Αναδημοσίευση απο athens indymedia
[Ξάνθη] ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ – Παρέμβαση στη συναυλία του ΛΕΞ
Την Κυριακή 02/07/2023 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στην συναυλία του ΛΕΞ στο γήπεδο της Ξάνθης.
Λίγο πριν ξεκινήσει το λάιβ, ενημερώσαμε τους διοργανωτές ότι θέλουμε να γίνει μια ολιγόλεπτη παρέμβαση, η οποία περιελάμβανε το άνοιγμα ενός πανό και την ανάγνωση ενός κειμένου πάνω στο stage.
Μας επέτρεψαν να ανέβουμε στο stage με το πανό, όχι όμως να διαβάσουμε το κείμενο σε μικρόφωνο γιατί όπως μας είπαν “δεν μπορούμε να σταματήσουμε τη μουσική”.
Η παρέμβαση, έστω και με αυτό τον τρόπο ολοκληρώθηκε, το πανό έμεινε για αρκετά λεπτά ανοιχτό σε κοινή θέα, με τον παρευρισκόμενο κόσμο – ο οποίος ήταν μερικές χιλιάδες – να ζητωκραυγάζει και συνθήματα (κυρίως αντικρατικά και αντιφασιστικά) να ακούγονται όπου μας επέτρεπαν τα κενά της μουσικής.
Ακολουθεί οπτικοακουστικό υλικό καθώς και το κείμενο της παρέμβασης.
Το κείμενο:
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Το ελληνικό κράτος δολοφονεί! Στις 15/06 ανοιχτά της Πύλου ένα αλιευτικό πλοίο ανετράπη με αποτέλεσμα τον θάνατο πάνω από 600 ανθρώπων. Η εμπλοκή του λιμενικού και του ελληνικού κράτους αδιαμφισβήτητη. Το λιμενικό δεν μπήκε καν στην διαδικασία διάσωσης, αλλά συμφωνά με τις αδιάσειστες μαρτυρίες των επιζώντων, η βύθιση του πλοίου άρχισε μετά από την προσπάθεια ρυμούλκησης του λιμενικού μέσω σχοινιού. Το λιμενικό, πιθανότατα, προσπάθησε να μετακινήσει το πλοίο στις ζώνες διάσωσης της Μάλτας ή της Ιταλίας προκειμένου να μην έχουν οι ίδιοι την ευθύνη διάσωσης. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα ακόμη έγκλημα που οδήγησε σε μαζικές δολοφονίες και όχι σε ένα μεμονωμένο περιστατικό. Το ελληνικό κράτος αυτή την στιγμή διεξάγει πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών. Ο πόλεμος αυτός συμβαίνει κάθε στιγμή που περνάει, όχι μόνο όταν ο δείκτης των νεκρών σε μια μέρα υπερβαίνει κάποια συγκεκριμένη τιμή και αναγκάζεται το κράτος να προβεί σε υποκριτικές ενέργειες, να κηρύξει τριήμερο εθνικό πένθος και να χύσει κροκοδείλια δάκρυα. Οι θανατοπολιτικές του ελληνικού κράτους για την διαχείριση των μεταναστών περιλαμβάνουν: άμεσες ή έμμεσες δολοφονίες, βασανιστήρια, κακοποίηση και εξευτελισμό, ληστείες προσωπικών αντικειμένων, εγκλεισμό σε κέντρα κράτησης και φυσικά παράνομες επαναπροωθήσεις είτε μέσω στεριάς (Έβρος), και των μοιραίων καταδιώξεων στην Εγνατία, είτε μέσω ανοιχτής θαλάσσης.
Αυτή είναι η θανατοπολιτική του κράτους σε όσους εχθρεύεται και σε όσους θεωρεί αναλώσιμους. Σε όσους «περισσεύουν» από αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννά τη φτώχια και την εξαθλίωση, την προσφυγιά και τον πόλεμο. Φτάσαμε στο «σωτήριο» έτος 2023 και άνθρωποι πεθαίνουν στο δρόμο και σε καρότσες αγροτικών, περιμένοντας το ασθενοφόρο που δεν έφτασε, στις λίστες αναμονής για ένα χειρουργείο, με τις ελλείψεις σε ιατροφαρμακευτικό υλικό και προσωπικό στο ακρωτηριασμένο, από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ΕΣΥ να είναι ανυπολόγιστες. Την ίδια ώρα, οι θάνατοι από τα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα» σημειώνουν ρεκόρ, με πάνω από 70 ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους από τις αρχές του έτους, να γίνονται «θυσία» στο βωμό του μέγιστου κέρδους. Αυτή είναι η αντιμετώπιση και η ευαισθησία του κράτους και των αφεντικών για την ανθρώπινη ζωή.
Και η λίστα με τη σαπίλα της κοινωνίας συνεχίζεται με κυκλώματα trafficking σε Ηλιούπολη και Κολωνό, με επικεφαλής μπάτσους, μεγαλογιατρούς, πολιτικούς και όλα τα «σεβαστά» και «τίμια» πρόσωπα αυτής της συντηρητικής κοινωνίας, τις διάφορες υποθέσεις των παιδοβιαστών που πέρασαν στα ψιλά γράμματα και κουκουλώθηκαν, καθώς και τον αυξανόμενο αριθμό των γυναικοκτονιών που τείνει να γίνει κανονικότητα στο μυαλό του καθενός μας.
Απέναντι σε αυτό το σάπιο σύστημα εξουσίας που στη φύση του έχει τον θάνατο και την εξαθλίωση, η μόνη προοπτική βρίσκεται και θα βρίσκεται στους δρόμους, στη συνολική πάλη ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια στον καπιταλισμό και την πατριαρχία. Κόντρα στην απογοήτευση και τον ατομισμό, και με φάρο μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση, να δομήσουμε στην πράξη τη δικιά μας αντιπρόταση απέναντι στην κρατική-καπιταλιστική δυστοπία.
Να μη συνηθίσουμε το θάνατο, δεν είναι ατυχήματα αλλά κρατικές δολοφονίες!
Να αντισταθούμε απ’ άκρη σ’ άκρη ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας.
Θέλουμε τις γειτονιές μας καθαρές από φασίστες και συντηρητικούς επιφανείς πολίτες!
Εδώ και τώρα καθημερινός αγώνας μαζί με τις μετανάστριες μέχρι το γκρέμισμα κάθε φράχτη, κάθε φυλακής!
Αναρχικές/Αναρχικοί
