Την εποχή του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού έχει καταστεί σαφές ότι όλο και περισσότερο ενισχύεται η κυκλοφορία του κεφαλαίου, καθώς επίσης εντείνεται ο εθνικισμός και η πατριαρχία. Ταυτόχρονα υψώνονται φράχτες και σύνορα τόσο στο φυσικό χώρο όσο και στις κοινωνικές σχέσεις των υποκειμένων και των κοινοτήτων τους. Ωστόσο οι κινήσεις και οι διασυνοριακοί αγώνες των μεταναστριών και μεταναστών καταδεικνύουν ότι οι τόποι συνάντησης και σύγκρουσης γεννούν διαρκώς ρωγμές, κατώφλια και περάσματα προς ανεξερεύνητους κόσμους.
Συγκεκριμένα η κυκλοφορία του κεφαλαίου και των εμπορευμάτων προωθείται με διακρατικές και παγκόσμιες συμφωνίες, οι οποίες επιδιώκουν την απελευθέρωση των αγορών, το ελεύθερο εμπόριο, την άρση των δασμολογικών περιορισμών και την κατοχύρωση δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Παράλληλα το πρότερο κοινωνικό συμβόλαιο ανατρέπεται, το κράτος πρόνοιας υποχωρεί και το νεοφιλελεύθερο κράτος αποκτά το ρόλο μάνατζερ-εταίρου, ο οποίος ωστόσο διατηρεί τη στρατιωτική καθώς και την εκτελεστική, διοικητική και νομοθετική ισχύ. Κατά ένα τρόπο το λεγόμενο αόρατο χέρι της αγοράς έχει την ανάγκη του κράτους για να δημιουργηθεί αυτή η αγορά. Ταυτόχρονα η ένταση της έμφυλης καταπίεσης, ο ρατσισμός και ο φασισμός αξιοποιούνται για την καθυπόταξη και τον έλεγχο των πληθυσμών.
Ωστόσο οι παραπάνω πολιτικές αμφισβητούνται έντονα από κοινωνικούς αγώνες, εξεγέρσεις, ταραχές, κινητοποιήσεις και κοινωνικά κινήματα τόσο πριν όσο και στην εξέλιξη της πρόσφατης κρίσης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, μεταξύ άλλων, αποτελούν η εξέγερση στα γαλλικά banlieu τον Νοέμβρη και Δεκέμβρη του 2005, η κομμούνα της Οαχάκα το 2006, η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 στην Ελλάδα, η αραβική Άνοιξη το 2011, τα κινήματα των Aγανακτισμένων σε Ισπανία και Ελλάδα το 2011, οι ταραχές του Λονδίνου το 2011, το κίνημα Occupy στις ΗΠΑ το 2011 και 2012, η εξέγερση του πάρκου Γκεζί στην Ιστάνμπουλ τον Ιούνη του 2013, η Άνοιξη της Βραζιλίας το 2013, οι κινητοποιήσεις σε βαλκανικές χώρες τις χρονιές 2013-2014, κτλ.
Για να αντιμετωπιστεί η πρόσφατη δομική κρίση του καπιταλισμού που μπορεί να ερμηνευτεί τόσο ως κρίση υπερσυσσώρευσης όσο και ως αποτέλεσμα της ανυπακοής των πληθυσμών, το παγκόσμιο και τοπικό κεφάλαιο επέλεξε να απαντήσει με διπλό τρόπο. Αφενός μονιμοποιείται το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και η συνθήκη εξαίρεσης, ώστε η στρατηγική επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού να θωρακιστεί απέναντι στις αντιστάσεις των από τα κάτω και να κατορθώσει τον πλήρη έλεγχο της ανθρώπινης δραστηριότητας και της διαχείρισης των φυσικών πόρων. Αφετέρου η καπιταλιστική επίθεση συνολικοποιείται, επιβάλλοντας κυρίως στις χώρες του Νότου τη γενικευμένη λιτότητα σε μεγάλα κομμάτια πληθυσμού, μέσω της αποσάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων και τον αποκλεισμό τους από τα κοινά αγαθά.
