Αναδημοσίευση από athens indymedia
Από τη Γαλλία μέχρι την Ελλάδα… η φλόγα της κοινωνικής εξέγερσης είναι ο εφιάλτης τους!
Το βράδυ της Πέμπτης 6 Ιούλη επιτεθήκαμε στο Γαλλικό Προξενείο της Πάτρας την ώρα που αυτό φυλασσόταν από αστυνομικές δυνάμεις. Ομάδα συντροφισσών και συντρόφων, κινηθήκαμε κάτω από τη μύτη της αστυνομικής φρουράς, η οποία βρισκόταν στο σημείο με κλουβάκι με αποκλειστικό στόχο να μη δεχτεί επίθεση το προξενείο και πετάξαμε μπουκάλια με κόκκινες μπογιές προς αυτό. Ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις βρισκόντουσαν ακριβώς μπροστά από το κτήριο, κατά την εμφάνισή μας τους απωθήσαμε με αποτέλεσμα αυτοί να τρέξουν να κρυφτούν με «ψυχραιμία», όπως δήλωσε και ο πρόεδρος τους, πίσω από την κλούβα.
Η κίνηση μας αφιερώνεται στο 17χρονο Nahel Merzouk που δολοφονήθηκε στην ψύχρα στις 27 Ιούνη από τα ένστολα σκυλιά του γαλλικού κράτους και τους άλλους δολοφονημένους της κοινωνικής εξέγερσης που συγκλονίζει τη Γαλλία. Είναι παράλληλα ένα σινιάλο διεθνιστικής αλληλεγγύης στα ταξικά μας αδέρφια που εξεγείρονται στη Γαλλία και βιώνουν την βία του κράτους.
Μια κοινωνική εξέγερση που γιγαντώθηκε όλες τις προηγούμενες μέρες στα προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας και σε όλες τις μεγάλες πόλεις με συγκρούσεις με τους κρατικούς δολοφόνους, φλεγόμενα οδοφράγματα, εμπρησμούς κρατικών και καπιταλιστικών κτιρίων, οχημάτων κλπ.
Μια κοινωνική εξέγερση που έπιασε το νήμα από την εμβληματική εξέγερση των γαλλικών γκέτο του Νοέμβρη 2005 (όταν πάλι δυο νέα παιδιά είχαν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας της δολοφονικής δράσης της αστυνομίας), κοίταξε κατάματα και επικοινώνησε με τις πρόσφατες μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των γάλλων εργατών ενάντια στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση Μακρόν, κουβάλησε μέσα της τα παλιότερα κινήματα της γαλλικής κοινωνίας, όπως τα κίτρινα γιλέκα, τις κινητοποιήσεις των φοιτητών, των μαθητών, των εργαζομένων και των ανέργων, τις μαχητικές απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας ενάντια στη γενικότερη αναδιάρθρωση της γαλλικής οικονομίας.
Μια κοινωνική εξέγερση που κάνει ορατό το βάθος των κοινωνικών αντιθέσεων μέσα στις σύγχρονες καπιταλιστικές μητροπόλεις. Η γαλλική νεολαία των προαστίων, αφού πρώτα περιθωριοποιήθηκε συστηματικά από τις πολιτικές γκετοποίησης του γαλλικού κράτους σχετικά με τους μετανάστες από τις αποικίες του, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε εργασιακό και πολιτισμικό επίπεδο, τώρα δολοφονείται από τους θεσμικούς εκφραστές αυτής της συνθήκης ως έσχατο αποτέλεσμα της ρατσιστικής και βίαιης συμπεριφοράς που υφίσταται σε καθημερινή βάση.
Μια κοινωνική εξέγερση που αποκτά παγκόσμια διάσταση γιατί επιβεβαιώνει πως, ανεξάρτητα από τους υπάρχοντες κοινωνικοταξικούς συσχετισμούς σε μια χώρα και την φαινομενική –εκλογική- καταγραφή της επικράτησης του στρατοπέδου της αντίδρασης, ο ταξικός πόλεμος μαίνεται και η τελική του έκβαση είναι ακόμα ρευστή και ακαθόριστη, στο βαθμό που ο κοινωνικός παράγοντας, το προλεταριάτο και η νεολαία αντιληφθούν την πραγματική δύναμη τους και τη μετουσιώσουν σε μαχητική και οργανωτικά αναβαθμισμένη αντίσταση και εξεγερσιακή προοπτική. Είναι οι ίδιες οι κοινωνικές ανισότητες, το γκρέμισμα κατακτήσεων, η φτώχεια και η ανέχεια, το στεγαστικό ζήτημα, η θανατοπολιτική που καθιστούν αυτή την προοπτική στο παρόν ολοένα και πιο επιτακτική σε όλες τις γωνιές του κόσμου ώστε να κλονιστεί η παντοδυναμία του καπιταλιστικού συστήματος και των τεράστιων αντιφάσεων του.
Σε κάθε περίπτωση είναι εμφανές πως στη γενικευμένη συνθήκη όξυνσης των συνθηκών φτώχειας, εξαθλίωσης και καταστολής, περιστολής των όποιων κοινωνικών, εργασιακών και πολιτικών δικαιωμάτων για εκατομμύρια ανθρώπους στο εσωτερικό του δυτικού κόσμου και στην ακόμα πιο ορατή συνθήκη ξεσπάσματος ενός γενικευμένου πολέμου μεταξύ των ιμπεριαλιστικών πόλων που συγκρούονται ήδη σήμερα παγκόσμια, η ταξική σύγκρουση θα μεταφέρεται ολοένα και περισσότερο στα «ασφαλή» μετόπισθεν του καπιταλιστικού κόσμου και οι στρατιές των κολασμένων που ο ίδιος δημιουργεί θα αποτελέσουν την πρώτη ύλη για την ανάφλεξη του.
Από τα γαλλικά γκέτο μέχρι τις μεγάλες λεωφόρους των δυτικών μητροπόλεων και από τα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα της ταξικής εκμετάλλευσης μέχρι τους υγρούς τάφους της μεσογείου και τις αποθήκες ανθρωπίνων ψυχών που κυκλώνουν την σιδηρόφρακτη Ευρώπη-φρούριο, είναι διεθνιστικό καθήκον για την εργατική τάξη η οργάνωση της συνολικής της αντεπίθεσης απέναντι στην ολοένα και διαφαινόμενη πολιτική σταδιακού αφανισμού της. Για το χτίσιμο των αυριανών ανεμπόδιστων λεωφόρων της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ανθρώπινης ελευθερίας και ισότητας, είναι απαραίτητα το συθέμελο γκρέμισμα αυτού του σάπιου κόσμου. Μέχρι τότε, οι μικρές και μεγάλες νίκες και ήττες του προλεταριάτου, οι ταξικές συγκρούσεις, οι κοινωνικές εξεγέρσεις θα υπενθυμίζουν το προφανές: Η μόνη απάντηση στην κρατική βία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν είναι άλλη από τη μαζική, οργανωμένη, κοινωνική-ταξική αντίσταση και αντεπίθεση.
αναρχικός πυρήνας «Βασίλης Μάγγος»
