Για την εκδικητική ποινή στη δίκη του συντρόφου Μάριου Σεϊσίδη
Στη δίκη του συντρόφου Μάριου Σεϊσίδη, αποδείχτηκε περίτρανα, για ακόμη μία φορά το μέγεθος και η σφοδρότητα της σύγκρουσης, που μαίνεται αδιάκοπα μεταξύ των αγωνιστών του αναρχικού κινήματος και του καθεστώτος. Η ποινή των 36 ετών κάθειρξης, που ξεδιάντροπα ανακοίνωσε το τρίο των δικαστών, για τη ληστεία στην εθνική τράπεζα στη Σόλωνος το 2006 και της συναυτουργίας σε τρείς απόπειρες ανθρωποκτονιών (του φρουρού της τράπεζας και δύο ένστολων γουρουνιών), αποτελεί πράξη εκδίκησης και εκφοβισμού τόσο προς τον ίδιο, όσο και προς όσους-ες επιλέγουν να αρνούνται την υποταγή και τον ήσυχο θάνατο, που κράτος και κεφάλαιο επιβάλει καθημερινά σε κάθε έκφανση της ζωής μας.
Η δικαστική απόφαση είναι αδύνατο να ειδώθει κάτω από διαφορετικό πρίσμα, όταν σε κανένα στάδιο της δίκης δεν προέκυψε η συμμετοχή του Μάριου, σε κάποια από τις δεκάδες κατηγορίες μίας κακοστημένης και υπερδιογκωμένης δικοφραφίας, όπως είναι αυτή των «ληστών με τα μαύρα». Όταν για την ίδια υπόθεση οι σύντροφοι Σίμος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης έχουν αθωωθεί σε δίκες, όπου οι εισαγγελείς έχουν ομολογήσει στις αγορεύσεις τους ότι η υπόθεση δεν έπρεπε κάν να φτάσει στη δικαστική αίθουσα! Όταν για τον Γιάννη Δημητράκη, που είχε παραδεχθεί τη συμμετοχή του στη ληστεία της Ε.Τ.Ε στη Σόλωνος, το πενταμελές εφετείο κατέληξε σε ποινή 12,5 ετών κάθειρξης , αποδομώντας την πρωτόδικη και εξίσου εξοντωτική ποινή των 35,5 ετών κάθειρξης.
Σε μία ακόμη δικαστική διαδικασία –παρωδία, ταμίες τραπεζών, αυτόπτες μάρτυρες(αν και δεν είχαν κληθεί από όλες τις τράπεζες για τις οποίες κατηγορούταν ο Μάριος, δείγμα γραφής της ευτελούς αξίας του αρχικού κατηγορητηρίου ), αλλά ακόμη και οι αστυνομικοί που καταδίωξαν τους δράστες της ληστείας της Ε.Τ.Ε στη Σόλωνος, όπως και ο φρουρός της εν λόγω τράπεζας, δεν εισέφεραν το παραμικρό ως ένδειξη ή απόδειξη ενοχής του.
Η εισαγγελέας όμως, εκτελώντας καταφανώς άνωθεν εντολές, με μόνο της στοιχείο ένα έγγραφο πραγματογνωμοσύνης DNA από τα εγκληματολογικά εργαστήρια της αστυνομίας, που φέρεται να ταυτίζει ίχνη αίματος που βρέθηκαν 500 μέτρα μακριά από την Ε.Τ.Ε στη Σόλωνος με δείμα DNA του Μάριου, πρότεινε την ενοχή του τόσο για την κατηγορία της ληστείας( ζήτησε μάλιστα να εφαρμοστεί το άρθρο της ιδιαίτερης σκληρότητας που επιφέρει μέχρι και ισόβια!), όσο και για τρείς απόπειρες ανθρωποκτονίας! Τελικά το προεδρείο, υιοθέτησε σχεδόν αυτούσια την ανύπαρκτη επιχειρηματολογίας εισαγγελική πρόταση(απέρριψε μονο το άρθρο για την ιδιαίτερη σκληρότητα), επιμετρώντας συγχωνευτικά ποινή κάθειρξης 36 ετών!( η απαλλαγή του από τις άλλες 6 ληστείες τραπεζών, του ξεπλύματος μαύρου χρήματος και της εγκληματικής οργάνωσης ήταν ευτυχώς αυτονόητη…).
Στο πρόσωπο του συντρόφου Μάριου, οι αστυνομοδικαστικοί μηχανισμοί μεθόδευσαν και πήραν, χωρίς κανένα πρόσχημα αστικής νομιμότητας, μία σαδιστική ρεβάνς για τα 11 χρόνια φυγοδικίας του, για το γεγονός ότι ανήκει στον αναρχικό χώρο, για τη διαφύλαξη έστω και μετά από 11 χρόνια του κύρους των διωκτικών μηχανισμών, για την εμπέδωση ενός τρομοκρατικού μηνύματος που δηλώνει πρός όσους-ες δεν σκύβουν το κεφάλι, την ανορίοτη, βίαιη και μονοπωλιακή ισχύ του καθεστώτος.