Eπιπλέον, εντατικοποιείται το modus operandi του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή το βάθεμα των νέων περιφράξεων και η συνεχιζόμενη υφαρπαγή και λεηλασία των πόρων και μέσων παραγωγής και αναπαραγωγής και αφετέρου εντείνονται οι περιφράξεις στις κοινωνικές σχέσεις, στις αξίες, στα νοήματα και στον τρόπο επικοινωνίας των πληθυσμών. Με ακόμη μεγαλύτερη ένταση επιβάλλονται τα σχέδια των κυρίαρχων στις χώρες της καπιταλιστικής περιφέρειας. (Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική κ.α). Η επέκταση των πολεμικών επιχειρήσεων, των επεμβάσεων του δυτικού σχηματισμού και άλλων δυνάμεων (π.χ Ρωσία), μέσα στο ιστορικό συνεχές, συντρίβει για δεκαετίες τις κοινωνίες αυτές και διαμορφώνει κατάλληλες συνθήκες για την ανάδυση πολιτικών και άλλων σχηματισμών που προωθούν την απολυταρχία, την στρατικοποίηση των κοινωνιών, την έμφυλη καταπίεση και τη θρησκευτική μισαλλοδοξία. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η πειθάρχηση των ντόπιων πληθυσμών, επιταχύνεται η αναδιάρθρωση των κοινωνικών δομών και διασφαλίζεται η καλύτερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, στα πλαίσια των αναγκών της παγκόσμιας οικονομίας
Τα τελευταία χρόνια, οι πολιτικές περιφράξεων και υφαρπαγής εφαρμόστηκαν με προγράμματα λιτότητας στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου και με τον πόλεμο, τη θρησκευτική μισαλλοδοξία και την ένταση της έμφυλης καταπίεσης στις χώρες της Αραβικής Άνοιξης. Ως εκ τούτου σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού των παραπάνω χωρών αναγκάζεται να εγκαταλείψει τις εστίες του. Οι αποστερημένοι από τον φυσικό και κοινωνικό τους χώρο πληθυσμοί μεταναστεύουν, διασχίζουν σύνορα, φράχτες, συρματοπλέγματα, ποτάμια, θάλασσες, νάρκες και αστυνομικές περιπόλους. Επίσης αντιμετωπίζουν την εκμετάλλευση δουλεμπόρων, κλείνονται σε στρατόπεδα κράτησης και έπειτα τις περισσότερες φορές με βίαιες μεθόδους ωθούνται να αναζητήσουν εργασία ακόμα και με εξαιρετικά δυσμενείς όρους (μαύρη και απλήρωτη εργασία), ή μένουν άνεργοι και αποτελούν τον πλεονάζοντα εφεδρικό στρατό εργασίας, ακόμα εξωθούνται στην πορνεία, σε κυκλώματα τράφικινγκ και εμπόριου ανθρώπινων οργάνων.
Συνεπώς την ίδια στιγμή που ενισχύεται η κυκλοφορία του κεφαλαίου, και εντείνεται η πατριαρχία και ο εθνικισμός όλο και περισσότερο υψώνονται φράχτες και εμποδίζεται η κυκλοφορία των ανθρώπων. Η Ευρώπη Φρούριο αναδύεται μέσα από τις στάχτες της πρόσφατης κρίσης με πολιτικές αστυνόμευσης, ελέγχου, εγκλεισμού, επαναπροώθησης, παρανομοποίησης και ποινικοποίησης των μετακινούμενων πληθυσμών. Οι αστυνομικές και στρατιωτικές επιχειρήσεις εντατικοποιούνται, το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει κεντρικό ρόλο, εγκαθιδρύονται τεχνητές διαιρέσεις μεταξύ προσφύγων και μεταναστών, και τέλος τα στρατόπεδα κράτησης, τα hot spots και τα κέντρα επαναπροώθησης γίνονται ο κανόνας στη διαχείριση των μετακινούμενων πληθυσμών.
Ωστόσο οι μεταναστευτικές ροές από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη τροποποιούν το παραπάνω πλαίσιο καθώς αμφισβητούν έμπρακτα τον ρόλο των συνόρων και των κρατικών και υπερκρατικών πολιτικών. Εκατοντάδες χιλιάδες μετακινούμενοι πληθυσμοί έχουν τους τελευταίους μήνες διασχίσει σύνορα χαράσσοντας διαδρομές αλληλεγγύης και ιχνηλατώντας πράξεις και χειρονομίες χειραφέτησης. Η ίδια η κίνηση των μεταναστριών και μεταναστών με την επινοητικότητα και ευρηματικότητά της αναδεικνύει ότι οι επιθυμίες, οι κοινωνικές σχέσεις και τα όνειρα δε φυλακίζονται αλλά έχουν τη δύναμη να υπερβαίνουν σύνορα και φράχτες.
