άνθρωποι δε διαθέτουν τα χρήματα που απαιτεί το ελληνικό κράτος, για να γίνουν “golden visa” επενδυτές, γίνονται αναλώσιμοι και παράπλευρες απώλειες. Αυτό που πετυχαίνουν οι φράχτες του Έβρου δεν είναι η μείωση της μετανάστευσης, αλλά ουσιαστικά κατευθύνουν τους απελπισμένους σε πολύ πιο επικίνδυνα περάσματα με θανατηφόρες συνέπειες.
Αλλά ακόμα κι αν καταφέρουν να φτάσουν, αυτό που τους περιμένει είναι κλειστά κέντρα κράτησης, βασανισμοί, ξυλοδαρμοί, κλοπές από τα «όργανα της τάξης», εκδικητική καταστροφή των εγγράφων τους, ελλιπής πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μειωμένη πρόσβαση στο αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμα στο άσυλο μέσω μιας σειράς νόμων που την περιόρισαν ξανά και ξανά γελοιοποιώντας στην πράξη κάθε έννοια «ανθρώπινου δικαιώματος» και «διεθνών συμβάσεων» (με κορυφή αθλιότητας τον τελευταίο νόμο για το άσυλο), αναγνώριση για πρόσφυγες από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και τη Σομαλία, της Τουρκίας ως ασφαλούς χώρας (!), ρατσιστικές και ξενοφοβικές συμπεριφορές, επιθέσεις στον δρόμο, μηδενική πρόσβαση στην αγορά εργασίας, μηδενική πρόσβαση σε ουσιαστικά προγράμματα ένταξης. Και όσοι “τυχεροί” καταφέρουν να βρουν δουλειά έρχονται αντιμέτωποι με άθλιες συνθήκες εργασίας, ανασφάλιστοι, ακόμα και με σφαίρες των αφεντικών όταν ζητούν τα μεροκάματα τους.
Οι ταλαιπωρημένοι, οι κυνηγημένοι εξαιτίας των πολέμων και των διώξεων κάθε εξουσίας και κάθε κράτους, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες/μετανάστριες, βρίσκονται στην καρδιά της αλληλεγγύης μας. Είναι ταξικά αδέρφια μας, το πιο υποτιμημένο, κακοπληρωμένο και επισφαλές μέρος της τάξης μας, βορά στα δόντια κάθε μικρού και μεγάλου αφεντικού. Είναι καθήκον μας να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά και την ελεύθερη μετακίνησή τους, σβήνοντας τις συνοριακές γραμμές που οι εξουσίες χάραξαν για τους υπηκόους τους, αλλά όχι για τα εμπορεύματα των αφεντικών και απαιτώντας άμεση νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών.
Απαιτούμε να σταματήσουν τώρα τα pushbacks. Απαιτούμε να ανοίξουν άμεσα τα σύνορα και να απεγκλωβιστούν οι μετανάστες/μετανάστριες. Απαιτούμε την παροχή δημόσιας περίθαλψης και στέγης για όσους και όσες επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα και τη χορήγηση των απαραίτητων εγγράφων για όσους και όσες επιθυμούν να μεταβούν σε λοιπές χώρες της Ευρώπης. Απαιτούμε να κλείσουν τώρα τα κολαστήρια-στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/μεταναστριών και να αρθούν τα κωλύματα στις διαδικασίες χορήγησης ασύλου, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί και η αποστέρηση εργασιακών και προνοιακών δικαιωμάτων από τους μετανάστες και τις μετανάστριες.
Στο πλευρό πάντα των αδύναμων, των καταπιεσμένων, των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου, ανεξαρτήτως χρώματος και θρησκείας, ντόπιοι και «ξένοι» ενώνουμε τα χέρια, υψώνουμε τις γροθιές μας.
ΣΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ, ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΧΤΙΖΕΤΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΛΙΜΕΝΟΜΠΑΤΣΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ – Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΝΙΞΕΙ
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ PUSHBACKS
ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ – ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΑΝΤΙ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
Ελευθεριακη Πρωτοβουλια Θεσσαλονίκης
