Ο διόλου τυχαίος θάνατος μεταναστών/τριών
Στις 16/10 στις 20:30, μια γυναίκα μετανάστρια και ο γιος της, αφού παρασύρθηκαν από διερχόμενο αυτοκίνητο, άφησαν την τελευταία τους πνοή έξω από το “κέντρο μετεγκατάστασης” του Ωραιοκάστρου. Ένα ακόμα παιδί από τη Συρία τραυματίστηκε. Στα περισσότερα Μ.Μ.Ε η είδηση παρουσιάστηκε ως ατύχημα, ενώ κάποια από αυτά προσπάθησαν να το παρουσιάσουν ως απόπειρα ληστείας του οδηγού από μετανάστες, “ξεχνώντας” ακόμα και να αναφέρουν τους δυο θανάτους.
Σκοπός μας δεν είναι να κάνουμε αστυνομικό ρεπορτάζ. Δε θα ψάξουμε τέρατα σε συγκεκριμένα πρόσωπα για να τιμωρήσουμε. Γιατί, για ‘μας, ο θάνατος των δυο μεταναστ(ρι)ών είναι δολοφονία ούτως ή άλλως, είτε ο οδηγός έπεσε πάνω τους επίτηδες, είτε καταλάθος. Ο θύτης είναι -για ακόμη μια φορά- το ελληνικό κράτος και η αντιμεταναστευτική πολιτική του.
Από τα μέσα της προηγούμενης χρονιάς χιλιάδες μετανάστες έχουν στοιβαχτεί, περιμετρικά της Θεσσαλονίκης, αλλά και σε άλλες περιοχές, σε παλιά στρατόπεδα και εγκαταλελειμμένα εργοστάσια που “βαφτίστηκαν” κέντρα φιλοξενίας. Εκεί, κάτω από άθλιες συνθήκες και μακριά από το κέντρο της πόλης, παραμένουν εγκλωβισμένοι, αναμένοντας να εγκριθεί η αίτηση ασύλου τους, μια διαδικασία που διαρκεί από πολλούς μήνες έως και χρόνια. Η κρατική διαχείριση έχει πετάξει τις μετανάστριες στο περιθώριο των πόλεων, καθιστώντας αδύνατη την πρόσβαση στην κοινωνική ζωή και την εργασία. Αποτέλεσμα της αντιμεταναστευτικής αυτής πολιτικής είναι η περαιτέρω υποτίμηση της ζωής τους, δημιουργώντας τις συνθήκες για την πλήρη και άνευ όρων εργασιακή εκμετάλλευσή τους από το ντόπιο κεφάλαιο.
Επιπλέον με αφορμή το περιστατικό οφείλουμε να διερευνήσουμε και μία άλλη πτυχή του ίδιου ζητήματος. Οι γυναίκες, που γεννάνε είτε που έχουν παιδιά μέσα στα camps, βρίσκονται στην δύσκολη θέση να πρέπει να φροντίσουν για την αναπαραγωγή τους σε ένα εντελώς δυσχερές και ανοίκειο περιβάλλον. Αυτό παρά την όποια στήριξη από άλλους, αφορά κυρίως αυτές. Οι γυναίκες αυτές, όπως και η μετανάστρια που σκοτώθηκε, όχι μόνο τα καταφέρνουν κάτω απ’ τις δυσμενείς συνθήκες που επικρατούν στα camps αλλά συχνά φτάνουν να διαμαρτύρονται ζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, να κατεβαίνουν στην πόλη ή ακόμα και να εγκαταλείπουν την οικογενειακή “εστία” και την συζυγική “θαλπωρή” προκειμένου να αγωνιστούν για να ζήσουν με τους τρόπους που επιθυμούν.
Όταν λοιπόν το ελληνικό κράτος υψώνει σύνορα και φράχτες, εξαναγκάζοντας τους μετανάστες να τα περάσουν ως παράνομοι (ενώ συχνά συνεργάζεται με τους διακινητές), είναι φυσικό επακόλουθο κάποιες να πνιγούν (στο αιγαίο από τις αρχές του ’15 μέχρι σήμερα, πάνω απο 1200 μετανάστες πνίγηκαν και αγνοούνται). Οταν πετάει ανθρώπους σε καμπς, μέσα στις λάσπες και την υγρασία, μοιράζοντάς τους άθλιο φαγητό (ώστε να αποκομίσουν τα διάφορα ελληνικά αφνετικά το μέγιστο δυνατό κέρδος), μη παρέχοντας ιατρική φροντίδα, είναι φυσικό επακόλουθο πολλοί να αρρωστήσουν και κάποιες να πεθάνουν. Όταν παρανομοποιεί όλη τους την ύπαρξη, καθιστώντας τους αόρατους, και ουσιαστικά τους εξαναγκάζει να δουλεύουν υπό συνθήκες σκληρής εκμετάλλευσης για τα διάφορα ελληνικά αφεντικά, συχνά μέχρι και 15 ώρες τη μέρα, στον ήλιο, απλήρωτοι, κάποιοι μπορεί να μην αντέξουν. Αυτό μετά θα ονομαστεί εργατικό ατύχημα.
Έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση, όταν κρατάς τους μετανάστες ουσιαστικά έγκλειστους σε άθλιες συνθήκες σε camps έξω από την πόλη (συχνά χωρίς πρόσβαση σε συγκοινωνίες, ενώ ακόμα και όταν αυτή υπάρχει, οι διάφοροι υπάκουοι πατριώτες – οδηγοί του οασθ συχνά δε σταματάνε άμα δούνε μετανάστριες ), και ο μόνος τρόπος για πρόσβαση στην πόλη, την κοινωνικότητα, τα νοσοκομεία και σε αξιοπρεπές φαγητό είναι να περπατάνε σε σκοτεινούς δρόμους με ταχεία κυκλοφορία, είναι φυσικό επακόλουθο κάποιους να τους χτυπήσουν και αυτοκίνητα.
Για να το κάνουμε ξεκάθαρο λοιπόν…
- όταν η αντιμεταναστευτική πολιτική χτίζει κέντρα εξαθλίωσης των μεταναστών
- όταν το κράτος υποτιμά διαρκώς τις ζωές των μεταναστριών
δεν μπορούμε να μιλάμε για ατυχήματα….
Ντόπιοι και μετανάστες θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μαζί ενάντια σε σύνορα, “ανοιχτά” και κλειστά κέντρα κράτησης, ενάντια σε ό,τι μας διαχωρίζει.
Να επιτεθούμε στην αντιμεταναστευτική πολιτική.
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ 21/10, 17:00 ΚΑΜΑΡΑ
Φάμπρικα Υφανέτ
Πηγή: κινηματόραμα