Επιπλέον η ίδια η κίνηση των μεταναστών αναδεικνύει ότι τα κίνητρα των μετακινούμενων αποτελούν τις περισσότερες φορές περίπλοκες διασταυρώσεις ενάντια σε ταξικές, έμφυλες, εθνοτικές, πολιτισμικές, θρησκευτικές διακρίσεις και καταπιέσεις. Ταυτόχρονα οι μετακινούμενοι πληθυσμοί αναπτύσσουν στρατηγικές επιβίωσης, ενεργοποιούν υποκειμενικές ικανότητες, συνάπτουν κοινωνικές σχέσεις με άλλους μετακινούμενους και ταυτόχρονα στηρίζονται σε πρότερα κοινωνικά δίκτυα που αφήνουν πίσω τους. Ως εκ τούτου κρίνουμε ότι θα πρέπει να υπερβούμε τις απόψεις που αντιλαμβάνονται ότι το κράτος, το κεφάλαιο, η πατριαρχία, ο ρατσισμός επικυριαρχούν απόλυτα στα υποκείμενα και επομένως οι μετανάστες είναι υποτελείς, θύματα, υπό-κειμενα που χρήζουν φιλανθρωπίας, συμπόνιας και σωτηρίας. Η ίδια η κίνηση των μεταναστριών και μεταναστών συνεισφέρει στο να φωτιστούν πως οι πράξεις μετακίνησης συγκροτούν τα μετακινούμενα υποκείμενα σε πρόσωπα, τα οποία βρίσκονται σε διαρκή διαλεκτική και όχι σε υποτελή σχέση τόσο με τα ποικίλα και διασταυρωνόμενα συστήματα διακρίσεων και καταπίεσης (κεφάλαιο, πατριαρχία, ρατσισμός κτλ.) όσο και με τις κρατικές και διεθνείς πολιτικές ελέγχου, αστυνόμευσης, αφαίρεσης της πολιτότητας κτλ.
Απέναντι λοιπόν στις παραπάνω εξελίξεις καλούμαστε να πάρουμε θέση.
Τους τελευταίους μήνες αλληλέγγυοι και μετανάστες έχουν συναντηθεί μέσα στο καλειδοσκόπιο της κρίσης. Οι παραπάνω συναντήσεις και αγώνες κρίνουμε ότι πρέπει να ενισχυθούν, να αποκτήσουν συγκεκριμένες δομές και να αντιπροτείνουν με σαφήνεια τη χαρά, τη γοητεία και το νόημα της συντροφικότητας και του μοιράσματος.
Για τους παραπάνω λόγους θεωρούμε κρίσιμη τη διοργάνωση ενός διεθνικού No Border Camp αυτό το καλοκαίρι στη Θεσσαλονίκη.
Η επιλογή της πόλης της Θεσσαλονίκης κρίνουμε ότι είναι εξαιρετικά σημαντική καθώς βρίσκεται στην καρδιά των συγκρούσεων γύρω από τον έλεγχο και τη διαχείριση της μετανάστευσης και την ελευθερία μετακίνησης. Η γεωγραφική θέση της Θεσσαλονίκης είναι στη βόρεια Ελλάδα κοντά στα σύνορα με Αλβανία – Δημ. της Μακεδονίας – Βουλγαρία και ταυτόχρονα στην περίμετρό της χωροθετούνται αρκετά κέντρα συγκέντρωσης, κράτησης και επαναπροώθησης μεταναστών. Επιπλέον τόσο στη βόρεια Ελλάδα όσο και ευρύτερα στη περιοχή των Βαλκανίων έχουν αναδυθεί το τελευταίο διάστημα πρωτοβουλίες και δίκτυα αλληλεγγύης, τα οποία μπορούν να ενισχύσουν και να ενισχυθούν από τη διοργάνωση του No Border Camp. Τέλος τόσο η δεδηλωμένη επιθυμία για συντονισμό ποικίλων τοπικών πολιτικών συλλογικοτήτων όσο και οι διαθέσιμες υποδομές κρίνουμε ότι καθιστούν την πόλη της Θεσσαλονίκης ως την καταλληλότερη και πιο αξιόπιστη επιλογή για να λάβει χώρα η διοργάνωση ενός παγκόσμιου και διεθνικού No Border Camp.
Με βάση το παραπάνω πολιτικό πλαίσιο το παρόν κάλεσμα δομείται στις παρακάτω ενότητες:
β) Στοχεύσεις
δ) Δομή
ε) Θεματικές ενότητες συζητήσεων/workshop
Το κάλεσμα σε pdf
Αναδημοσίευση από noborder2016.espivblogs.net