Μα για ποιό κύρος των διωκτικών μηχανισμών πρόκειται τελικά, όταν μιλάμε για την συγκεκριμένη υπόθεση; Αυτών που εκβίασαν και απείλησαν φιλικό,συγγενικό και συντροφικό περιβάλλον για να εκμαιεύσουν καταθέσεις αναγνωρίσεων των φερόμενών ως δραστών, στα πρόσωπα του Μάριου,Σίμου και Γρηγόρη; Καταθέσεις που στις ακροαματικές διαδικασίες των δικών, μέσα από τις αφηγήσεις των ίδιων των μαρτύρων αποδείχτηκαν περίτρανα, πως ήταν προϊόν πολλών ωρών ασφυκτικής πίεσης και τρομοκρατίας από τα λαγωνικά της Γ.ΑΔ.Α.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς γι αυτό το κύρος των διωκτικών αρχών; Την εξώθηση τριών ανθρώπων σε καθεστώς φυγοδικίας στη βάση στημένων ενταλμάτων, όπως ήταν αυτά του Μάριου και του Γρηγόρη, που στηρίχθηκάν σε αναγνώριση 50% (!) μετά από πολύωρη ανάκριση σε φιλικό πρόσωπο για τον μέν πρώτο και ακριβώς στη βάση της ίδιας λαθροχειρίας και για τον δεύτερο? Η μήπως το όνομα του Σίμου που ξερνάγαν όλα τα καθεστωτικά μίντια, ως δράστη, πρίν ακόμη στεγνώσει το αίμα του τραυματισμένου συντρόφου στην άσφαλτο, τη μέρα της ληστείας;
Να θυμίσουμε ότι για χρόνια αστικές φυλλάδες, αφιέρωναν σελίδες νουάρ αφηγημάτων καθ’ υπόδειξη της αστυνομίας, στοχοποιώντας τους ως ύποπτους ή δράστες για ένοπλες ενέργειες αντάρτικου πόλης και ληστειών τραπεζών, σκιαγραφώντας ακατάπαυστα μία αυθαίρετη αλλά επιβαρυντική εικόνα ενοχής; Τροφοδοτώντας ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό, που το 2009 καταλήγει στην επικήρυξη των τριών καταζητούμενων και βαπτισμένων, ως Νο1 δημόσιοι κίνδυνοι, από τα υπουργικά θρασίμια του Πασοκ Γ. Παπακωνσταντίνου και Μ.Χρυσοχοϊδη προς 600.000 ευρώ.
Ή να ξεχάσουμε τον βαρύτατο φόρο αίματος που πλήρωσε ο Σίμος τον Μάη του 2010, όταν και σε καταδιωξή από ένστολα γουρούνια τραυματίστηκε θανάσιμα και επήλθε μετά από κάκιστη νοσηλεία, τις κρίσιμες τουλάχιστον μέρες, ο ακρωτηριασμός του κάτω δεξιού του άκρου; Να αφήσουμε στη λήθη τη μέρα σύλληψης του συντρόφου Γ.Τσιρώνη και Σ.Χριστοδούλου τον Μάη του 2015 και την αυτοκτονία του Σπύρου Δραβίλα, όταν σε αποκλεισμό οικίας από εκατοντάδες μπάτσους, αρνήθηκε να ξαναγευτεί το «κύρος» των διωκτών του; Να προσπεράσουμε μήπως το γεγονός ότι ο Μάριος, όπως και ο σύντροφος Κ.Σακκάς, γλιτώσαν από καθαρή τύχη το θάνατο από τις ευθείες βολές, κατά τη διάρκεια καταδιωξής τους, από ένστολους δολοφόνους στην περιοχή της Σπάρτης τον Αύγουστο του 2016, όταν και συνελήφθησαν άοπλοι, με μοναδικές «ύποπτες» αποσκευές, τσάντες με ρούχα διακοπών;
Η λίστα καταγραφής του «κύρους» της κρατικής κατασταλτικής μηχανής και των μηχανισμών του, τόσο σ’ αυτή την υπόθεση, όσο και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις διώξεων συντρόφων-ισσων, είναι ένας ατελείωτος χείμαρρος εκδικητικής μανίας και λυσσαλέας προσπάθειας εξόντωσης και εξαντλησής των αγωνιστών, που εκβάλει σε κάθε σπιθαμή αυτής της χώρας και φυσικά εντός των αστικών δικαστηρίων και των σωφρονιστικών κολαστηρίων. Κύριος στόχος είναι να καμφθεί το αγωνιστικό φρόνημα των συντρόφων και να παραδειγματιστούν όσοι-ες σκέφτονται, να διαβούν παρόμοιες ή διαφορετικής μορφής διαδρομές αγώνα και αντίστασης.
Εμείς, που σε όλο αυτό το δικαστικό γολγοθά σταθήκαμε δίπλα του είμαστε σίγουροι, πως ο Μάριος παρά την εξοντωτική και τελείως εκδικητική ποινή που του επιβλήθηκε, θα συνεχίσει απτόητος και με υψηλό φρόνημα την πορεία του εντός και των τειχών, χωρίς να υποστείλει ούτε για μια στιγμή τη σημαία της κοινωνικής απελευθέρωσης ενάντια στους δυνάστες αυτού του κόσμου, όπως συνέβη και στα 20 χρόνια της νόμιμης και ‘’παράνομης’’ παρουσίας του στους κοινωνικοταξικούς αγώνες , μέχρι να βρεθεί ξανά ελεύθερος εκτός των τειχών. Με υψωμένη τη γροθιά της αλληλεγγύης, δηλώνουμε πως τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται, και του ευχόμαστε: Καλή δύναμη σύντροφε!
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΑΡΙΟ ΣΕΪΣΙΔΗ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Πηγή: athens.indymedia.org
